รายละเอียด : กลใจในรอยแค้น

กลใจในรอยแค้น

จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง หลังเสียงตีกลองและร้องเพลงอันครึกครื้นของรุ่นพี่ฝ่ายสันทนาการเงียบลง รุ่นพี่ก็พูดผ่านโทรโข่งกับน้องๆ นักศึกษาใหม่ “เพื่อเป็นการทำความรู้จักให้สนิทสนมกันมากขึ้น ระหว่างพักกินแซนด์วิชและน้ำ พี่จะให้น้องๆ เขียนแปลงชื่อเล่นบนป้ายชื่อให้กับเพื่อนที่นั่งคู่กับตัวเอง ใครแปลงชื่อแล้วไม่เฟี้ยว ไม่ฮา จืดชืด พี่จะจับออกมาเต้นประจาน เอ๊ย! เต้นโชว์เพื่อนทั้งคณะ ฉะนั้นกรุณาแปลงให้เป็นชื่อที่โลกจดจำเลยนะครับ เอ้า เริ่มได้” วินาทีนั้นพัศธรที่ส่งขนมและขวดน้ำไปให้เกนวิกาที่นั่งอยู่ข้างกันมองเห็นชื่อเล่นบนป้าย เขาเลยเอ่ยถามหญิงสาวไปเรื่อยๆ ระหว่างรอปากกาจากเพื่อนที่กำลังเขียนป้ายชื่อเพื่อนคนอื่นอยู่ “เธอเรียนอยู่เอกไหนเหรอวิว” “วิศวเคมี แล้วนายล่ะ”
“พลังงานน่ะ” หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไถ่ถามกันว่าจบมาจากโรงเรียนไหนและเป็นคนจังหวัดอะไรพร้อมกับรีบจัดการขนมและน้ำไปด้วย จนเมื่อได้ปากกาสีดำมาชายหนุ่มก็เริ่มเขียนเติมชื่อของเกนวิกาเป็น ‘วี้ดวิ้ว’ จนทำให้หญิงสาวถึงกับขำก๊ากเลยทีเดียว และเธอก็แกล้งเขากลับโดยการเติมชื่อเขาเป็น ‘ฟลุคนี่หว่า’

วันนั้นทั้งคู่แอบประทับใจในอัธยาศัยไมตรีของอีกฝ่าย โดยเฉพาะพัศธรที่ตกหลุมรักรอยยิ้มและเสียงหัวเราะใสๆ ของเพื่อนสาวคนใหม่เข้าไปเต็มเปา แต่เนื่องจากว่าเกนวิกาเป็นเด็กเรียน ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยคบหากับใครมาก่อน ทำให้พัศธรต้องตามขายขนมจีบหญิงสาวอยู่เป็นปีกว่าที่เกนวิกาจะยอมใจอ่อนรับรักของเขา เกนวิกากับแฟนหนุ่มมีช่วงหวานกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง ตามปกติของคู่รักทั่วไป ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี ทั้งคู่คบหากันมาเรื่อยๆ จนถึงช่วงตอนกลางของปีสี่ และสาเหตุที่ทำให้ทั้งคู่เลิกกันก็เนื่องมาจากพัศธรนอกใจไปมีคนอื่น โดยคืนวันนั้นแฟนหนุ่มผู้ทรยศถูกจับได้คาโซฟาหลังจากที่เกนวิกาใช้กุญแจสำรองที่แฟนหนุ่มฝากไว้ไขเปิดประตูเข้าไป “ฟลุค”
เสียงเรียกชื่อของชายหนุ่มอันเป็นที่รักด้วยน้ำเสียงเบาหวิวหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากบางสั่นระริก หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีกล่องเค้กจากร้านดังในย่านมหาวิทยาลัยก็ร่วงหลุดมือตกลงไปกระแทกพื้นกระเบื้องสีขาวด้านล่าง จนครีมช็อกโกแลตและแท่งเทียนสีสันสดใสซึ่งปักอยู่บนหน้าเค้กกระเด็นกระจายไปทั่ว

