เล่มนี้กลับไปดรอปอีกแล้วเพราะประลองกันอีกแล้ว ดูเหมือนโลกผู้บำเพ็ญนี่จะประลองกันไม่จบไม่สิ้นจริงๆ มีชวนตื่นเต้นเอาตอนท้ายเรื่องที่รัชทายาท(ที่ในที่สุดเราก็ได้รู้ชื่อเขาแล้ว)มาอวดสักดาถึงแคว้นอู่จนเจดีย์คู่บ้านคู่เมืองเกือบพัง กับดราม่าพ่อลูกเล็กๆ ระหว่างอิ่นจื่อจางกับพ่อหลิน (คนนี้แอบเดาถูกจากเล่มสี่ด้วยว่าเป็นคุณพ่อหลินของอาจาง) . เรื่องประลองส่วนตัวก็ไม่รู้สึกว่ามีอะไรพลิกโผอีกแล้วค่ะ แค่รอดูว่าแก๊งเซิ่งจื้อจะเอาชนะคนแกร่งกว่าด้วยวิธีไหนมากกว่า เพราะยังไงก็ชนะอยู่แล้ว มีพลาดพลั้งไปบ้าง แต่ก็ไม่แพ้ อ่านๆ ไปก็มีเบื่อเหมือนกันแหละ คนอะไรไม่แพ้เลย แถมอัจฉริยะอย่างอาจางยังจะเลื่อนขั้นต่อหน้าผู้ชมอีก(แล้ว)ด้วย คนนี้ก็เลิกอัศจรรย์ใจกับความอัจฉริยะเขาแล้วเหมือนกัน ถ้าเล่มถัดไปจะมหายานแล้วก็ไม่แปลกใจละอะ เพราะโปรยท้ายเล่มก็เหมือนจะไปแข่งหาของวิเศษอะไรอีกแล้วก็ไม่รู้ หนทางจะอัปเวลเหมือนจะมาอีกแล้ว . ส่วนโลเคชั่นหลักๆ ในเรื่องนี้จัดขึ้นที่แคว้นอู่ พาเราไปรู้จักผู้เฒ่า(ที่น่าโมโห)ผู้นำแคว้นอู่ จากตอนแรกอยากให้พ่อลูกรวมพลังเอาแคว้นอู่มาครองแล้วไปช่วยจูจูไฝ้กับรัชทายาท อ่านจบเล่มนี้คือ หนีไป อย่าได้ไปยุ่งกับตาแก่บ้าน้ำลายพวกนี้เลย นอกจากนั้นก็พาเราไปเที่ยวอีกสองสำนักหลักของจิ้นเฉียนด้วยหลังจากโผล่มาแจมๆ ในเล่มก่อนเล็กๆ น้อยๆ และที่จะขาดไปไม่ได้เลยคือ คนมาหาเรื่องแก๊งเซิ่งจื้อ มันจะอยู่สงบๆ สบายๆ สักเล่มไม่ได้เลย ไม่ไปท้าเขาก็เขามาท้าอะ . ส่วนพัฒนาการตัวละคร เล่มนี้น้องจูจูโดดเด่นขึ้นมาเลย จูจูคนขี้ขลาดไม่มีอีกแล้ว ถามว่ากลัวรัชทายาทมั้ยก็ยังกลัวจับใจอยู่ แต่พอมีคนที่มีค่าพอให้ปกป้อง น้องก็กล้าชนเหมือนกัน ใครอย่าคิดมาแตะต้องศิษย์พี่ของน้องเชียว น้องสู้ตายมาก รู้ตัวจริงก็รู้ไปสิ ฉากที่เจดีย์อู่เสินน้องจูจูเท่มากจริงๆ ตอนเข้าไปฉอดกับจักรพรรดิแคว้นอู่ก็ปากแซ่บไม่ไหว สู้มาก ประทับใจ ส่วนแก๊งศิษย์พี่นั่นพัฒนาการในเรื่องเป็นไปในทางตบะ ตอนนี้ก็คือขึ้นขั้นหลอมรวมกันหมดแล้ว เก่งเวอร์ ไอ้พวกอัจฉริยะบวกมีของดี รู้สึกเอาเปรียบเพื่อนร่วมวงการบำเพ็ญนิดๆ เหมือนกัน แต่ก็ว่าไม่ได้ เพราะก็เป็นตัวพวกเขาไปขวนขวายหามากันเองทั้งนั้นอะนะ . อีกตัวละครที่น่ารำคาญพอๆ กับแก๊งผู้เฒ่าแคว้นอู่คือ โหรวโหรว จะอยู่ดีๆ เงียบๆ ไปไม่ได้เลย มันจะต้องลุกมาทำตัวเป็นตัวอิจฉา อาจางเขาอุตส่าห์เห็นแก่มิตรภาพแต่เก่าก่อน แต่หร่อนเลือกจะทำแบบนี้อีกเองนะ หร่อนก็เกียมตัวเป็นได้แค่คนเคยรู้จักได้เรย แอบสมน้ำหน้าตอนโดนจูจูเอดจูเขตไปหนึ่งกรุบด้วย อาจางข้าใครอย่าแตะเวอร์ 55555 . ตอนที่ชอบในเล่มนี้อีกตอนคือตอนที่พ่อลูกกลับมารียูเนี่ยน ไม่กี่หน้าก็ยังเรียกน้ำตาได้ ตั้งแต่อาจางเห็นบ้านที่เหมือนบ้านที่เคยอยู่สมัยเด็กกับพ่อแม่ไปจนถึงจังหวะที่เจอหน้าพ่อจังๆ น้ำตาหยดแหมะๆ สงสารทั้งพ่อสงสารทั้งอาจาง ณ ตอนนั้นอยากให้เขากลับมาดีกันไวๆ อยากเห็นโมเมนต์พ่อลูก ซึ่งในเล่มนี้ก็มีมาให้เห็นนิดๆ หน่อยๆ แล้วในช่วงท้ายๆ . ไปค่ะ ต่อกันที่เล่มหก ทิ้งท้ายไว้ซะน่าตื่นเต้นเลย ฉลามบุกเกาะที่จะต้องไปตามหาผู้อาวุโสมาหลอมยาลูกกลอนให้จิ้งจอกปีศาจแล้ว .

