รายละเอียด : พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 4

พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 4

"เช็ดให้ข้านะ" เขารัดเอวนางไว้ กระซิบพูดที่ริมหู ลมหายใจอุ่นร้อนที่พ่นรดตรงซอกคอทำให้ร่างกายท่อนบนของหญิงสาววาบหวิวซาบซ่านไปหมด "ไม่" นางกัดริมฝีปากคล้ายปิดบังอะไรไว้ ดิ้นขลุกขลักในอ้อมอกเขาสุดแรง เรียวปากแดงอิ่มสดสวยจับตาดั่งดอกยี่โถที่บานสะพรั่งบนโต๊ะยาวตัวนั้น สายตาของจ้าวหลิงทอประกายผิดแปลกไปวูบหนึ่ง เขาร้องเรียกด้วยสุ้มเสียงที่แปรเปลี่ยนเป็นทุ้มพร่า "นันนัน อย่าขยับ!" ท่านบอกไม่ให้ขยับ ข้าก็ต้องไม่ขยับด้วยรึ ถ้าอย่างนั้นท่านก็อย่ารัดข้าไว้แน่นๆ แบบนี้สิ ฟู่ถิงจวินรำพึงอยู่ในใจ แต่กลับขยับตัวแรงขึ้น ทันใดนั้นนางเบิกตากว้าง นั่งตัวแข็งทื่อไม่ไหวติง เหมือนหุ่นไม้อยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม จ้าวหลิงยิ้มฝืดๆ เขาลูบผมนางอย่างแผ่วเบา "เด็กดี ไม่ต้องกลัว ประเดี๋ยวเดียวก็จะเป็นปกติ" หูของเขาแดงก่ำข้างแก้มก็เป็นสีแดงเรื่อๆ

เนื้อหาปกหลัง : พราวพร่างบุปผาตระการ เล่ม 4

คำสัญญาระหว่างพวกเขาสองคนว่าจะไม่มีคนอื่นแทรกกลางนั้น ช่างหวานแผ่ซ่านลงลึกถึงจิตใจ เมื่อทั้งสองมีใจรักมั่นคงก็ไม่ต้องหวั่นสิ่งใดมาสั่นคลอน "จ้าวหลิง" สร้างความดีความชอบติดตามมังกร ได้รับความสำคัญจากโอรสวรรค์ไม่น้อย จนเป็นที่โปรดปราน ทั้งยังทรงให้ไทฮองไทเฮาพระราชทานสมรสแก่เขาและนางอีกด้วย "ฟู่ถิงจวิน" นั้นแม้จะหวั่นใจไม่น้อยกับการกระทำของจ้าวหลิง แต่เมื่อเห็นเขากำลังเจริญก้าวหน้าก็ปลาบปลื้มใจ ช่วงเวลาของทั้งสองนับว่าราบรื่นสุขใจ ทว่าเรื่องที่ยังคับข้องหมองใจไม่สร่างซาก็คือเรื่องที่จั่วจวิ้นเจี๋ยใส่ร้ายนาง นี่เป็นโอกาสอันดีที่นางจะสอบถามความจริงจากปากของมารดา แต่ใครจะคิดว่าบิดาบังเกิดเกล้ากลับไม่ยอมรับนาง! ซ้ำยังขับไล่นางแต่ถ้าฟู่ถิงจวินไม่รู้ความจริงนี้ แม้ตายดวงวิญญาณของนางก็คงไม่สงบสุข! อันว่าความจริงมักจะพาให้พบความหวาดกลัวที่คิดจะหลบหนีมาตลอด หากคิดจะสืบหาความจริงต่อไปก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น แล้วฟู่ถิงจวินจะทำเช่นไรต่อไปกับความจริงที่ได้รับรู้ จะหยุด หรือจะเดินหน้าอย่างไม่ลดละ