รายละเอียด : อวัสดา

อวัสดา

อวัสดากำลังต้องการใช้เงิน การชอปปิงรอลูกเลิกเรียนจึงจบลงแค่ฝากแหวนแต่งงานสองวงชุบทองขาวให้เงาวิ้ง เฮ้อ นิ้วว่างๆ นี่ไม่ชินเอาซะเลย แม่ลูกพีชกดโทรศัพท์ยิกๆ ปวัฒน์เห็นนิ้วนางของหล่อนว่างเปล่าก็ขมวดคิ้ว "แหวนไปไหน" ผู้ชายไม่หนุ่มแน่นกระซิบข้างแก้ม คุณแม่ลูกสองไม่เขินเหมือนตอนสาวๆ ตอบเสียงเรียบ

"อยู่ที่ร้าน" "อ๋อ เอาไปจำนำ?" ปวัฒน์พูดแหย่

"เอาไปชุบ!" อวัสดาโกรธจนหน้าแดง สามีหัวเราะเสียงดัง

"โอ๊ย!" เอาไปจำนำจะได้กี่หมื่น ดาวน์รถยังไม่ได้เลย"

ครูจนๆ ยังขำไม่หยุด "เป็นเมียคนจนต้องทนหน่อยน้องงงง"

รีวิวโดยผู้เขียน : อวัสดา

มีคนบอกว่า "สมบูรณ์แบบ" ไม่มีอยู่จริงหรอก และเราก็ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบด้วย อวัสดาก็คงคิดอย่างนั้น แต่ธาดาอยากให้อวัสดาพรั่งพร้อมที่สุดเท่าที่ผู้หญิงสักคนจะมีได้ นิยามความสมบูรณ์ของเราอาจจะง่ายไปสักหน่อย เคยมีคนบอกว่า "ฝันอะไรแค่นั้น มันเป็นเรื่องที่ต้องมีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" แม้ตอนนั้นจะยังเด็กมาก แต่ก็รู้อะไรอย่างหนึ่ง

ไม่ใช่สักหน่อย...ชีวิตที่ราบรื่น มีเรื่องราววุ่นวายน้อยๆ นั้นหาไม่ง่ายเลย โลกเราซับซ้อนและพูดไม่จริง จะมีความสุขและสมบูรณ์ได้ยังไง ในเมื่อโลกตัวอักษรนี้เราออกแบบเองได้ ก็ขอให้ "อวัสดา" เป็นนิยามของความสมบูรณ์ที่ผู้หญิงคิดน้อยคนหนึ่งในช่วงอายุยี่สิบต้นๆ วาดได้ก็แล้วกัน

ธาดา