เป็นสาวช่างฝัน ผู้ค้นพบความฝันในชีวิตตั้งแต่อายุสิบสี่ว่าอยากแต่งงานแม่ได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกว่า ถ้าอยากแต่งงานต้องเป็นผู้หญิงที่ดีตามบรรทัดฐานของสังคมไทย ไม่สูบบุหรี่ ไม่ดื่มเหล้า ไม่เข้าผับ ไม่บ้าผู้ชาย (ข้อนี้ยาก) เนื่องจากเป็นคนหัวอ่อน เชื่อคนง่าย จึงยอมทำตามคำสอนของแม่แต่โดยดี ช่วงมหาวิทยาลัยปีสอง อาจารย์คิมคิเท่ให้เขียนเรียงความเรื่องความฝันในอนาคตอีกครั้ง ก็ยังยืนยันว่าอยากแต่งงานและเป็นแม่บ้าน อาจารย์ทำหน้าเอือมๆ แล้วบอกว่า ผู้หญิงทุกคนควรมีงานที่ดีทำก่อนแต่งงานหลงเชื่อคำพูดอาจารย์ทันที หลังจากนั้นก็เลยตั้งใจเรียนสุดๆ จบมาด้วยเกรดเฉลี่ย 3.92 (B+ ส่วนใหญ่มาจากวิชาเสรีอย่างโยคะ กำจัดความเครียด ฯลฯ) จากนั้นได้ทุนแลกเปลี่ยนภายใต้เครือข่ายมหาวิทยาลัยอาเซียน (ASEAN University Network-AUN) จากรัฐบาลเกาหลี สุดท้ายก็ได้ทำงานแสนเก๋มาแล้วมากมาย เช่น ล่าม เลขานุการ นักเขียนนวนิยาย คอลัมนิสต์ อาจารย์มหาวิทยาลัย ฯลฯ จนกระทั่งแม่เสียชีวิต และผ่านไปหลายปีก็ยังไม่ได้แต่งงาน เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าถูกผู้ใหญ่ทั้งสองหลอกหรือเปล่า ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ทุกวันนี้ได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตื่นมาโดยไม่ต้องตั้งนาฬิกาปลุก ได้ทำอาหารเช้า ทำงานที่รัก ทั้งงานแปล งานเขียน งานสอน ผลัดเปลี่ยนกันไปตามวาระ ในแต่ละปีมักหาเวลาออกเดินทางท่องโลกกว้าง โดยแอบวาดหวังว่าจะได้เจอเนื้อคู่สุลต่าน ถูกขอแต่งงานและได้เป็นแม่บ้านสมใจอยากเสียที