‘ต้องตา’ จำไม่ได้ว่าตัวเองลงมานอนอยู่บนพื้นในห้องทำงานของพ่อได้ยังไง หรือก่อนหน้านี้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง แต่ภาพแรกที่เห็นหลังจากลืมตาตื่นขึ้นมานั้นไม่ต่างอะไรกับคำว่าโลกพังพินาศสักนิด ทั้งห้องถูกรื้อกระจาย เศษกระเบื้องหล่นแตกอยู่กับพื้น และ... ร่างของพ่อที่นั่งแน่นิ่งอยู่บนเก้าอี้นวมหน้าโต๊ะทำงานพร้อมปืนหนึ่งกระบอก

วินาทีนั้นหัวใจของเธอเหมือนถูกกระชากหลุดออกจากร่าง กรีดร้องวอนขอให้ทุกอย่างเป็นเพียงฝันร้ายชั่วข้ามคืนเท่านั้น แต่ทุกๆ อย่างรอบตัวกลับย้ำเตือนว่ามันคือเรื่องจริง... พ่อจากเธอไปแล้ว

ถึงกระนั้นในความเศร้าโศกยังมี ‘น้าจิณณ์’ คอยอยู่เคียงข้างเสมอ หัวใจของเธอค่อยๆ ได้รับการเยียวยาและปลุกความรู้สึกอื่นที่ซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกให้ชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไม่ว่าจิณณ์จะดีกับเธอมากแค่ไหน สร้อยคอเส้นที่เธอเก็บได้จากในรถของเขาก็ชัดเจนว่ามันเป็นของผู้หญิงคนอื่น และกำแพงที่ชื่อว่าความสัมพันธ์ระหว่างน้า-หลานก็เป็นสิ่งที่เธอไม่อาจข้ามไปได้เช่นกัน!