รายละเอียด : ศิษย์ร้ายแกล้งรัก (ฟรี)

เฉินจิ้งเสียนนอนลงแอบหรี่ตามองอาจารย์ตลอดเวลา เห็นนางเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายเขาก็ยิ้มมุมปากอย่างสมใจ อีกประเดี๋ยวนางต้องพุ่งมาทางเขาแน่นอน เขาจะขัดขืนนางนิดๆ หน่อยๆ รอให้นางร้องขออ้อนวอน แต่ว่าเขามองอยู่นาน รอจนเขารู้สึกโมโหแล้ว เหตุใดนางยังไม่พุ่งมาอีกเล่า!?
นางนอนกระสับกระส่ายอยู่ตรงนั้น ไม่มีท่าทีว่าจะพุ่งมาหาเขาแม้แต่น้อย หรือว่าฤทธิ์โอสถต่ำเกินไป นางจึงไม่สิ้นสติสัมปะชัญญะ แต่ว่าโอสถระดับปฐพีก็เพียงพอสำหรับเทพระดับต่ำแล้วนี่นา อีกทั้งโอสถเม็ดนั้นในน้ำชานางก็ดื่มน้ำชากานั้นลงไปจนหมดคนเดียว!
เท่ากับว่านางได้กินโอสถเข้าไป 1 เม็ดแล้ว โอสถ 1 เม็ดก็น่าจะเพียงพอแล้ว!
ลุกมาซินางตัวดี ลุกมาขอร้องอ้อนวอนข้าซิ!
เขาหรี่ตามองอยู่นาน ก็ไม่เห็นนางจะลุกมาหาเขาแม้แต่น้อย เช่นนั้นเขาเป็นฝ่ายไปหานางก็ได้ อย่างไรตอนนี้นางก็น่าจะไร้เรี่ยวแรงขัดขืนแล้วกระมัง เมื่อคิดแล้วเขาจึงลืมตาขึ้น ลุกขึ้นนั่ง แล้วลุกไปหานาง เอ่ยถามน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยว่า “อาจารย์ขอรับ ท่านเป็นอะไรขอรับ?”
เฉินรุ่ยฟางได้ยินเสียงเขาก็ลืมตามองเขา ความรู้สึกรุ่มร้อนที่รุมเร้านางยิ่งปะทุจนนางแทบจะขาดสติเสียให้ได้ นี่นางต้องการบุรุษถึงขนาดนี้เชียวรึ!
เฉินจิ้งเสียนยื่นมือไปแตะแขนนาง “อาจารย์ขอรับ ท่านนอนตัวงอเช่นนี้เป็นเพราะปวดท้องหรือขอรับ?”
เฉินรุ่ยฟางกัดริมฝีปากแน่น พลิกตัวกลิ้งหนีมือเขา แล้วเอ่ยเสียงสั่นพร่าว่า “เจ้า...อย่าแตะ..ต้องข้า ข้า...ข้าไม่...เป็น...ไร”
นางขดตัวงอแน่น สองแขนกอดเข่าตัวเองที่คู้ขึ้นมา ท่าทางราวกับเด็กทารกที่ขดงออยู่ในครรภ์มารดาอย่างไรอย่างนั้น
เฉินจิ้งเสียนรู้สึกโมโหจนกัดฟันกรอดทีหนึ่ง ฮึ่ม!
เขารอให้นางเป็นฝ่ายลงมือ เขาจะได้มีข้ออ้างว่านางเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เขาจนใจจึงได้กระทำการชั่วช้าลงไป แต่นางที่ท่าทางเป็นเช่นนี้จะไม่ให้เขาโมโหได้อย่างไร!
ได้! เจ้าไม่เริ่ม เช่นนั้นข้าเริ่มก่อนก็ได้ ถึงอย่างไรคืนนี้เจ้าก็ต้องเป็นของข้า!
เขาเฝ้ารอให้นางเริ่มก่อนจนเขาปวดหนึบมาตั้งนานแล้ว หากยังไม่ได้ปลดปล่อยอีก เขานี่แหละที่จะบ้าคลั่งแล้ว!
เขาจึงขยับเข้าไปหา ยื่นมือไปลูบไล้แผ่นหลังที่นอนตะแคงหันหลังให้เขา “อาจารย์ขอรับ ท่านไม่สบายเช่นนี้ข้าเป็นห่วงเหลือเกิน ท่านไม่สบายตรงไหนท่านบอกข้าซิขอรับ ข้าจะช่วยท่านเอง”
ฝ่ามือที่ลูบแผ่นหลังทำให้เฉินรุ่ยฟางแทบขาดสติ นางสะดุ้งลุกพรวดพุ่งไปข้างหน้า อยากหนีให้ห่างฝ่ามือนั้นเหลือเกิน! จะให้เขาแตะต้องตัวนางไม่ได้ ไม่เช่นนั้น สติที่ยังหลงเหลืออยู่น้อยนิดนี่ต้องพังทลายแน่นอน!
เฉินจิ้งเสียนตกใจที่นางพุ่งหนีเขา หรือว่านางจะรู้แล้วว่าข้าเล่นเล่ห์กับนาง!
เฉินรุ่ยฟางพุ่งเข้าไปในถ้ำลึกขึ้น นางพุ่งไปจนติดผนังถ้ำแล้วนั่งลงคู้ตัวอยู่ตรงนั้น นางไร้เรี่ยวแรงจนแม้แต่จะบี้มดยังทำไม่ได้เลย
เฉินจิ้งเสียนเห็นนางคู้ตัวอยู่ตรงนั้นก็ลุกไปหานาง ยื่นมือไปจับไหล่นางยึดเอาไว้ “อาจารย์ขอรับ ท่านไม่สบายตรงไหนท่านบอกข้าซิขอรับ ท่านเป็นแบบนี้ข้าร้อนใจจะตายแล้ว”
“อย่า...” เฉินรุ่ยฟางเอียงตัว