รายละเอียด : หัวใจในสายฝน

“จะมองอีกนานมั้ย?” เสียงทุ้มดังมากระทบโสตประสาทจนหล่อนสะดุ้งจากภวังค์ หัวใจหล่อนกำลังเต้นรัวจนแทบหลุดออกมาทางปาก หล่อนไม่ได้ฝัน หล่อนยืนอยู่ในโรงสีเก่าๆ และตรงหน้าคือผู้ชายแก้ผ้าล่อนจ้อน “เอ่อ...ขอ...ขอโทษค่ะ...ชั้นแค่จะเข้ามาหลบฝน” ปาริตาตอบทั้งๆ ตัวสั่นงันงก ผมหล่อนเปียกจนมีน้ำไหลเป็นทาง ลงบนใบหน้า ถึงแม้หล่อนจะพยายามเบนสายตาไปมองทางอื่น แต่เหมือนดวงตาสีดำสนิทเบื้องหลังกองไฟมีแรงดึงดูดที่มีพลังมหาศาล ให้หล่อนต้องเบือนสายตากลับไปมองทุกครั้ง ร่างสูงนั้นหันกลับมาทั้งตัว ใบหน้าคล้ามคมและรูปร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามภายใต้แสงไฟวาบวับดูงดงาม เกินกว่าจะรู้สึกอนาจารในสิ่งที่หล่อนเห็นอยู่ต่ำลงไป เขาไม่ได้มีที่ท่าเขินอายในความเปลือยเปล่าของตัวเองสักนิด