รายละเอียด : เมืองมธุรส โดย แก้วเก้า

เมืองมธุรส โดย แก้วเก้า

ชีวิตสมรสของวไลเป็นไปด้วยดี จนวไลคลอดบุตรเธอก็กลายเป็น "ของเก่า" ของสามีตรงตามที่อมราทำนายไว้ หลวงปราโมทย์ได้สำรวย พี่เลี้ยงสาวสวยของบุตรชายเป็นเมียน้อย แม้วไลพอจะรู้เท่าทันว่าสามีเริ่มจืดจาง ก็พยายามอดทนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไล่สำรวยออกจากย้านทำตัวเป็นศรีภริยาที่ดีงาม ปรนนิบัติดูแลสามีไม่ให้บกพร่อง แต่ก็ไม่อาจเอาชนะใจที่ต้องการของใหม่ได้อยู่ดี เมื่อเกิดเหตุ ความแตกว่าหลวงปราโมทย์พาสำรวยและจำลองเมียเก่าไปเที่ยวอย่างเปิดเผยให้ผู้คนเห็นกันทั่ว วไลก็อับอายสังคมอย่างมาก จนยื่นคำขาดให้สามีเลือก ผลคือสามีเลือกฝ่ายเมียน้อย เธอก็พาลูกกลับมาอยู่บ้านบิดา ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครอบครัวพระยาธรรมสาส์นและพระยาศรีศุภเวทก็ขาดสะบั้น เป็นเหตุให้ความรักระหว่างอมราและอำนวยน้องชายของหลวงปราโมทย์พลอยเจออุปสรรคใหญ่เกือบจะต้องเลิกกันทั้งๆ รัก

คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยคือหลวงนฤบาลบันเทิง ชายหนุ่มผู้หมายปองวไลมาก่อน เขาช่วยให้อมรากับอำนวยได้สมหวังจนสมรสกันในที่สุด เขาสารภาพรักกับวไล ขอแต่งงานกับเธอ ยินดีจะรับบุตรของเธอเป็นบุตรของเขา แต่ทุกอย่างสายเกินไปแล้วสำหรับวไล เธอไม่อาจสมรสใหม่ เพราะจะต้องคืนบุตรชายให้ทางตระกูลศรีศุภเวทไป วไลรักลูกเกินกว่าจะยอมถูกพรากจากกัน

นางเอกเป็นบรรณารักษ์ ทำงานพิเศษที่เมืองย้อนยุคจำลองของผู้ชายซึ่งคงเป็นพระเอก แล้ววันหนึ่งก็หลุดเข้าไปในยุค ร.7 ได้เจอตัวละครจากนิยายของดอกไม้สด คือ คือหลวงนฤบาล อัมพร วไล อมรา เป็นต้น

เนื้อหาปกหลัง : เมืองมธุรส โดย แก้วเก้า

"ลุงขา ลุง" หล่อนร้องเรียกเมื่อกระหืดกระหอบไปถึงตัว "ขอโทษนะคะ หนูขอถามหน่อยค่ะ บ้านนี้บ้านใครคะ" ชายผู้นั้นเหลียวมองหล่อน สีหน้าแปลกใจนิดหน่อย ไม่มากนัก เขายิ้มมองเห็นฟันดำเป็นมัน แต่ก็ดูสะอาดเรียบร้อย "บ้านของท่านข้าหลวงจังหวัดนครสวรรค์ คุณหลวงนฤบาลบันเทิงขอรับ" ดาดาวบีบมือตัวเอง เขย่าๆ ไปมาเหมือนเด็กดีอกดีใจ

"โอ้ย ใช่ด้วย ใช่จริงๆ นึกแล้วไม่ผิด อยู่ในนิยายของ "ดอกไม้สด" นี่เอง" "ขอประทานโทษ คุณมาจากไหน ถามหาบ้านคุณหลวงนฤบาล มีธุระหรือขอรับ" "โอ๊ะ" หญิงสาวนึกได้ก็รีบตอน "ไม่มีธุระค่ะลุง หนู...เอ่อ...มาจากบ้านตรงข้ามนี้เองค่ะ" อีกฝ่ายมองตามือหล่อนชี้ เขาถามด้วยสีหน้างง "อยู่บ้านตรงข้ามแค่นี้เอง ไม่รู้จักท่านข้าหลวงหรือขอรับ"