รายละเอียด : สุทธิรักษ์

สุทธิรักษ์

ตอนที่ 1 ตึก ตึก ตึก เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังสนั่นลั่นลานจอดเครื่องบิน ใบพัดขนาดใหญ่หมุนปั่นลมจนฝุ่นคลุ้งกระจายทั้งที่เป็นพื้นซีเมนต์ แมลงปอยักษ์ยกตัวเองขึ้นจากพื้น ส่วนหัวส่ายเล็กน้อยก่อนจะตั้งตัวได้และบินขึ้นสู่ท้องฟ้า เป้าหมายคือกลางทะเลลึกของทะเลเหนือซึ่งอยู่นอกชายฝั่งของประเทศเนเธอร์แลนด์ แต่ออกบินได้ไม่ถึงสิบนาที เจ้าแมลงปอยักษ์ก็ต้องหันกลับ ลดระดับเตรียมตัวร่อนลงจอดบนตัวอักษรภาษาอังกฤษที่บ่งบอกว่าเป็นเครื่องหมายจอดเฮลิคอปเตอร์ นาตาลีและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่โดยสารมากับเครื่องหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเครื่องขัดข้องหรืออย่างไร แต่ก่อนที่ผู้โดยสารจะแตกตื่นกันมากไปกว่านี้ กัปตันก็ให้ความกระจ่าง
“มีคำสั่งจากเบื้องบนให้กลับไปรับเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่จะโดยสารไปกับทีมสำรวจแหล่งน้ำมันดิบในครั้งนี้ด้วย”
สิ้นคำของกัปตัน รถสปอร์ตบีเอ็มดับเบิลยูก็พุ่งทะยานเข้ามายังลานกว้างซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเฮลิคอปเตอร์นัก สายตากว่าสิบคู่หันไปมองผู้ที่เปิดประตูก้าวลงจากรถ ชายหนุ่มในชุดหมีสีน้ำเงินเข้มกอดกระเป๋าเป้สีเขียวขี้ม้าวิ่งตรงมายังเครื่องยนต์ที่ติดใบพัดรออยู่ ชายผู้นั้นหมอบจนตัวแทบติดพื้นและไต่บันไดขึ้นมายังห้องโดยสาร เดวิดหัวหน้าทีมลุกขึ้นยืนจับมือทักทายผู้บริหารแล้วก็เสียสละที่นั่งข้างนาตาลีให้ผู้มาใหม่ ไม่นานกัปตันก็ได้ฤกษ์พาเฮลิคอปเตอร์ขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง นาตาลีและผู้บริหารนั่งหันหลังให้กัปตันแต่หันหน้าเข้าหาเพื่อนร่วมทีม พนักงานขุดเจาะน้ำมันทุกคนที่โดยสารเฮลิคอปเตอร์ลำนี้ต่างมองทั้งสองเป็นจุดเดียว ถ้าอ่านความคิดของทุกคนได้ พวกเขาคงจะคิดเหมือนกันแน่ เพราะหน้าตาของผู้มาใหม่ตลอดจนการแต่งตัวไม่ใกล้กับคำว่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงเลยสักนิด ผู้บริหารน่าจะใส่สูทผูกเนกไท หรือไม่ก็สวมชุดช่างที่ใหม่และสะอาดกว่านี้ ไม่ใช่สภาพเก่าเปื้อนคราบน้ำมัน ดูก็รู้ว่าใช้งานมาอย่างสมบุกสมบัน บวกกับผมยาวประบ่า ดูรุงรังไม่เป็นทรง หนวดเคราเขียวครึ้มแทบไม่เห็นใบหน้า ไหนจะแว่นกันแดดที่สวมปิดบังดวงตาอีก รวมกันแล้วเหมือนโจรป่า แถมยังเดาอายุและสัญชาติก็ไม่ได้
ผิดกับนาตาลีซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ เธอมีทุกสวยมารวมกัน สวยเซ็กซี่ยั่วยวนยามเธอเผลอตัวสะบัดหรือเสยผม สวยหวานยามแย้มยิ้ม สวยไปหมดไม่ว่าจะมองมุมไหน แม้แต่อยู่ในชุดช่างติดกันก็ยังดูสวยเท่ ทะมัดทะแมง ทุกคนมองทั้งสองสลับกันไปมา แล้วก็ลงความเห็นว่านาตาลีเหมือนผู้บริหารมาตรวจงานกับนายช่างมากกว่า
ดูเหมือนผู้บริหารหนุ่มจะรู้ว่าเป็นจุดสนใจ จึงก้มไปหาของในกระเป๋าเป้ ชายหนุ่มได้หมวกไหมพรมถักสีน้ำเงินเข้มเข้ากับชุดช่างหมีมาสวม แล้วยิ้มให้กับทุกคนเหมือนว่าหมวกจะช่วยให้เขาดูดีขึ้น แต่ก็เปล่าเลย กลับดูแย่ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ผู้มาใหม่หันไปยิ้มให้ผู้ที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่ต้องหุบยิ้มลงทันใดแล้วหันกลับมาทันทีพร้อมกับดึงหมวกไหมพรมเก็บ ชายหนุ่มก้มไปรื้อกระดาษและปากกามานั่งจดยุกยิก คล้ายจะทำตัวให้ยุ่งเพื่อกลบเกลื่อนอะไรบางอย่าง เขาพยายามไม่หันไปสนใจใคร โดยเฉพาะสาวที่นั่งหน้าบึ้งสวมหมวกไหมพรมถักสีชมพูที่อยู่ข้างๆ  “ไมค์ นายเห็นไหมวะ” ประทาย เพื่อนชายคนไทยของนาตาลีกระซิบกับแฝดผู้พี่ด้วยภาษาของชาติตัวเองเพราะคันปาก
“เออว่ะ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ชุดช่างใส่เหมือนพวกเรา ข้าพอเข้าใจ แต่หมวกไหมพรม แว่นตา กระเป๋า และรองเท้า แบบเดียวกัน ยี่ห้อเดียวกัน แตกต่างกันแค่ขนาดเท่านั้น” พิมาย แฝดอีกฝาของประทายพยักหน้าและขยิบตาให้กัน ก่อนจะแสร้งมองสำรวจชมนกชมไม้ไปตามเรื่องเพราะไม่อยากให้ผู้ถูกนินทารู้ตัว “ใช่ ถ้าไม่รู้จักสาวห้าวที่อยู่ตรงหน้า ข้าคิดว่าเครื่องบินส่งคู่รักไปฮันนีมูนกลางทะเลมากกว่าไปฐานขุดเจาะน้ำมันว่ะ” สองฝาแฝดนินทานาตาลีกับผู้บริหารอย่างเมามันโดยไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเข้าใจภาษาไทย แต่ถ้าสังเกตจะพบว่าคำโต้ตอบของแฝดพี่น้องกลับทำให้นาตาลีหน้าแดงแต่นิ่ง คอแข็งแต่เชิด แล้วเสมองเมินออกไปนอกหน้าต่างเพื่อหลบสายตาหลายคู่ที่จ้องจับผิด รวมทั้งชายหนุ่มที่นั่งก้มหน้าทำงานแต่แก้มกลับแดงทะลุหนวดเคราออกมาอย่างเห็นได้ชัด นั่นแสดงว่าผู้ถูกเอ่ยถึงทั้งสองรู้และเข้าใจภาษาไทยเป็นอย่างดี สุทธิรักษ์ถูกสาวสวยแอบเหล่มองผ่านแว่นกันแดด ถ้าไม่เห็นเครื่องแต่งกายและหมวก เธอก็คงจำเพื่อนบ้านหนุ่มไม่ได้ ไม่เจอกันแค่ห้าปี เอ...