เล่มนี้ได้อัพสกิลพระเอกขึ้นไปเรื่อยๆ ค่อยๆเฉลยปมของนางเอกมากขึ้น อ่านแล้วยังลุ้นในทุกเล่มเลยค่ะ แต่อยากได้ซีนพระนางหวานๆกันเพิ่มกว่านี้หน่อยค่ะ

ยิ่งอ่านยิ่งสนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้วตอนรัชทายาทปรากฏตัวนี่คือลุ้น ลุ้นมากกังวลว่าจะเจอจูจูไหม แล้วสรุปคือก็รู้การมีอยู่ของจูจูแล้ว ตอนที่รัชทายาทบอกจะไปทะเลเหนือ นี่ถึงขนาดเปิดย้อนกลับไปดูอีกที ว่าที่อาจารย์หญิงบอกมันคือทะเลเดียวกันมั้ย แล้วจบเล่มห้าพอบอกว่ามีซากฉลามเงินเกลื่อนไปหมด ใจนี่คิดไปแล้วนะ ว่าใช่มั้ย เจอกับรัชทายาทแล้วรึเปล่า โอยยยลุ้นอ่ะ ต้งรีบไปอ่านเล่มหกต่อ!

เล่ม 5แล้วก็ยังทำได้ดีมากค่ะสนุกครบรสน่าติดตามเนื้อเรื่องเข้มข้น มีความน่ารัก และปมที่ตัวนางเอกเอ็งด้วย ดีค่ะ

มาเล่ม 5 แล้วต้องบอกว่าผู้แต่งเก่งตรงที่ผูกเรื่องราวมากมายไม่ให้น่าเบื่อ ค่อยๆ คลี่คลายปมต่างๆ รวมถึงโยงไปหาเควสใหม่ๆ ได้ดี อ่านเพลินๆ จบเล่มและอยากอ่านเล่มต่อไปค่ะ