รายละเอียด : เงาลวงบ่วงเสน่หา

"""ไม่มีน้ำตาแล้วค่อยดูได้หน่อย"" ชายหนุ่มหัวใจสั่นไหว ฝ่ายหญิงก็ไม่แพ้กัน มือหนาที่มีผ้าเช็ดหน้ารองอยู่ยังคงประทับอยู่บนเรียวหน้าของเธอ คำพูดของเขาดูเหมือนไม่มีอะไรมาก หากสายตาที่มองลึกเข้าไปในดวงตาที่แดงช้ำของอีกฝ่าย มันล้ำลึกอย่างยากจะหยั่งเข้าไปดูในหัวใจของใครคนนั้น ว่าจะมีเขาอยู่เหมือนที่เขามีเธออยู่บ้างไหม วายุขยับมือเล็กน้อยด้วยสัมผัสบางเบา ปลายนิ้วเลื่อนออกจากผ้าไปสัมผัสใบหน้าที่ค่อยๆ ระเรื่อขึ้นสีด้วยความขวยเขิน ใบหน้าของเธอเนียนนุ่มละมุนยิ่งนัก จนเขาแทบจะอยากเปลี่ยนรอยสัมผัสให้เป็นจมูกและปากของเขาแทน ขวัญฟ้าเหมือนตกอยู่ในภวังค์ สัมผัสของเขาอ่อนโยนจนทำให้เธอเหมือนหลุดไปอยู่อีกโลก เขาไล้ใบหน้าของเธอไปมาอยู่ที่ข้างแก้ม ก่อนที่จะเลื่อนไปแตะริมฝีปากบางสีชมพูอ่อนหวาน สายตาของเขาอ่อนเชื่อมราวกับต้องการแสดงให้เห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้หัวใจของหญิงสาวเต้นระรัว ชั่วนาทีนั้น เธอรู้สึกว่าทั้งโลกว่างเปล่า มีเพียงเขาและเธอ กับความอบอุ่นที่แผ่ซ่าน กลิ่นไอหอมกรุ่นจนเธอแทบจะละลายไปตรงหน้าเขาเลยทีเดียว
"