รายละเอียด : หนี้รัญจวน

“หน้าตาอย่างคุณ ผมว่าน่าจะขายตัวได้สบาย คุณไม่ลองขายดูล่ะ” จบคำสบประมาทปล่อยมือออก แล้วจ้องมอง เขากำลังรอว่าเธอจะแสดงอาการเช่นไร คนถูกปรามาศนิ่งงัน คนอย่างเธอมันมีค่ามีราคาขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าหากมันทำให้พ่อกับแม่รอด เธอยินดี ช้อนสายตามองคนตัวใหญ่ เห็นรอยยิ้มหยัน ที่พึ่งที่ไหนไม่มี แล้วคนอย่างเธอจะสนใจอะไรเล่า “ฉันจะขาย ถ้าฉันได้เงินมากพอ” คนฟังชะงัก มองอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน คุณหนูแบบนี่ จะกล้าเอ่ยวาจาไร้ศักดิ์ศรี “คิดดีแล้วเหรอที่พูดมา คุณคิดว่าการขายตัวมันเป็นสิ่งที่ดีหรือไง!” “คุณทำเหมือนฉันโง่ ฉันอายุยี่สิบแล้วนะคะ” หญิงสาวตัดพ้อ “รู้ว่าไม่ดีแต่ไม่มีทางเลือก เข้าใจไหมคะ!” น่าแปลก แทนที่เธอจะด่าทอหรือตบหน้า แต่กลับยอมรับในชะตากรรมตนเองอย่างง่ายดาย แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกสงสารเห็นใจด้วย “ทำในสิ่งที่คุณคิดว่าดีก็แล้วกัน เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผมเลย” เขาพยายามกันตัวเองออกมา ทว่าในหัวใจกลับหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเธอกลายเป็นของคนอื่นเข้าจริงๆ