หรือนานกว่านั้นหญิงสาวก็ไม่แน่ใจ แต่เขามาอยู่บริษัทขุดเจาะน้ำมันได้อย่างไร แถมยังเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงเสียด้วย ไม่น่าเชื่อ...มีแต่คนทำงานแล้วดูดีขึ้น แต่นายนี่กลับตรงกันข้าม หมวกไหมพรมที่มารดาของนาตาลีถักเป็นงานอดิเรกเพื่อแจกจ่ายให้ทุกคนที่ท่านรู้จัก และนายสุทธิรักษ์ก็คงได้อานิสงส์นั้นมาด้วย ไม่ต่างจากมารดาของชายหนุ่มซึ่งอยู่ข้างบ้านของเธอ ทุกคราวที่ซื้อเสื้อผ้าให้ลูกชายก็มักจะเผื่อแผ่มาให้นาตาลีเช่นกัน อย่างกับว่าถ้าไม่ซื้อมาให้แล้วนาตาลีจะอิจฉาอย่างนั้นแหละ แต่เธอเคยคิดว่าน่าจะซื้อกระโปรงมาให้เธอแล้วก็ซื้อมาเผื่อลูกชายของป้ายังจะดีเสียกว่า หญิงสาวหวนนึกถึงตอนที่ชายหนุ่มย้ายมาอยู่อังกฤษใหม่ๆ นายสุทธิรักษ์ไม่มีเพื่อน พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ นาตาลีจำต้องเป็นเพื่อนเล่น เนื่องจากบ้านติดกันและมารดาของทั้งสองฝ่ายก็สนิทกันด้วย เด็กแปดขวบอย่างเธอต้องเป็นพี่เลี้ยงพาเด็กสิบสี่ที่ขี้เกียจ ขี้ยา แล้วก็ขี้แกล้งไปโรงเรียน ไปทำกิจกรรมต่างๆ รวมทั้งการเดินเล่นด้วย สุทธิรักษ์โง่แต่อวดฉลาด เอาเปรียบ บงการเธอให้ทำโน่นทำนี่ แม้แต่ทำการบ้านยังบังคับให้เธอทำ ถ้าขัดคำสักเธอจะโดนตบหัว ฟ้องใครก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะนาตาลีพูดไม่เก่ง ประจบใครไม่เป็นอย่างเขา พอเจอหลายครั้งเข้าก็เริ่มทนไม่ไหว เธอจึงวางแผนเอาเขาไปปล่อยตามความคิดของเด็ก โดยพาขี่จักรยานไปตามเรือกสวนไร่นา เพราะคิดว่าเขาไม่จดจำเส้นทางหรือถนนเลย แต่อยู่ดีๆ นายสุทธิรักษ์ก็ร้องโหยหวนปานจะขาดใจตายเมื่อเจอไร่กัญชากว่าร้อยไร่ เขาพร่ำพรรณนาว่าพบขุมทรัพย์มหาศาล ชายหนุ่มจะผลิตกัญชาอัดเม็ดส่งไปขายทั่วโลก เขาวาดฝันเป็นเอเยนต์รายใหญ่ เล่นเอานาตาลีอดคิดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนประหลาด สมองบางส่วนอาจได้รับการกระทบกระเทือนมาก่อนแน่ๆ ถึงคิดอะไรเช่นนี้

