รายละเอียด : คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง

คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง

นักเขียนคนหนึ่งชื่อ เจน จิ เธอรักกรุงเทพฯ เราสังเกตได้จากผลงานชิ้นแรกที่เธอสร้างสรรค์เอง "ครั้งหนึ่ง คิดถึงเป็นระยะ" หนังสือขายดีเล่มนั้นว่าด้วยเรื่องความสัมพันธ์อันแสนน่ารักที่ปรากฏอยู่ตามซอกหลืบมุมเมืองท่ามกลางม่านควันบ้างหนาบ้างบางกางรอบ เป็นความงามที่ไม่ใช่ทุกคนจะมองเห็น เราสรุปได้ว่าหนังสือเล่มนี้คือรวมเรื่องสั้นอันแสนละมุนละไลอันมีฉากหลังเป็นเมืองใหญ่ที่ใครๆ ก็ไม่รักแต่เธอรัก กลับมาคราวนี้เธอก็ยังไม่ทิ้งความรู้สึกที่เธอมีต่อเมืองนี้ รวมเรื่องสั้นชุดที่สองในชีวิตที่อยู่ในมือคุณ "คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง" ก็ยังคงพูดถึงความสัมพันธ์ในลักษณะใกล้กันบนพื้นที่กรุงเทพฯ มีทั้งเรื่องที่ทำให้ยิ้มละไม่ต่างเดิม ขณะเดียวกันบางเรื่องก็อาจพรากน้ำตาจากคุณได้ หากชีวิตก่อนอ่านหรือขณะอ่านไปตรงสัมผัสเข้ากับเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เธอสรรค์ และถึงแม้ความสัมพันธ์เล็กที่ปรากฏในเล่มไม่อาจฉีกทึ้งหัวใจคุณให้วิ่นไหวได้ เราก็ยังเชื่อว่าอาจมีบางเรื่องที่ทำให้คุณหวั่นไหว และมีแน่นอนอย่างน้อยหนึ่งเรื่องที่คนไทยต้องใจสั่น เพราะถูกเขียนขึ้นในวันที่กรุงเทพฯ และเมืองไทยไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

สารบัญ : คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง

• พบกันตอนพระอาทิตย์ตกดิน
• คืนวันจันทร์แค่เอื้อม
• ฉันมารอเธอที่ริมน้ำทุกวันเลยนะ
• พ่อสื่อ
• สะพานขอแต่งงาน
• หนุ่มโชคร้ายกับชิงช้าสีแดง
• ดึกแล้ว จึงคิดถึง
• คิดถึง ทุกลมหายใจ
• แหล่งข้อมูล

เนื้อหาปกหลัง : คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง

รีวิวโดยผู้เขียน : คืนหนึ่ง คิดถึงอีกครั้ง

หนังสือเล่มนี้เขียนเสร็จก่อนเดือนตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๙ นานหลายเดือน ภาพกรุงเทพฯ ในหนังสือจึงเป็นกรุงเทพฯช่วงก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ที่เศร้าสลดและสะเทือนใจคนไทยทุกคน รวมทั้งผู้เขียนด้วย กรุงเทพฯใน "ภาคก่อน" คือแปดเรื่องแรกเป็นกรุงเทพฯ ยามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเทศกาลประจำปีที่สนุกสนานและสวยงาม ตัวละครยังเต็มไปด้วยความหวังที่จะไปงานฉลองที่มีความสุขเช่นนั้น ไม่ได้หมายความว่าหลังตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๙ แล้ว กรุงเทพฯจะเปลี่ยนไป ไม่หรอก กรุงเทพฯจะยังเป็นมหานครที่รักของเราเหมือนเดิม รถยังติดเหมือนเดิม มีน้ำท่วมกันทุกปี เหมือนเดิม เมื่อความเศร้าผ่านพ้นไปแล้ว ทุกอย่างก็คงกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เพียงแต่สายตาของเราต่างหากทีไม่เหมือนเดิม หนังสือเล่มนี้จึงเป็นดั่งบันทึก "กรุงเทพฯ" ช่วงก่อนเวลานั้น ช่วงที่เรายังเรียกว่า "รัชกาลที่ ๙" อยู่ กรุงเทพฯที่เราน่าจะคิดถึงตลอดไป

เจน จิ