รายละเอียด : ความรักครั้งที่จำไม่ได้ (Forgotten)

ความรักครั้งที่จำไม่ได้ (Forgotten)

วันศุกร์ควรจะเป็นวันที่ดีไม่ใช่เหรอ แต่วันนี้เริ่มต้นได้แย่มาก บันทึกบนโต๊ะข้างเตียงของฉันไม่ได้ช่วยบอกอะไรที่เป็นประโยชน์เลยสักนิด เปลือกตาฉันอยากจะปิดให้สนิทอยู่อย่างนั้น กางเกงยีนตัวโปรดยังคงอยู่ในตะกร้าผ้าเตรียมซัก แถมในตู้เย็นยังไม่มีนมเหลืออีก ที่แย่ที่สุดคือโทรศัพท์มือถือของฉันแบตหมด มือถือสีแดงวาววับราวกับสีลูกกวาดที่ฉันตั้งใจจะใช้จนกระทั่งมันพังกันไปข้างหนึ่ง โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้มีทั้งปฏิทินและการตั้งเสียงช่วยเตือนความจำ แถมมันยังเป็นสิ่งของช่วยให้อุ่นใจซึ่งฉันสามารถพกพาไปไหนมาไหนได้ในรูปแบบที่สังคมยอมรับอีกด้วย "ลูกไม่เป็นไรหรอกน่า" แม่บอกขณะขับรถไปส่งฉันที่โรงเรียนในตอนเช้า "แม่รู้ได้ไงคะ" ฉันถาม "วันนี้หนูอาจจะมีสอบวิชาเลขครั้งสำคัญก็ได้ หรือไม่ก็อาจจะมีการประชุมนักเรียนที่หนูไม่รู้เลย" "แค่วันเดียวเอง ลอนดอน ไม่มีโทรศัพท์มือถือแค่วันเดียวลูกก็อยู่ได้สบายๆ แน่นอน" "แม่ก็พูดได้สิ" ฉันพึมพำพลางมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงนี้พร้อมกับข้อพิสูจน์ที่ว่าแม่คิดผิดถนัด ฉันไม่อาจอยู่ได้อย่างสบายๆ เมื่อไม่มีโทรศัพท์มือถือเป็นเวลาหนึ่งวัน วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องเอาเสื้อตัวใหม่มาสำหรับวิชาพละ ถ้ามือถือของฉันไม่แบหมด มือถือที่เมื่อต้นเทอมฉันกับแม่ช่วยกันใส่ข้อมูลเพื่อให้มันเตือนเรื่องสำคัญต่างๆ อย่างเช่นเรื่องนี้ มันก็คงจะสั่งด้วยตัวหนังสือจิ๋วๆ พวกนั้นให้ฉันเอาเสื้อสำหรับวิชาพละมา

ดังนั้นวันนี้ฉันเป็นวันที่ฉันสวมกางเกงพละขาสั้นกับเสื้อสเวตเตอร์ฤดูหนาว พร้อมกับครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดี ฉันคงสวมเสื้อสเวตเตอร์เล่นบาสเกตบอลได้ไม่ถนัด ฉันเลยถามเพจว่ามีเสื้ออีกตัวหรือเปล่า เราไม่เชิงว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆหรอก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังตอบกลับมาด้วยอาการกระตือรือร้นเกินเหตุ "มีสิ ลอนดอน เอ้านี่ ลืมเอาเสื้อตัวใหม่มาอีกแล้วเหรอ" อีกแล้วงั้นเหรอ ฉันเขียนบันทึกในใจว่าอย่าลืมไปเขียนบันทึกจริงๆ ทีหลัง ในขณะเดียวกันฉันก็สงสัยว่าทำไมบันทึกของวันนี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องเอาเสื้อพละมาเลย เพจขัดจังหวะความคิดของฉัน เธอยิ้มแล้วส่งเสื้อเหลืองสดตัวเบ้อเริ่มมาให้ บนเสื้อมีรูปแมวยิ้มแฉ่งพร้อมกับข้อความว่า ขอให้มีวันที่เพอร์เฟ็กต์ "ขอบคุณนะ เพจ" ฉันทำเสียงคำรามฮึ่มฮั่มขณะรับเสื้อจากเธอมาสวมอย่างรวดเร็ว มันแทบจะปิดกางเกงขาสั้นเนี่ยนะ