เนื้อหาปกหลัง : สุทธิรักษ์

กว่าที่ สุทธิรักษ์ จะยืนหยัดจนกลายมาเป็นเจ้าของบริษัทขุดเจาะน้ำมันในวันนี้ เขาเคยถูกตราหน้าจากคนในครอบครัวว่าเป็นตัวกาลกิณี! แต่เขากลับใช้มันเป็นพลัง บวกกับแรงใจจากยอดชีวันจนทำให้เขาอยู่เคียงข้างเธอได้อย่างเต็มภาคภูมิ นาตาลี สาวน้อยผู้เปรียบได้ดั่งนางฟ้าเดินดิน เพราะเธอทั้งสวยทั้งรวย มิหน่ำซ้ำยังฉลาดเกินวัย ไม่แปลกที่จะมีภมรหนุ่มวิ่งเข้าหาแต่เธอหาได้สนใจ สิ่งเดียวที่อยู่ในความสนใจ มีเพียงแค่งานกับคนในครอบครัวเท่านั้น แล้วอย่างนี้ใครเล่าจะทลายกำแพง จนคว้าหัวใจดวงนี้ไปครอง "ตัวยูเปื้อนดิน ไอจะเช็ดตัวให้" "เช็ดตัว?" สุทธิรักษ์แทบไม่เชื่อหูตัวเอง "หรือจะอาบน้ำ แต่ไอยังนึงไม่ออกว่ายูจะเข้าไปใช้ห้องน้ำนั่นได้ยังไง" อีกฝ่ายไม่แน่ใจว่าหญิงสาวจะทำให้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็พยักพเยิดไปยังน้ำในอ่าง "แค่เช็ดตัวก็พอมั้ง" "ก็ดี แค่ยูทำแผลเองนะ ไอจะเช็ดด้านหลังให้ก่อน หันหลังมาสิ" "ถอดเฝือกแล้วเช็ดให้ด้วยได้ไหม ตั้งแต่ใส่มายังไม่ได้ถอดเลย มันคันแลังวันนี้น้ำก็เข้าด้วย ฉันทำเองไม่ถนัด" "ได้สิ" มาแปลกแฮะ พูดแรงๆ ก็ไม่โกรธ สุทธิรักษ์เริ่มระแวงขึ้นมาตงิดๆ จึงลองยั่วอีกครั้งเพื่อดูว่านาตาลีจะโกรธไหม "กางเกงในก็เปียก" นาตาลีถึงกับหันขวับ ชายหนุ่มหุบปากแทบไม่ทัน อืม นึกว่าจะไม่โกรธเสียอีก ชายหนุ่มลอบยิ้มก่อนจะบอกเสียงหวาน "พี่ไม่ได้ให้นาตัสเช็ดให้ แค่จะบอกเฉยๆ ว่ามันเปียก แต่พี่จัดการเองได้ นาตัสเช็ดตัวกับขาไปเถอะ"

รีวิวโดยผู้เขียน : สุทธิรักษ์

นักเขียนได้ไอเดียเขียนนิยายเรื่อง สุทธิรักษ์ พูดถึงความเชื่อเรื่องการเปลี่ยนชื่อของบุคคล สุทธิรักษ์ เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะดี แต่ด้วยตอนที่เกิดมา ปู่ย่าและบิดาเสียชีวิตลง เขาจึงมีคำว่า ตัวกาลกิณี ติดตัว ยิ่งตอกย้ำหนักขึ้นกับคำว่า ตัวซวยเมื่อมีคนขอไปเลี้ยงแล้วหมดเนื้อหมดตัวหันมาทุบตีเขา เด็กเร่รอน จึงเป็นคำที่ใครๆ ก็เรียกเมื่อเห็นเขานอนตามตลาดหรือไม่ก็ป้ายรถเมล์ แต่สุทธิรักษ์ได้พิสูจน์ตัวเอง ฝ่าฟันอุปสรรคจนหลุดพ้นคำพวกนั้นมาได้ชายหนุ่มที่มีชีวิตติดลบกลับขึ้นยืนผงาดด้วยลำแข็งของตัวเอง แทนที่ผู้ให้กำเนิดจะภาคภูมิใจ กลับผลักไสและเน้นคำว่า กาลกิณี อยู่ตลอดเวลาที่พบหน้ากันในเมื่อเขายังชนะใจมารดาไม่ได้ เขาก็เลยไม่กล้าที่จะขอความรักจาก นาตาลี หญิงสาวที่เขารักและอยากสร้างครอบครัวด้วย มาช่วยกันลุ่นให้สุทธิรักษ์เอาชนะใจผู้หญิงตัวเล็กๆ สองคนนี้ และได้รับ ความรัก ความอบอุ่น รวมทั้งครอบครัวที่เขาไม่เคยมีกลับมา ฝากสุทธิรักษ์ด้วยนะคะ

จักรา