รายละเอียด : เล่ห์สายลม

เล่ห์สายลม

ร่างสูงโปร่งทว่าอ่อนปวกเปียกทรุดลงไปกองบนโซฟาตัวยาวทันทีที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ก่อนเขาจะขยับตัวแล้วนอนแผ่หลาอย่างหมดเรี่ยวแรง เวลาเดียวกันคนที่หิ้วปีกชายหนุ่มเมื่อครู่ก็ถอยออกไปยืนข้างใครอีกคนที่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ นั้น สายตาสองคู่ของผู้ชายต่างวัยมองร่างของคนที่เมาแอ๋และมีบาดแผลเพราะมีเรื่องชกต่อยเมื่อชั่วโมงก่อนจะสะบักสะบอมนั้นอย่างยากจะอธิบาย คนแรก เป็นชายหนุ่มวัยสามสิบแปดปี ยืนกอดอก ลอบถอนใจเบาๆ นัยน์ตาคู่นั้นมีแววครุ่นคิด คนที่สอง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคนที่นอนหมดแรงนั้น ถอนหายใจแรงๆ อย่างจะให้ใครคนนั้นรู้ตัว แต่ใครคนนั้นไม่รู้ตัว "คราวนี้ใครอีกล่ะไอ้เอก" "ไม่รู้ จำไม่ได้ ขี้เกียจจำ"

คำถามที่เต็มไปด้วยความหัวเสียถูกตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายอย่างขอไปที คนตอบรู้เพียงว่าตนเองเดินออกมาจากผับนั้นแล้วก็ชนเข้ากับคนกลุ่มหนึ่ง จากนั้นก็มีปากเสียงและจบด้วยการชกต่อยแน่นอนว่าเขาตัวคนเดียวจะไปสู้คนเป็นกลุ่มแบบนั้นไม่ได้ สุดท้ายทั้งเพื่อนสนิทและคนที่คอยดูแลเขาจึงต้องออกจากบ้านกลางดึกเพื่อไปรับเขากลับมาในสภาพที่ "หมดสภาพ" เช่นนั้น เพื่อให้มันมายืนบ่นอยู่แบบนี้ "เออ แกมันคู่กรณีแยะ" "เพื่อนสนิท" บ่นใส่เพราะต้องตื่นมากลางดึก ก่อนหันไปพูดกับชายผู้ดูแลและมีศักดิ์เป็นอาของเขาอย่างอ่อนใจและเหนื่อยหน่ายเต็มที "แต่ถึงจะจำก็จำได้ไม่หมดหรอกครับอาธีร์" ธีร์ยืนฟังเงียบคล้ายกำลังทบทวนสิ่งใด ส่วนคนต้นเรื่องเพียงยิ้มมุมปาก หาได้สนใจไม่ แม้ว่าคนพูดจะหงุดหงิดเพียงใด เพราะชายหนุ่มคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ทุกคนรอบตัวเขาควรจะชินชาใช่ว่าเขาจะมีเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกเสียเมื่อไหร่ ถ้าจะให้นับครั้งคงต้องเรียกว่า "นับไม่ถ้วน" เหมือนที่หลายคนทางฝั่งนั้นเคยว่าตอกหน้าเขานั่นแหละ