ขณะเดียวกันของสิ่งหนึ่งซึ่งเพิ่งจะถูกผลักให้ตกจากที่สูงจนมีสภาพแหลกเหลวไม่ต่างจากเค้กก้อนนั้นก็คือหัวใจของหญิงสาวที่กำลังยืนอึ้งอยู่ตรงหน้าประตูห้องที่เปิดค้างเอาไว้ ทั้งที่เธอตั้งใจจะมายื่นเค้กไปตรงหน้าแฟนหนุ่มพร้อมร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์เพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์วันเกิดให้กับเขา แต่แล้วภาพตรงหน้าก็ทำให้น้ำเสียงที่ควรจะเต็มไปด้วยความปีติสุขและคำอวยพรต้องกลับกลายมาเป็นเสียงสะอื้นและหยาดน้ำตาแทน ช่วงเวลานั้นถือเป็นช่วงที่ย่ำแย่ที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตของเกนวิกาเลยทีเดียว เพราะเธอทั้งเสียใจและเสียความรู้สึก หญิงสาวเรียนหนังสือแทบจะไม่รู้เรื่อง ซึ่งในช่วงเวลาอันแสนเลวร้ายนั้นก็มีใครคนหนึ่งคอยดูแลและปลอบใจเกนวิกาอยู่เสมอ คนคนนั้นก็คือลูกพี่ลูกน้องสาวที่มีชื่อว่าแพรวาหรือแพรนั่นเอง โดยญาติสาวคนสนิทมักจะเข้ามากอดปลอบและให้กำลังใจเกนวิกา

“ไม่ร้องนะวิว ยังไงวิวก็ยังมีแพรที่รักวิวมากและจะคอยอยู่เคียงข้างวิวเสมอนะ”
แพรวานั้นเป็นญาติสาวที่มีใบหน้าบางส่วนละม้ายคล้ายเกนวิกา แต่เมื่อเทียบกันแล้ว แพรวาดูมีจริตที่นุ่มนวลกว่าเกนวิกาค่อนข้างมาก เนื่องจากอากัปกิริยาและวาจาอันอ่อนหวาน อีกทั้งเธอยังชอบแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงหรือเสื้อผ้าในโทนสีพาสเทล ผิดกับเกนวิกาที่ชอบใส่เสื้อผ้าสีเรียบๆ กับกางเกงยีนส์ แถมบุคลิกยังออกแนวเข้มแข็งและดูเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุจริง บุคลิกของทั้งสองคนจึงต่างกันมาก
แพรวาเป็นลูกของคุณป้าและอายุห่างจากเกนวิกาปีกว่าแต่เข้าเรียนก่อนเกณฑ์ ทำให้หญิงสาวทั้งสองคนเรียนหนังสืออยู่ในระดับชั้นเดียวกัน ด้วยความที่สนิทสนมกันมาตั้งแต่วัยเยาว์ เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันได้ตามที่ตั้งใจกันไว้ ทั้งคู่จึงมาอยู่ร่วมห้องเป็นรูมเมตกันตลอดสี่ปีเต็ม

