รายละเอียด : ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน พลั้งพลาด

ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน พลั้งพลาด

"คุณอันเดร" พื้นดินตรงใต้ต้นก้ามปูสะเทือนก่อนแยกออก เปลวไฟและควันพวยพุ่งมือดำเกรียมหงิกงอข้างหนึ่งโผล่ขึ้นมาก่อน ตามด้วยร่างสูงใหญ่ที่ถูกเผาไหม้ไปกว่าครึ่ง ร่างที่กรีดร้องโหยหวนนั้นมีสิ่งชี้ให้เห็นว่าเป็นชาวต่างชาติก็ตรงรูปร่างที่สูงใหญ่ กับดวงตาที่ตาขาวแดงกำเป็นโลหิต ตาดำเป็นสีฟ้าเจิดจ้าข้างหนึ่งเท่านั้น

นิทธันต์กลืนน้ำลาย ฉากปรากฏตัวต้องเล่นใหญ่กันขนาดนี้เชียวหรือ "คุณอันเดร" ชายหนุ่มพยายามเริ่ม อีกฝ่ายแผดเสียงใส่ เนื้อที่ถูกไฟเผาส่งเสียงซี่ๆ ผสานกับคำตะโกนโต้ตอบ "พูดภาษาไทยได้ไหมครับ" นิทธันต์เอ่ยอย่างนอบน้อม ฝ่ายนั้นกรีดเสียงใส่ "ภาษาอังกฤษเอ้า" อันเดรโบกมือที่ไหม้เกรียมทั้งสองข้างอย่างคุกคาม ปากกรีดเสียงไม่เป็นศัพท์ "ภาษาคนก็ได้" เขาพยายามต่อรองจนถึงที่สุด "อะไร ไม่ได้หรือ ไม่เป็นไรครับ ใจเย็นๆ

ชมรมคนมีสัมผันพิเศษแห่งประเทศไทย ปัญหากระเป้าที่แห้งกรอบและบัญชีตัวแดงโร่ทำให้นิทธันต์ต้องจำใจรับงาน เจรจาเชิญผีฝรั่งออกจากที่ดินให้นายใหม่ งานนี้จริงๆ ควรจะหวานหมู แต่ทำไมกลายเป็นหมูเขี้ยวต้น ผีเยอรมันตัวนี้ืดื้อดึงไม่ยอมไปไหน แถมคุยด้วยไม่รู้เรื่อง เอาแต่อาละวาดท่าเดียว ที่สำคัญตำรวจลงบันทึกประจำวันว่านายอันเดรเชฟขนมอบรายนี้เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ แต่ทำไมคุยไปบ่นมาเรื่องกลับโอะละพ่อกลายเป็นเหตุฆาตกรรมไปได้เสียนี้

รีวิวโดยผู้เขียน : ชมรมคนมีสัมผัสพิเศษ ตอน พลั้งพลาด

มนุษย์คงเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่ตัดสินกันเองด้วยรูปลักษณ์ภายนอกเป็นอย่างแรก เราพอใจที่จะชื่นชมกับสิ่งสวยๆ งามๆ และตั้งไม้บรรทัดวัดความงามจากความคิด ความเชื่อและอคติของเราเอง ดังนั้นจึงไม่แปลกที่มนุษย์มักจะสร้างฉากหน้าที่สวยงามเพื่อทำให้ผู้อื่นนิยมชมชอบ

ถ้าไม่เกิดสถานการณ์วิกฤต เนื้อแท้ตัวตนของคนคงไม่เปิดเผยออกมา และแก่นแท้ของมนุษย์คงหนีไม่พ้นเรื่องความเห็นแก่ตัว พลั้งพลาด คือข้ออ้างของคน บางคนพลั้งพลาดท่าแล้วพยายามแก้ไข บางคนพลาดพลั้งไปแต่กลับนิ่งเฉยไม่ทำอะไร

แต่ร้ายที่สุดคือพลาดแล้วยังพยายามปกปิดความผิดของตนจนถลำลึกลงไปทุกที มนุษย์ทุกคนคงต้องเคยพลั้งพลาดกันมาบ้างทั้งนั้น แต่จะพิสูจน์ว่าเนื้อแท้คือทอง เงินหรือตะกั่วก็ตรงการตัดสินใจแก้ไขความพลาดพลั้งนี่แหละ

อลินา