รายละเอียด : สะพานสายรุ้ง

สะพานสายรุ้ง

"สะพานสายรุ้ง...มันเป็นเพียงแต่ชื่อที่ชาวบ้านตั้งเพราะๆ จะได้เป็นเครื่องปลอบใจไม่ให้ห่อเหี่ยว และมันก็ทำให้คนที่ข้ามมาถึงฝั่งนี้มองเห็นสายรุ้งแห่งความจริงว่าทุกอย่างไม่ได้สวยหรูเหมือนที่เห็น คุณก็เหมือนคนอื่นๆ ที่หลงใหลแต่ความสวยงามจอมปลอม คุณคิดว่าข้ามฟากสะพานไปแล้วจะพบเจอสายรุ้งที่สวยงามอย่างนั้นหรือ...เปล่าหรอก

คุณจะได้เจอความจริงของชีวิตที่ทุกคนตีนถีบปากกัดเพื่อให้อยู่รอด ทุกคนไม่ได้สบายเหมือนคุณหมดหรอกนะ คุณจะมองเห็นความจริงที่นึกไม่ถึง ผู้คนที่หาเช้ากินค่ำ อดๆ อยากๆ แต่ก็มีความพยายาม อดทน ไม่ย่อท้อ เพราะพวกเขารู้ดีว่า ถ้าเขาหยุดเมื่อไหร่ เขาจะต้องอดตาย เพราะพวกเขารู้ดีว่าข้าวแต่ละเมล็ด น้ำแต่ละขัน มันมีความหมายเพราะมันจะเป็นพละกำลังให้พวกเขาฟันฝ่าอุปสรรค คุณกับเขาเปรียบเทียบกันแล้ว ชีวิตคุณมันไร้ค่าสิ้นดี"

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : สะพานสายรุ้ง

เมื่อชายหญิงทั้งสองคู่ต่างขั้วได้มามีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน โดยเฉพาะรัตติมาได้ชี้ให้พชรเห็นถึงความเป็นจริงของโลกมนุษย์ จึงทำให้เขาสามารถได้รู้คิดและก้าวลงจาก "หอคอยงาช้าง" มาเป็นมนุษย์เดินดินที่เห็นความเป็นจริงว่ายังมีคนที่ต้องต่อสู้กับความเหนื่อยยากที่ต้องหาเช้ากินค่ำมีมากเพียงใด

เช่นกัน เอกสตรีหญิงสาวที่มีแต่ความเอาแต่ใจตนเองเป็นที่ตั้ง แต่เมื่อได้รับการเรียนรู้อย่างแยบคายจาก ม.ล.พิรงรอง จึงทำให้เธอได้เรียนรู้ความเท่าเทียมของมนุษย์ว่า "ชนชั้นสูง" เช่นเธอนั้นก็เป็นเพียงภาพลวงตา

นอกจากนี้ วราภา ก็มิได้หลงลืมความรักของหนุ่มสาวยุคใหม่ที่จะต้องมีแต่ความ "ฟรุ้งฟริ้ง" เพียงถ่ายเดียว แต่ความรักที่แท้จริงคือความมั่นคงเข้าใจ เชื่อใจและให้เกียรติกันและกัน ความรักนั้นก็มิใช่เป็นเพียง "สายรุ้ง" แต่เป็น "ความจริง" ที่เห็นเป็นประจักษ์ดุจ "พชร-รัตติมา" และ "เอกสตรี-พีสดายุ" ที่ต่างพิสูจน์ในความรักนั้น