รายละเอียด : เถื่อนรัก อสูรร้าย (ซีรีส์ อสูรซ่อนรัก ลำดับ 3)

แม่ดอกไม้ริมทาง เธอคืออาหารรสเลิศของฌคแก่หน้าหื่น

“ดาวเรือง” สิงขรท้องไส้ปั่นป่วน หายใจไม่ออกเมื่อเห็นรอยนิ้วมือเขียวช้ำบนข้างแก้มนวล ดวงตาที่หลับสนิทเห็นแพขนตาฉ่ำแฉะไปด้วยคราบน้ำตานั้นไหวระริก ชายหนุ่มใจสั่น มือสั่นเทายื่นเข้าไปเกลี่ยเบาๆ บนพวงแก้ม จับเส้นผมชื้นน้ำใสเหน็บไว้ข้างหูให้อย่างเบามือ
“ละ ลุงสิงห์” เสียงเรียกชื่อและมีอะไรไต่ยุบยิบบนข้างแก้มทำให้ดาวเรืองรู้สึกตัว เธอแหงนมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหูสีตาเพื่อให้เห็นชัดเจน เมื่อรู้ว่าเป็นลุงสิงห์ก็รีบเช็ดน้ำตาออกจากขอบดวงตา
“ง่วงทำไมไม่เข้าไปนอนในห้อง มานอนทำไมตรงนี้”
เรียวปากบางคลี่ยิ้มจนเห็นฟันดัดด้วยเหล็กหลากสีทำให้สิงขรเมินหน้าหนี ไม่อยากมองให้สะเทือนหัวใจ
“หนูรอกินข้าวพร้อมคุณค่ะ” เสียงตึงๆ ท่าทีหมางเมิน ไหนเขากำลังจะเดินหนีทำให้ดาวเรืองลุกขึ้น เธอเดินอ้อมตัวชายหนุ่มเข้าไปดักหน้าเขาไว้ ยึกๆ ยักๆ จะจับมือของชายหนุ่มดีไหม แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจคว้ามือลุงสิงห์มากุมไว้
“ถ้าหิวก็กินก่อนไปเลย จะมารอฉันทำไม” สิงขรลูบหน้าแรงๆ เมื่อได้จ้องดวงตาฉ่ำน้ำใส เขาพ่นลมหายใจทางปากระบายความอัดอั้นแน่นหน้าอกออกมาหลายครั้ง แล้วก้มมองมือของตัวเองที่กำลังแกะมือเด็กน้อยออก ซึ่งเธอไม่ยอมปล่อย เขาจึงสะบัด
“ลุงสิงห์หิวหรือยังคะ?” คนท้องอ่อนๆ พยายามที่จะไม่ขัดใจและพร้อมที่จะเอาใจเขา เธออยากร้องไห้แต่กลั้นจนน้ำตาคลอเบ้าเมื่อถูกปฏิเสธ แล้วก็เก็บอาการน้อยใจไว้ เมื่อเห็นลุงสิงห์เดินไปนั่งเก้าอี้ก็รีบเดินตามไปยืนข้างโต๊ะอาหาร
“หนูทำไข่เจียวหมูสับกับน้ำพริกอ่อง นี่ยำวุ้นเส้นใส่หมูสับ ลุงสิงห์จะกินอันไหนก่อนคะ” เธอถามและกำลังจะตักน้ำพริกอ่องของโปรดใส่จานข้าวให้เขา แต่ก็ต้องชะงักมือเมื่อเสียงแข็งกระด้างเรียก
“มานี่สิ” สิงขรตบขาของตัวเองให้เด็กน้อยดู แล้วกวักมือเรียกให้เธอมานั่งบนขาของเขา
“อุ๊ย!” ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปหา ร่างบางก็ถูกมือใหญ่คว้าเอวเข้าไปกอดจากทางด้านข้าง ดาวเรืองถูกชายหนุ่มอุ้มให้นั่งบนขาข้างเดียวของเขา
“ฉันจะเป็นบ้าตายเพราะเธอ รู้ตัวบ้างไหม ดาวเรือง” สิงขรกัดฟันพูดชิดกลุ่มผมข้างขมับของเด็กน้อย แขนข้างหนึ่งกอดเอวบางไว้ มือใหญ่แอบลูบหน้าท้องแบนราบเพราะอยากสัมผัสคนข้างใน ส่วนมืออีกข้างจับปลายคางให้เธอเงยหน้าหันมามองตากัน