เมื่อเรียนจบปริญญาตรี เกนวิกาก็สอบชิงทุนจนได้มาเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศเนเธอร์แลนด์ และมักจะโทร.กลับไปหาญาติสาวคนสนิทอยู่เสมอ ล่าสุดไปเที่ยวช่วงวันหยุดกลับมาก็ยังโทร.หา
“แพรมาเรียนต่อที่นี่ด้วยกันสิ เดี๋ยววิวจะคอยดูแลและพาแพรเที่ยวเอง นี่วิวเพิ่งแบ็กแพ็กไปออสเตรียมา บ้านไม้ในฮัลล์สตัทท์น่ารักมาก ดอกไม้สีสันสดใสบานเต็มไปหมด ทะเลสาบน้ำก็ใสอย่างกับกระจกสีเขียวอมฟ้า วิวจุ่มขาลงไปในทะเลสาบตรงใกล้ๆ โรงแรมที่วิวพักด้วยนะ ตอนกลางคืนก็มานั่งดูดาว มันสวยมาก อยากให้แพรมาเที่ยวด้วยกันมากๆ เลย” “วิวน่ะ พูดซะอยากไปด้วยเลย แพรเห็นภาพแล้วนะ ไว้ถ้าแพรขอพ่อได้ วิวต้องพาแพรไปเที่ยวสวิสด้วยนะ แพรอยากไปนานมากแล้ว”
“ได้เลย รีบไปขอคุณลุงเลย รีบไปสอบโทเฟลด้วยละ จะได้พร้อมสมัครเข้าเรียน” “โอเคจ้ะ”
ตัวแพรวานั้นมีลักษณะเป็นลูกคุณหนูอยู่มากเนื่องจากที่บ้านมีฐานะร่ำรวย บิดาเป็นนักธุรกิจใหญ่ แพรวาสวย น่ารัก และนิสัยดี ถึงแม้จะมีคุณสมบัติเพียบพร้อม แต่หญิงสาวกลับไม่เคยมีแฟนเลยสักคนเพราะถูกคุณพ่อซึ่งค่อนข้างจะหวงลูกสาวมากสั่งห้ามเอาไว้ ท่านกีดกันลูกออกจากทุกคนที่เข้ามาจีบ ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกค้าของบริษัทในช่วงที่เข้าไปช่วยงานของบิดาอยู่เป็นปีหลังจากเรียนจบ ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งเป็นเพราะตัวหญิงสาวเป็นเด็กหัวอ่อน เวลาพ่อแม่สั่งให้ทำอะไร ก็มักไม่กล้าขัดคำสั่ง
บิดามารดาของแพรวาวางใจที่จะให้ลูกสาวมาเรียนที่เดียวกับเกนวิกา เพราะพวกท่านทราบดีว่าหลานสาวจะคอยช่วยดูแลแพรวาให้เป็นอย่างดีเหมือนเคย แต่เมื่อมาเรียนต่อ หัวใจของแพรวากลับถูกใคร

คนหนึ่งเข้ามามีอิทธิพล และเขาคนนั้นก็มีชื่อว่ายุกตฑัต ยุกตฑัตเป็นชายหนุ่มที่มีโครงหน้าหล่อเข้ม ดั้งจมูกโด่งเป็นสัน คิ้วกับผมล้วนดกดำและหนาเข้ม รูปร่างกำยำสูงโปร่งดูมีสง่าราศี ผิวพรรณก็มีสีแทนดูสุขภาพดี แถมเขานั้นยังดำรงตำแหน่งเป็นถึงผู้พิพากษาอยู่ที่ศาลในจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคกลางตอนบน โดยชายหนุ่มนั้นมีอายุมากกว่าแพรวาเกือบสิบปี แม้ว่าชายหนุ่มจะถูกมองจากสังคมว่าเป็นบุรุษที่เฉลียวฉลาด ทำงานเก่ง มีพร้อมทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ และชาติตระกูล ทว่าเบื้องหลังของเขานั้นไม่ได้ดีพร้อมสมบูรณ์แบบเหมือนเช่นรูปลักษณ์ภายนอก เพราะข้อเสียลับๆ อย่างหนึ่งก็คือเรื่องผู้หญิง ยุกตฑัตนั้นเป็นหนุ่มเนื้อหอมซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนฝูง จนเพื่อนสนิทพร้อมใจกันตั้งฉายาประจำตัวให้ว่า ‘คาสโนวาหน้าบัลลังก์’ ยุกตฑัตมักชอบมีกิ๊กมาให้กานต์ธิพัฒน์หรือกานต์แฟนสาวจับได้อยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยคิดเลิกพฤติกรรมนั้น แม้ว่าหญิงสาวจะเสียน้ำตาหรือออกปากขอร้องไปหลายครั้งหลายคราแล้วก็ตาม และถึงกานต์ธิพัฒน์จะรู้ดีว่าชายหนุ่มไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมากเท่าตัวเธอเลย แต่เธอก็ทนอยู่อย่างช้ำชอกต่อไปอีกไม่ไหว ในที่สุดหญิงสาวก็คิดได้ ในเมื่อเธอไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยใครได้ ก็ควรปล่อยให้ชายหนุ่มได้ไปมีอิสระอย่างเต็มที่ ไปทำอะไรตามใจ โดยที่ไม่มีใครอยู่ขวางทางเขาอีกต่อไป

