เส้นสมมุติ

ผู้เขียน: วินทร์ เลียววาริณ

สำนักพิมพ์: 113

หมวดหมู่: วรรณกรรม , เรื่องสั้น

2 รีวิว เขียนรีวิว

180.00 บาท

200.00 บาท ประหยัด 20.00 บาท (10.00 %)

จำนวนคะแนนที่ได้รับ 7 แต้ม

รวมเรื่องสั้นเเนว สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน < แสดงน้อยลง รวมเรื่องสั้นเเนว สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน
  • ส่วนลด:
    ลด 10%
  • โปรโมชั่น:Naiin.com World Book Day ลด 10%*

180.00 บาท

200.00 บาท
200.00 บาท
ประหยัด 20.00 บาท (10.00 %)

จำนวนคะแนนที่ได้รับ 7 แต้ม

จำนวน :

1

  • โปรโมชั่นพิเศษ:
    • Naiin.com World Book Day ช้อปครบ 3 เล่ม ลด 15%*
จำนวนหน้า
255 หน้า
ประเภทสินค้า
ขนาด
14.4 x 21 x 1.2 CM
น้ำหนัก
0.3 KG
บาร์โค้ด
9786167455112

รายละเอียด : เส้นสมมุติ

(พิมพ์ครั้งแรก 2555 / 256 หน้า)

รวมเรื่องสั้นแนววรรณกรรม

โลกเราเขียนขึ้นด้วยเส้นสมมุติ แกรนด์ แคนยอน เป็นของอเมริกา, ภูเขาฟูจิเป็นของญี่ปุ่น, ภูผางามแห่งกุ้ยหลินเป็นของจีน, ป่าอะเมซอนส่วนใหญ่เป็นของบราซิล, เกรท แบร์รีเออร์ รีฟ เป็นของออสเตรเลีย, ป่าห้วยขาแข้งเป็นของไทย, น้ำมันใต้ดินเป็นของประเทศต่าง ๆ ในตะวันออกกลาง ฯลฯ

หากเราจะไปเยี่ยมชม แกรนด์ แคนยอน ก็ต้องไปเข้าคิวขอวีซาที่สถานทูตอเมริกา เพราะอเมริกามีสิทธิ์ขาดเป็นเจ้าของมัน หากอยากไปชื่นชมภูเขาฟูจิ ก็ต้องไปขออนุญาตประเทศญี่ปุ่น อยากล่องป่าอะเมซอน ก็ต้องไปขออนุญาตบราซิล ฯลฯ

ย้อนหลังไปสักห้าพันปีก่อน มนุษย์คนไหนอยากไปที่ไหนในโลก ก็ไปได้เลยโดยไม่ต้องขออนุญาตใคร เพราะเวลานั้นโลกยังไม่มีประเทศ ไม่มีพาสปอร์ต ไม่มีวีซ่า

คิดดูก็น่าประหลาด จู่ ๆ โลกก็ถูกกาแบ่งเขตขีดเส้นว่าส่วนนี้เป็นของฉัน ส่วนนั้นเป็นของคุณ

เส้นสมมุติ เป็นการตั้งคำถามถึงบทบาทของเส้นสมมุติ ทั้งระหว่างสังคม ระหว่างประเทศ ไปจนถึงระหว่างคนกับคน เชื้อชาติกับเชื้อชาติ ความเชื่อกับความเชื่อ ในรูปรวมเรื่องสั้นแนววรรณกรรม นี่เป็นการเดินทางต่อมาจากหนังสือชุด อาเพศกำสรวล, สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน, น้ำแข็งยูนิตตราควายบิน 

"หากนำ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน กับ เส้นสมมุติ มาวางเทียบกัน เส้นสมมุติดูเป็นงานที่สามัญอย่างยิ่งในเชิงรูปแบบ แต่ขณะเดียวกัน ในแง่ของความลึกซึ้งแล้ว เส้นสมมุติ ไปไกลกว่า สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน อย่างเห็นได้ชัด"



รีวิวโดยบุ๊คเมท : เส้นสมมุติ

เส้นสมมุติ เป็นการตั้งคำถามในหน้าที่ของเส้นสมมุติที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศชาติ เชื้อชาติ คน ความเชื่อ วัฒนธรรมประเพณี จิตใจ ฯ ที่มีต่อกันว่า เส้นนี้ทำหน้าที่อย่างถูกต้องแล้วหรือ แล้วเส้นที่ว่านี้แม้จะไม่มีตัวตนในทางรูปธรรม แต่ในทางนามธรรมกับมีอิทธิพลต่อผู้คนมากมาย จนสามารถทำลายชีวิตได้อย่างมากมาย
 
วินทร์ เลียววาริณ พูดถึงอุดมคติและหรืออาจจะเป็นจุดประสงค์ของรวมเรื่องสั้นเล่มนี้ไว้ว่า
 
