รายละเอียด : วิวาห์คั่นเวลา

วิวาห์คั่นเวลา

"พี่ปัณณ์ ! " พิมพ์พิศาโกรธจนหน้าแดง หญิงสาวเธอไม่รู้เลยว่าตัวเองเดินไปหยุดตรงหน้าเตียงเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ "ทำไม!ทนฟังเรื่องจริงไม่ได้หรือยังไง เข้าหาพี่ทีน้องทีมีความสุขเหลือเกิน ระวังเถอะ ...ท้องขึ้นมาจะหาพ่อให้เด็กไม่ถูกคน! ถ้อยประโยคหมิ่นศักดิ์ศรี สั่งการให้หญิงสาวเหยียดยิ้ม อยากเอาคืนผู้ชายปากร้ายให้สมน้ำสมเนื้อ "คิดผิดไปหรือเปล่าคะ ทำไมจะหาไม่ถูกล่ะคะ ในเมื่อลูกศรแต่งงานกับพี่ปัณณ์แล้ว ต่อให้เวลานี้ลูกศรท้องกับพี่ปัฐน์ คนทั้งโลกก็ต้องคิดว่าเป็นลูกพี่ปัณณ์อยู่วันยังค่ำ ไม่ดีหรือคะ...มีลูกทันใช้ดดยไม่ต้องเหนื่อยให้เสียแรง !" ปัณณ์ขบกรามกรอด จิกสายตามองคนไม่ทันระวังอย่างเป็นต่อก่อนจะออกแรงดึงร่างหญิงสาวให้ล้มกลิ้งบนเตียง พิมพ์พิศาทั้งจุกทั้งตกใจจนร้องไม่ออก ได้แต่เบิกตาโพลงด้วยความกลัวเมื่อเขาพลิกกายคร่อมเธอไว้อย่างรวดเร็ว "ดี ! ถ้าเธอกล้าเร่เอาลูกคนอื่นมาให้ฉันรับเป็นพ่อ ! ฉนก็จะต่อแขนต่อขาเด็กนั่นให่สาใจ เธอเลวมา ฉันก็เลวกลับ มันก็สาสมกันดีแล้วนี่ "อย่าพูดบ้าๆนะพี่ปัณณ์ !" ฉันไม่ได้แค่พูดเล่น คนอย่างฉันทำจริง ยังไงเสียคืนนี้ฉันก็ไม่มีที่ลงอยู่แล้ว จะลองร่วมรักกับเมียคั่นเวลาสักหน่อยจะเป็นไรไป จำไว้พิมพ์พิศาฉันเกลียดการถูกเอาเปรียบ เพราะฉะนั้นอย่าหวังว่าเธอจะนอนกินตำแหน่งเมียนายปัณณ์สบายๆ ฉันจะเรียกร้องจากเธอให้สมน้ำสมเนื้อ