รายละเอียด : เหมืองสวาทมาเฟีย

“อยู่ตรงนี้” เลอันโดรบอกก่อนฉกริมฝีปากลงบดขยี้เรียวปากนิ่มหนักๆ แล้วผละไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ หมุนควงห่วงโซ่ในมือเล่น “เต้นรำเป็นไหม”“ไม่” ตอบแบบไม่ต้องคิดเลย“แซมบ้านะ เริ่มเลย”“ไม่” ครั้งนี้ส่ายหน้ายืนยัน“โอเค” ตบเข่าฉาด “งั้นก็ไปที่เตียง” “เอ่อ... เดี๋ยว” หญิงสาวพยายามตั้งสติ คิดหาหนทางหลบเลี่ยง เธอเคยรอดเงื้อมมือผู้ชายคนนี้มาแล้วตั้งสองครั้งสองครา ทำไมจะมีครั้งที่สามไม่ได้ “ฉัน... เอ่อ... ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย เหนื่อยด้วย หนาวด้วย ที่นี่มีน้ำอุ่นอาบไหม”“ไม่มีน้ำอุ่น แต่มีอ้อมอกอุ่นๆ อยู่ตรงนี้” เปิดวงแขนโชว์อ้อมอกกว้าง “มา จะได้หายหนาว”“ไม่ล่ะ ขอบคุณ” ปฏิเสธเสียงอ่อยพลางมองหาลู่ทางใหม่“ไม่ต้องพยายามคิดหาวิธีหลบเลี่ยงหรอกนิออน ครั้งนี้ผมจะไม่แกล้งใจอ่อนอีกแล้ว ยังไงซะวันนี้คุณก็ต้องเป็นของผม” กระตุกโซ่เส้นยาวกระตุ้นเตือนคนยืนนิ่ง “เต้นเร็ว ผมจะเคาะจังหวะให้” แล้วปลายนิ้วทั้งห้าบนพนักเท้าแขนก็เริ่มขยับเคาะจังหวะ“แล้วถ้าฉันไม่เต้นจะเกิดอะไรขึ้น” อรสินีทำใจกล้าถามต่อ“ผมก็จะได้จับคุณโยนขึ้นเตียงเร็วขึ้น ล่ามโซ่ไว้กับเสาเตียงจากนั้นก็จะปล้ำจูบอย่างหนัก ฉีกทึ้งชั้นในชุดสวยของคุณจนขาดวิ่น ก่อนจะจับคุณอ้าขา...”“พอแล้ว! ฉันไม่อยากฟัง” “ถ้าไม่เต้น ก็ไปขึ้นเตียง”“แล้วถ้าฉันยอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียงใช่ไหม”ดวงตาสีสนิมเหล็กตวัดมองคนทำใจกล้าปากเก่งทั้งที่หยาดน้ำตายังอาบแก้ม คำถามของอรสินีทำให้เขาเผลอกระทุ้งปลายลิ้นเล่นในอุ้งปาก “ใช่ ถ้ายอมเต้น ก็ไม่ต้องขึ้นเตียง” เพราะสำหรับผม ที่ไหนๆ ก็ได้ทั้งนั้น!