เนื้อหาปกหลัง : เล่ห์สายลม

แม้การแต่งงานครั้งนี้จะต้องแลกด้วยชีวิตที่เหลือ ‘ชญานันท์’ ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากยินยอม เพราะมันจะเป็นเพียงหนทางเดียวที่ช่วยปลดหนี้ที่เธอและมารดาพยายามชดใช้เท่าใดก็ไม่มีวันหมดได้
 ทว่าเมื่อได้พบว่าที่เจ้าบ่าวคนนั้น เธอก็ถึงกับต้องคิดใหม่ว่าการแต่งงานครั้งนี้คงไม่ใช่เพียง ‘แค่’ การแต่งงานอย่างที่คิดเอาไว้เสียแล้ว เมื่อ ‘สิรชัช’ เพลย์บอยหนุ่มที่ทำตัวเหมือนสายลมพัดวูบไปวูบมาอย่างนั้นออกตัวชัดเจนว่าเขาเป็น ‘คนง่ายๆ’ และยกทุกการตัดสินใจไว้ที่เธอไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องชุดแต่งงาน นี่ยังไม่นับความปากไม่ดี ออกปากไล่ให้เธอไปทำบุญแก้ปีชงตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน!
 ถึงพ่อคนง่ายๆ จะทำตัวร้ายกาจอย่างไร แต่ด้วยสัญชาตญาณของเธอก็บอกว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ภายใต้รอยยิ้มกวนประสาท ใบหน้าไม่รู้สึกรู้สา และท่าทางไม่เอาไหน ชญานันท์เชื่อว่าเจ้าบ่าวของเธอปกปิดความลับเอาไว้อีกนับไม่ถ้วน!

รีวิวโดยผู้เขียน : เล่ห์สายลม

แรกเริ่มเดิมที ร่างแรกของเรื่องทที่ดราม่าพอควรค่ะ แต่หลังจากเขียนไปสักพัก ตัวตนของ "พ่อคนง่ายๆ" สิรชัช ก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เลยต้องปรับหลายอย่าง รวมถึง "สาวปีชง" ชญานันท์ ให้พอรับมือกับพระเอกของเราให้ได้ค่ะ สุดท้ายแล้วเรื่องนี้เลยไม่หนักอย่างในร่างแรกที่คิดไว้ค่ะ สำหรับเรื่องนี้ตัวละครเกือบทั้งหมดเป็นตัวละครชุดใหม่ และเรื่องราวจะแยกจากเรื่องยาวสามเล่มก่อนหน้านี้ค่ะ ทว่าก็ยังไม่ทิ้งความเป็นระวิวรินทร์ที่งานเขียนจะมีกลิ่นอายของดอกไม้ สายลม แสงแดด คราวนี้ ธีมหลักเป็นดอกบัวและดอกมะลิ รวงข้าวสีทองและแสงแดดอุ่นๆ ของท้องนาหน้าหนาวในจังหวัดสุรินทร์ รวมถึงวัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตบางส่วนของคนในจังหวัดด้วยค่ะ

สำหรับภาษาพื้นถิ่นในเรื่อง เป็นภาษาเขมรพื้นถิ่นสุรินทร์ซึ่งเขียน โดยอิงตามภาษาพูดและสำเนียงที่ใช้งานจริง อาจจะแตกต่างกันไปในแต่ละอำเภอค่ะ

ระวิวรินทร์

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เล่ห์สายลม

เคยได้ยินคำโบราณที่ว่า "ลมเพลมพัด" อย่าไปทักไหมคะ "ชญานันท์" นางเอกของเรากำลังเผชิญกับภาวะนั้นอยู่พอดีเลยค่ะ แต่ช้าก่อน "เล่ห์สายลม" ที่ระวิวรินทร์ส่งมาอยู่ในมือของทุกคนนั้นไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องน่ากลัวแต่อย่างใด พระเอกของเราต่างหากที่ทำตัวเหมือนสายลมพัดไปพัดมา ปากก็ว่าตัวเองเป็นคนง่ายๆ ทำอะไรก็ง่ายไปเสียหมดขนาดจะเลือกชุดแต่งงานยังไม่ซีเรียสเรื่องแบบชุด เจอแบบนี้เข้าไปนางเองของเราสิคะที่ต้องปวดหัวแทน แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อตกปากรับคำไปแล้วว่าเธอจะยอมแต่งงานด้วย โบราณเขาว่าทักแล้วจะไม่ดี ของจะเข้าตัว แต่คำนั้นคงใช้ไม่ได้กับพ่อคนง่ายๆ เพราะขนาดชญานันท์ไม่ได้ทัก รักยังเข้าตัว

สำนักพิมพ์แจ่มใส