รับราชการครูชั้นประถมอยู่นานหลายปี ก่อนตัดสินใจทำงานที่หนังสือพิมพ์ Weltwoche แต่ทำได้เพียงปีเศษก็เกิดขัดแย้งทางความคิด จึงลาออกมาเป็นนักเขียนอาชีพอย่างสมบูรณ์ นอกจากนี้ยังเคยทำงานการเมืองด้วยการรับเป็นที่ปรึกษารัฐมนตรีคนหนึ่ง ระหว่าง ปี ค. ศ. ๑๙๖๕-๑๙๗๑ นับเป็นช่วง “มือขึ้น” เพราะสามารถผลิตงานเขียนเป็นชิ้นเป็นอันมากที่สุด แต่หลังจากนั้นกลับถูกขนานนามว่า “นัก ‘เขียนน้อย’ ” เพราะแม้จะยืนหยัดในวงการวรรณกรรมร่วม ๔๐ ปี แต่กลับมีผลงานวรรณกรรมจริงๆเพียง ๖ เล่มบางๆ นอกนั้นล้วนเป็นงานรวมเล่มบทความแทบทั้งสิ้น ผลงานวรรณกรรมเล่มแรก "มิสซิสบลูมอยากรู้จักคนส่งนม" สร้างปรากฏการณ์ครั้งสำคัญในแวดวงวรรณกรรมเยอรมันช่วงกลางทศวรรษ ๖๐ ด้วยเป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น (น้อยเล่มนัก) ที่ได้รับความสนใจในวงกว้างทั้งจากนักวิจารณ์ นักอ่าน และนักเขียนเยอรมัน มียอดจำหน่ายหลายแสนเล่ม ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆมากกว่า ๑๕ ภาษา แต่เล่มที่สร้างชื่อเสียงให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก คือ "โต๊ะก็คือโต๊ะ”"

รางวัลที่เคยได้รับ

เกียรติประวัติ ค.ศ. ๑๙๖๕ ได้รับรางวัลจากกลุ่มวรรณกรรมเลื่องชื่อเยอรมนี Gruppe 47 ค.ศ. ๑๙๗๐ ได้รับรางวัลวรรณกรรมเยาวชนยอดเยี่ยมของประเทศเยอรมนี ค.ศ. ๑๙๘๖ ได้รับรางวัล Johann Peter Hebel-Preis ผลงานจัดพิมพ์โดยแพรวสำนักพิมพ์ โต๊ะก็คือโต๊ะ, มิสซิ

ร้านนายอินทร์

เพเตอร์ บิคเซล