รายละเอียด : จักรพรรดิอันธพาล (ซีรี่ส์ชุด จอมใจจักรพรรดิ)

จักรพรรดิอันธพาล (ซีรี่ส์ชุด จอมใจจักรพรรดิ)

"ไม่ควรเลยจริงๆ" พระหัตถ์หนาเริ่มปลดเสี้อผ้าของคนป่วยออกทีละชิ้น จนบางครั้งแอบส่ายพระพักตร์ด้วยความเอ็นดู เมื่อพบอาวุธลับต่างๆ นอนสงบนิ่งอยู่ด้านใน มีดพก เข็มพิษ และยาพิษ พระองค์จัดการวางทุกอย่างเอาไว้บนโต๊ะข้างประตู ก่อนจะถอดชุดขันทีออกจากร่างงามสง่าผุดผ่องเป็นประกายหยอกล้อกับแสงตะเกียงรายรอบพระหัตถ์สากคายลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้า ไม่เว้นแม้แต่ส่วนนูนเด่นชัด ร่างบางครางหงุงหงิงดั่งนางแมวขี้หงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอนที่แสนจะสบาย "อืม.. หนาว" ร่างน้อยลืมตาขึ้นมาประท้วงเล็กน้อย ก่อนจะขยับกายเข้าใกล้ร่างแกร่งมากขึ้น

พลังหยางจากตัวเขากำลังทำให้นางรู้สึกสบายจากความเจ็บปวดทั้งปวง ฉลองพระองค์สีดำสนิทถูกวางเคียงคู่กับชุดขันทีสีเขียวสะท้อนแสง ก่อนจะแนบกายประกบนิ่งอยู่กับร่างแน่งน้อยงดงาม "บัดซบ! ข้าขอโทษ หลี่ฮุ่ยอัน" พระโอษฐ์จุมพิตไปยังดวงเนตรกลมโตที่หลับพริ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะเปิดพรึ่บขึ้นมาจนผู้ล่วงล้ำต้องถอยกลับมาหนึ่งก้าว "ฝ่าบาท" ผิวเนื้อเย็นเฉียบขยับตัวเล็กน้อยก่อนมือบางจะยกขึ้นสัมผัสพระพักตร์แดงก่ำ "ฮุ่ยอัน เราจะกราบไหว้ฟ้าดินกัน ข้าสัญญา" แสงสว่างจากตะเกียงทุกดวงดับพรึ่บลงพร้อมกัน ก่อนที่ร่างบางจะตอบรับจุมพิตคร่าวิญญาณที่เคยประสบมาหลายครั้ง แต่คราวนี้กลับนุ่มนวลชวนฝันเสียยิ่งกว่า

เนื้อหาปกหลัง : จักรพรรดิอันธพาล (ซีรี่ส์ชุด จอมใจจักรพรรดิ)

นี่คงจะเป็นมิติใหม่แห่งการข้ามภพสินะ! เธอเดินตามเต่าจนหลงเข้ามาในมิติพิศวงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของอาณาจักรจีนโบราณ... ฮุ่ยอัน จิตรกรสาวผู้เดินทางมาจากมิติอันไกลโพ้น จำต้องปลอมตัวเป็นขันทีเข้าไปรับใช้ฮ่องเต้เจ้าปัญหา หยางหยุนอู้ มีงานอดิเรกเป็นอันธพาลหาเรื่องขุนนาง สั่งปลดนางสนม และรังแกขันทีอย่างเธอมีเพียงสามสิ่งที่บุรุษผู้นี้ไม่กระทำก็คือ ตบเด็ก เตะหมา ท้าคนท้องต่อย! คุณพระ! ความแตกแล้วสิ คราวนี้หัวหรือหลังของเธอที่จะขาดออกจาก

"เจ้า!" "ได้โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยขอรับ" ร่างเล็กควานหาผ้าผืนน้อยบนเตียงเพื่อปกปิด ความงดงามของเหลียนฮวาดอกไม้น่ารักมิให้เปิดเผยแก่สายพระเนตรคมที่จับจ้องมันราวกับ จะวินิจฉัยว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือไม่ หรืออาจจะคิดว่าเหตุใดมันจึงมีขนาดเล็กกว่ามาตฐาน "เจ้าเป็น.. สตรี" พระสุรเสียงแหบพร่าพึมพำอย่างไม่เชื่อสายพระเนตร พระหัตถ์ทั้งสอง ขยี้ดวงเนตรจนแดงช้ำ หากมิสามารถเปลี่ยนแปลงภาพแห่งความจริงตรงหน้าให้เลือนหาย ไปได้ซึ่งพระองค์ก็มิยอมให้เปลี่ยนแปลงไปเด็ดขาด "เฮ้อ.. รอดแล้ว ข้ามิใช่จักรพรรดิตัดแขนเสื้ออย่างที่ขุนนางโฉดเหล่านั้นกล่าวหา" "เหตุใดเจ้าถึงปิดบังตัวตนโทษหลอกลวงเบื้องสูงนั้นทรมานเพียงใด เจ้าอยากต้องโทษเหล่านั้นหรือ" "กระหม่อมมีความจำเป็นพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทได้โปรดเมตตาด้วย"