กานต์ธิพัฒน์ออกปากบอกเลิกยุกตฑัตทั้งน้ำตาในเย็นวันหนึ่งที่เขาขับรถตามมาง้อขอคืนดีเมื่อเธอจับได้ว่าเขาแอบมีกิ๊กคนใหม่ ซึ่งชายหนุ่มก็แอบมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนั้นมาได้หลายเดือนแล้ว จนมีผู้หวังดีหลายคนส่งข่าวมาบอก เรื่องที่ได้รับรู้มานี้จึงกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายในหัวใจของเธอทันที
‘ฑัต กานต์ว่าเราเลิกกันเถอะ’ ยุกตฑัตซึ่งยืนอยู่หน้าประตูรั้วบ้านของแฟนสาวรีบก้าวเข้าไปคว้าข้อมือบางของคนตรงหน้าและจับมันเอาไว้มั่นก่อนจะรีบกล่าวออกมา ‘ฑัตจะปรับปรุงตัวทุกอย่างตามที่กานต์ต้องการเลยนะ ฑัตขอร้องละ ให้โอกาสฑัตอีกสักครั้งได้ไหม’ ทว่าหญิงสาวตรงหน้ากลับค่อยๆ ดึงมือออกจากการเกาะกุมของเขาและกล่าวออกมาทั้งน้ำตา ‘มันสายไปแล้วละฑัต ฑัตเคยมีมันมาตลอดเจ็ดปี แต่ฑัตไม่เคยคิดจะรักษามันเอาไว้ วันนี้กานต์ขอเถอะนะ กานต์ขอหัวใจของตัวเองคืน แล้วฑัตช่วยกลับไปก่อนเถอะนะ วันนี้กานต์ไม่ไหวแล้วจริงๆ’ พูดจบหญิงสาวก็รีบปิดประตูรั้วก่อนจะเดินหนีเข้าบ้าน หลังจากยืนอึ้งแค่ไม่กี่วินาที ยุกตฑัตก็เริ่มร้องเรียกชื่อของเธอและพยายามพร่ำพูดขอโทษ รวมถึงอธิบายสารพัด

ทว่าหญิงสาวกลับไม่ยอมหันมาฟังถ้อยคำเหล่านั้นเลยสักคำเดียว หลังถูกบอกเลิก ช่วงแรกๆ ยุกตฑัตยังหลงคิดตัวเองว่าหากเขาตามง้อแฟนสาวของเขามากๆ เธอก็จะใจอ่อนยอมคืนดีด้วยเหมือนทุกครั้ง แต่แล้วมันกลับไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ เพราะไม่ว่าเขาจะตามง้อเธอเพียงใด กานต์ธิพัฒน์ก็ยังใจแข็งอยู่ดี กระทั่งหลายเดือนผ่านไป ยุกตฑัตที่รู้สึกผิดหวังและเสียใจมากเมื่อผู้หญิงคนที่เขาให้เกียรติและรักมากที่สุดในบรรดาผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยคบหาไม่ยอมกลับมาคืนดีด้วย ก็ขอลามาเรียนต่อด้วยทุนของต่างประเทศ เมื่อชายหนุ่มผู้ช้ำรักได้มาพบกับรุ่นน้องสาวที่สวยหวาน นิสัยก็น่ารัก และมีคุณสมบัติที่เพียบพร้อมทุกประการของกุลสตรีอย่างแพรวา แถมหญิงสาวยังมีใจให้เขาอีก เขาจึงจีบเธอทันที แต่แล้วเกนวิกาซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของแพรวากลับทำตัวเป็นไม้กันหมาอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ไปเที่ยวด้วยกันสามคนตามประเทศต่างๆ ในแถบยุโรปช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์

