รายละเอียด : เชิญร่ำสุรา เล่ม 3

เชิญร่ำสุรา เล่ม 3

เสิ่นเจ๋อชวนพูด "ข้าเช็ดคราบเลือดไม่ออกแล้ว"
เซียวฉือเหย่ตอน "พวกเราจะเข้าสู่แดนอสูรด้วยกัน
แนบชิดอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องทำตัวให้สะอาดอีกแล้ว"
ริมฝีปากบางของเสิ่นเจ๋อชวนเม้มเล็กน้อย "ข้า..."
เซียวฉือเหย่บีบริมฝีปากที่เม้มเข้าด้วยกันแน่นของเขา
ให้เปิดออก "เจ้าจะพูดอะไรกับข้า"
ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ได้ยินเสิ่นเจ๋อชวนพูดเสียงเจือสะอื้น
"ข้าเจ็บเหลือเกิน"
เซียวฉือเหย่ลูบผมเสิ่นเจ๋อชวน ใช้นิ้วโป้ง
เช็ดน้ำตาให้เขา "เจ็บตรงไหน บอกข้า"
เสิ่นเจ๋อชวนร้องไห้โฮ แม้แต่หัวไหล่ยังสั่นเทา
เขาร้องประหนึ่งจะขาดใจ เหมือนความเจ็บปวดดด
รวดร้าวตลอดหลายปีมานี้ถูกปลดปล่อยออกมา
ในค่ำคืนนี้ทั้งหมด แต่เขาโง่เหลือเกิน
เขาไม่รู้ว่าตัวเองเจ็บตรงไหนทั้งที่อดทนกับ
ความเจ็บปวดแบบนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
เซียวฉือเหย่พลิกตัวกอดเสิ่นเจ๋อชวนไว้
โอบอีกฝ่ายเข้าสู่อ้อมกอดทั้งตัว ทำให้เสิ่นเจ๋อชวน
ได้พบสถานที่ที่สามารถถอดเปลือกนอกอันเสแสร้ง
ของตัวเองออกไปได้ เขาขยี้ผมเสิ่นเจ๋อชวน
เอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า "เจ้าจะไม่เจ็บอีกแล้ว
ข้ารับรอง หลันโจวจะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เชิญร่ำสุรา เล่ม 3

เซียวฉือเหย่กำลังจะได้กลับบ้าน แต่การกลับบ้านของเขาไม่ได้
ง่ายดายถึงเพียงนั้น แม้เขาจะเป็นหมาป่าแห่งหลีเป่ย แต่การจะ
ขึ้นเป็นราชาหมาป่าได้ก็ไม่ง่ายดายเช่นกัน เขาต้องพิสูจน์ตัวเอง
เพื่อให้ผู้อื่นยอมรับผู้แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นถึงจะเป็นผู้นำของกอง
กำลังที่ดุดันนี้ได้ แต่เขาจะทำอย่างไรเมื่อทุกคนในหลีเป่ยรู้จักแค่
คุณชายน้อยเซียวฉือเหย่เมื่อหกปีก่อนเท่านั้น