เนื้อหาปกหลัง : ความรักครั้งที่จำไม่ได้ (Forgotten)

ณ เวลาตีสี่สามสิบสามนาทีในแต่ละคืน ขณะที่ลอนดอน เลน กำลังนอนหลับ ความทรงจำที่ผ่านมาของเธอจะหายไป ในตอนเช้า ทั้งหมดที่เธอจำได้คือเหตุการณ์จากอนาคตของเธอ ลอนดอนต้องจดบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวันเพื่อเป็นข้อมูลชีวิตเธอ ส่วนเรื่องราวที่เธอไม่ได้บันทึกไว้นั้นถูกลืมหมด  ลอนดอนสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างปกติ ด้วยความช่วยเหลือของแม่และเจมี เพื่อนสนิท แต่แล้วสิ่งต่างๆ กลับซับซ้อนเมื่อเธอได้พบกับนักเรียนเข้าใหม่ที่ชื่อลุค เฮนรี เขาเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี เขาไม่ใช่คนที่คุณจะลืมได้ง่ายดาย เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเธอ แต่เธอไม่เห็นเขาในอนาคตของเธอ ไม่ว่าเธอจะพยายามสักเท่าไร ลอนดอนก็ไม่สามารถหาเขาในความทรงจำที่เธอมี ทำไมเธอถึงจำเขาไม่ได้... เมื่อลอนดอนเริ่มถูกรบกวนด้วยภาพในอดีต หรือภาพในอนาคต เธอตระหนักว่ามันถึงเวลาเรียนรู้อดีตที่เธอลืม ก่อนที่มันจะทำลายอนาคตของเธอ

 นิยายที่มีทั้งเรื่องราวความรักที่ทำให้หัวใจเต้นตึ้กตั้ก

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : ความรักครั้งที่จำไม่ได้ (Forgotten)

ฉันจำอนาคตได้ และลืมอดีต ความทรงจำของฉัน ไม่ว่าจะแย่ น่าเบื่อ หรือดี ล้วนยังไม่เกิดขึ้น ลอนดอน เลน จำอนาคตได้เหมือนกับที่คนเราจำอดีตได้ ขณะที่คนเราไม่รู้อนาคต แต่ลอนดอนกลับไม่รู้ถึงเรื่องราวในอดีต ความทรงจำที่เธอมีคือเรื่องราวในอนาคต ส่วนเหตุการณ์ที่ผ่านพ้น หากไม่ได้จดบันทึกไว้เธอจะลืมเลือนไปจนหมดสิ้น ลุค เฮนรี เด็กหนุ่มหน้าตาดีผู้เข้ามามีบทบาทในชีวิตของลอนดอนเขาไม่ใช่คนที่ใครจะลืมได้ง่ายดาย แต่เหตุใดลอนดอนถึงไม่เห็นเขาในอนาคตของเธอ ลุค เฮนรี เด็กหนุ่มหน้าตาดีผู้เข้ามามีบทบาทในชีวิตของลอนดอนเขาไม่ใช่คนที่ใครจะลืมได้ง่ายดาย แต่เหตุใดลอนดอนถึงไม่เห็นเขาในอนาคตของเธอ ความรักครั้งที่จำไม่ได้ หรือ Forgotten เป็นนิยายที่มีทั้งเรื่องราวความรักที่ทำให้หัวใจเต้นตึ้กตั้ก ความลึกลับที่ทำให้ต้องพลิกหน้าหนังสือถัดไปอย่างเร็วไวด้วยความอยากรู้คำตอบ ผลงานเปิดตัวในฐานะนักเขียนหน้าใหม่ของ แคต แพทริก ที่จะทำให้คุณได้สัมผัสประสบการณ์แปลกใหม่อย่างไม่อาจลืม

แพรวสำนักพิมพ์