หลังจากไปเที่ยวนครรัฐวาติกันมาทั้งวันจนเหนื่อย ทั้งสามคนก็กลับมายังห้องพักในกรุงโรม ก่อนจะทยอยกันไปอาบน้ำและแยกย้ายกันเข้านอนเพื่อพักผ่อนเก็บแรงเอาไว้เที่ยวต่อในวันรุ่งขึ้น โดยแพรวานั้นได้นอนบนเตียงคู่กับเกนวิกา ส่วนยุกตฑัตนอนในห้องรับแขกของห้องชุดนี้ ตกดึกคืนนั้นเกนวิการู้สึกได้ถึงการขยับของฟูก ซึ่งหญิงสาวคิดว่าแพรวาคงจะลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่แล้วไม่นานกลับได้ยินเสียงเปิดปิดประตูเบาๆ หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันดังแว่วมา ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าแพรวาแอบออกไปคุยกับยุกตฑัต เกนวิกาจึงอดรู้สึกเป็นห่วงญาติสาวขึ้นมาไม่ได้ เธอไม่อยากยุ่งเรื่องความสัมพันธ์ของใคร แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้หญิงสาวที่แสนจะอ่อนต่อโลกแบบแพรวาออกมาเที่ยวกันสองต่อสองกับเสือผู้หญิงแบบพี่ฑัตได้ แม้จะรู้สึกเซ็งมากเกือบตลอดทั้งทริป เพราะท่าทีที่สนิทสนมและการพูดคุยหยอกล้อกันระหว่างยุกตฑัตกับแพรวาทำให้เธอรู้สึกกลายเป็นส่วนเกินไปโดยปริยาย แต่เพราะความเป็นห่วงลูกพี่ลูกน้อง เธอจึงต้องตามมาเที่ยวด้วย

เนื้อหาปกหลัง : กลใจในรอยแค้น

คาสโนวาที่ชั่วร้ายอย่าง "ยุกตทัต" นะหรือที่จะยอมกลับใจ เกนวิกา ควรทำอย่างไรเมื่อเลือดเนื้อเชื้อไขคือสายใยของผู้ชายที่เธอแสนชัง บทสรุปของหัวใจจะเป็นเช่นไร เมื่อความรู้สึกที่แท้จริงของหัวใจนั้นถูกปิดซ่อนเอาไว้ภายใต้รอยแค้น

ยุกตทัต เดินไปส่งผู้ใหญ่ออกจากห้องหอและปิดประตูเสร็จเรียบร้อย เขาก็หันมายิ้มร้ายใส่หญิงสาวที่นั่งปวดขาหนักหงิกอยู่บนเตียงทันที "ไงจ๊ะเจ้าสาวคนสวยของพี่ ทำหน้าหงิกทั้งวันเลยนะจ๊ะ" ยุกตฑัตพูดเย้าขำๆ ด้วยความสะใจด้วยสัญญชาตญาณของอิสตรี เมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลของบุรุษเพศ

เกนวิกา ก็รู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยขึ้นมา หญิงสาวจึงรีบผุดลุกขึ้นและวิ่งไปทางหัวเตียง ยุกตฑัตซึ่งคอยหาจังหวะเอาคืนมานานแล้ว เพราะรู้สึกแค้นเคือง เกนวิกาที่บังคับให้เขาต้องมาแต่งงานกับเธอ ก็รีบวิ่งตามไปทันที และกอดรัดเจ้าหล่อนเอาไว้จากทางด้านหลังได้ในจังหวะที่เธอพุ่งมาถึงแจกันพอดี