รายละเอียด : บุปผา(น่า)สิเน่หา

‘หน้าข้าร้อนเช่นนี้ เพราะข้าอายที่บุรุษถอดผ้าให้เห็น หรือเพราะกองไฟเบื้องหน้ากันแน่’ “คุณหนูของพี่โตแล้วนะเจ้าค่ะ”“โตแล้วอย่างไรเล่าพี่ฮุ่ยเจียง”“คุณหนูก็สมควรออกเรือนได้แล้วอย่างไรเจ้าค่ะ แล้วคุณชายลู่ก็ดูสนใจคุณหนู คุณหนูชอบคุณชายลู่หรือไม่เจ้าคะ” “พี่ฮุ่ยเจียง ท่านห้ามถามข้าเช่นนี้อีก”“ทำไมหรือเจ้าคะ เอ๊ะ! หรือคุณหนูไม่มีใจให้คุณชายลู่”“ข้าน่ะหรือมีใจให้คุณชายลู่”“ก็...”“ก็อะไรพี่ฮุ่ยเจียง”“ก็ถ้าคุณหนูสึกเขินอาย เวลาเจอคุณชายลู่ไงเจ้าคะ อย่างที่พี่เคยเป็นสมัยสาวๆ เมื่อพี่เจอคนที่ชอบ ผิวหน้าของพี่จะร้อนราวกับมีใครเอาไฟมาอังที่หน้าเลยนะเจ้าค่ะ”“ขนาดนั้นเลยหรือพี่ฮุ่ยเจียง”“ใช่เจ้าค่ะ หรือคุณหนูไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเจอคุณชายลู่”“ข้าเฉยๆ”“เช่นนั้นคุณหนูคงมิได้มีใจให้คุณชายลู่” หมิงฮวานึกถึงคำพูดของพี่เลี้ยงสาว ที่มักจะชวนพูดคุยเรื่องรักใคร่ให้ฟังบ่อยๆ นับตั้งแต่นางอายุครบสิบแปดปี แต่พี่ฮุ่ยเจียงโชคร้ายไม่ได้สมหวังกับชายที่รัก เมื่อชายที่รักถูกฆ่าตาย‘ถ้าเช่นนั้น อาการที่ข้าเป็นก็หมายความว่าข้ามีใจให้กับ...’“หมิงฮวา!”