รายละเอียด : ลำน้ำเดียวดาย

ริมฝีปากของเขาค่อยๆ ซุกซอนจากใบหน้าไปยังตรงซอกคอ หัวใจเต้นถี่ระรัวทาบทับอยู่ตรงทรวงอกอันอ่อนนุ่มของเธอ ใจจริงแล้วเขาไม่ตั้งใจจะทำกับเธอเช่นนี้ในคืนนี้เลย ในเมื่อเธอทั้งแสนเจ็บปวดและอ่อนเพลียหลังวีรกรรมกลางลำห้วยนั้นแล้ว แต่ทันทีที่เธอเอื้อมมือมาสัมผัส เขาก็ไม่อาจควบคุมตัวเองได้ต่อไป แม้กระทั้งในยามที่กำลังพรมจูบเธอเช่นนี้ ห้วงลึกของสมองจะสั่งให้เขาหยุดก็ตาม...เพราะเขาอาจทำให้เธอเจ็บปวดได้ "ลิเบอร์ตี้...ผมต้องการคุณเหลือเกิน แต่ผมจะไม่ทำอะไร หากคุณไม่ต้องการ คุณ...บอกเลิกก็ได้นะ" เขากระซิบข้างหู "โอ อย่าทิ้งฉันในตอนนี้เลยนะคะ" ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม คืนนี้จะเป็นคืนแสนหฤหรรษ์ของเธอ ความคิดที่วาบเข้ามาในสมองหลังประโยคดูจริงจังจนกระทั่งเธอหลุดถ้อยคำออกมาดุจละเมอ "กอดฉันสิคะ ฟาร์ กอดฉันเหมือนกับว่า...คุณรักฉัน แม้ว่าจะแค่คืนนี้เพียงคืนเดียวก็ตาม" ริมฝีปากของเขาเคลื่อนมาปิดริมฝีปากของเธอ ทั้งอบอุ่น เรียกร้อง รุนแรงด้วยอารมณ์ปรารถนา