“เรามีโลกหนึ่งเดียวเสมอ เรามีมนุษยชาติเดียว เรามีป่าไม้เดียวคือของทั้งโลก เรามีแม่น้ำสายเดียวคือสายน้ำของทั้งโลก เรามีมหาสมุทรเดียว แผ่นดินเดียว อากาศเดียว ท้องฟ้าเดียว น้ำทั้งหมดก็คือน้ำเดียวกัน วนเวียนไปตามที่ต่าง ๆ อากาศทั้งหมดก็คืออากาศเดียวกันไหลเวียนไปตามมุมต่าง ๆ ชีวิตทั้งหมดก็คือชีวิตเดียวกัน มาจากต้นกำเนิดเดียวกัน ที่เหลือเป็นเพียงสิ่งสมมุติขึ้นมา”
               
โดยทั่วไป การตั้งชื่อหนังสือรวมเรื่องสั้นมักจะใช้ชื่อเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งในหนังสือนั้นมาตั้ง อาจเป็นเรื่องที่เด็จที่สุด หรือชื่อที่มีความหมายดีที่สุด ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว ชื่อหนังสือจึงไม่ใด้แสดงถึงภาพโดยรวมของเนื้อหาหนังสือทั้งหมด แต่รวมเรื่อง เส้นสมมุติ นั้น ผมถือว่าเป็นชื่อที่ครอบคลุมเนื้อหาของเรื่องสั้นทั้งหมดในเล่มได้อย่างดีทีเดียว
 
ท่านทั้งหลายที่เป็นแฟนนักเขียนสองซีไรท์ท่านนี้ก็คงจะทราบแนวทางและวิธีการเขียนได้อย่างดี สำหรับนักอ่านใหม่ที่เพิ่งจะทำความรู้จักหรือเพิ่งจะลองอ่าน ก็อาจจะรู้สึกว่างานเขียนของวินทร์ เลียววาริณ โดยเฉพาะเรื่องสั้นนั้นอ่านยาก มีขนาดยาวเกินเรื่องสั้นของนักเขียนท่านอื่น เนื้อหาแน่นและหนัก แม้แต่อาจารย์มหาวิทยาลัยสอนเกี่ยวกับการเขียน ยังบอกกับผมว่า งานของวินทร์นั้นยาก มีความลุ่มลึกสูง ชอบใช้การเปรียบเทียบในระดับสองมิติขึ้นไป ถ้าใครเข้าถึงได้ก็จะมีความสนุกสนานเพลิดเพลินสำหรับการอ่าน แต่หากเข้ายังไม่ถึง เล่มหนึ่งอาจอ่านวาง อ่านวาง อ่านและวางหลายรอบ รวมเรื่องสั้นเรื่อง เส้นสมมุติ ก็มีสิ่งที่ผมเขียนไว้อย่างอัดแน่นทีเดียว
 
รวมเรื่องสั้นเล่มนี้มีเรื่องสั้น ๑๒ เรื่อง ที่ผมชื่นชอบมากคือเรื่อง เสือในสวนยาง ฮินดูกูฎ สะพาน รักกันหนึ่งร้อยปี
 
สองเรื่องแรกเป็นเรื่องของเส้นสมมุติของดินแดน ชาติพันธุ์ สองเรื่องหลังเป็นเรื่องของเส้นสมมุติที่อยู่ในใจของตัวละครเอก โดยเฉพาะเรื่อง รักกันหนึ่งร้อยปี เข้าถึงระดับใจของตัวละครได้อย่างลึกซึ้ง โครงเรื่องและเนื้อหาสมจริงสมจัง เชื่อว่ามีการค้นข้อมูลอยู่นานและจำนวนมากในการเขียนเรื่องสั้นเรื่องนี้ อ่านแล้วอินมากทำให้รู้สึกว่า ตัวละครในเรื่องคือญาติสนิทของผู้อ่านเองเลยทีเดียว มันเห็นภาพจนทำให้น้ำตาซึม
 
ข้อสังเกตหนึ่งคือ วินทร์ เลียววาริณใส่ความเป็นตัวเองสูงมาก ๆ ลงในงานเขียนคือ ความเป็นคนสนใจวิทยาศาสตร์และศิลปะ มีการพูดถึงเรื่องยีนที่กำหนดพฤติกรรมมนุษย์ และพูดถึงเรื่องการตีความจากงานศิลปะ ทำให้งานเล่มนี้นอกจากจะได้รับความสนุกสนานแล้วยังได้รับความรู้แฝงอีกด้วย
 
ผมไม่อาจวิจารณ์ได้มากไปกว่านี้เพราะความรู้น้อยเหลือเกิน เขียนเฉพาะอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรเท่านั้น
หยุดยาวช่วงสงกรานต์นี้ สำหรับท่านที่เบื่อหน่ายกับพฤติกรรมการเล่นสงกรานต์แบบป่าเถื่อน เส้นสมมุติ เหมาะที่จะเป็นเพื่อนของท่านได้อย่างดี 
และคำเตือนสำหรับการอ่านหนังสือเล่มนี้คือ ท่านอาจจะอ่านมันอย่างรวดเร็วจบเล่มภายในหนึ่งวันเพราะความสนุก แล้วมันจะทำให้คุณต้องอ่านซ้ำอีกหลายรอบอย่างที่ผมเป็น

รีวิว


5.0
2 รีวิว
  • 5
    100 %
  • 4
    0%
  • 3
    0%
  • 2
    0%
  • 1
    0%
loading