รายละเอียด : เศษหัวใจซาตาน

เศษหัวใจซาตาน

"ถ้าจะไม่มีวันรับฟังฉันเลย แล้วให้ฉันมีชีวิตอยู่ไปทำไม" "ถ้าฉันฆ่าเธฮแล้วไม่ผิดกฎหมาย รู้ไหมฉันทำไปนานแล้ว ไม่มีวันปล่อยให้มีลมหายใจ แล้วมาเห่าหอนใส่ฉันอยู่ตอนนี้เป็นแน่ เศษขยะ!" เขาสบถเสียงต่ำ "ถ้าอยากตายก็เชิญ" ภีมเปิดลิ้นชักหยิบเชือกเส้นใหญ่ส่งให้ เมื่อหญิงสาวไม่รับเขาก็ยัดเยียดใส่ในมือที่ยังคงมีเลือดไหลอย่างไม่ปรานี "เก้าอี้อยู่ตรงนั้น ผูกเชือกเป็นไหม แล้วพวกเราจะรอฟังข่าวดี ทุกคนออกไปให้หมด" "พี่ภีม!/คุณภีม!" "ฉันสั่งไม่ได้ยินหรือยังไงออกไปให้หมด!" เสียงตวาดลั่นทำเอาชลธิดาหวาดกลัวจนตัวสั่น หญิงสาวมองเชือกในมือหลังจากที่บานประตูปิดลง เธอทรุดตัวลงกองกับพื้นหน้าเก้าอี้ที่เขาชี้แนะนำ ทำไมเธอต้องอยากตายด้วยน้ำมือของตัวเอง เธอยังอยากมีชีวิตอยู่ เธอไม่ได้อยากตายแม้ว่าเขาอยากให้เธอตายก็ตาม

คำนำ : เศษหัวใจซาตาน

เพราะหัวใจไม่มีหูที่จะรับฟังใคร เขาปิดตาปิดใจไม่รับฟังใครนอกจากใจตัวเองที่ "เลือก" จะเชื่อน้องสาวคนเดียว ความโกรธเข้าครอบงำจนเขามองไม่เห็นแก่ใครนอกจากเห็นแก่ตัว กรรมเลยตกมาที่เธอทั้งที่ไม่ได้เป็นคนก่อ เเต่เธอกลับถูกกระทำจากหลายคนรอบข้าง เธอต้องชดใช้ บาดเจ็บ และสูญเสียเกินคณานับชนิดที่มันคงป็นแผลติดตัวไปตลอดชีวิต แล้วตัวแปรที่ชื่อ ความแค้น ความเกลียด ความรัก และเวลา จะช่วยเยียวยารักษาแผลใจของหนุ่มสาวได้อย่างไร หรือถึงขั้นต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจใหม่กันล่ะ ถ้ารักใครแล้ววันหนึ่งอารมณ์โกรธเข้ามากุมสมองและหัวใจก็ขอให้สูดลมหายใจลึกๆ แล้วฟังคำอธิบายของเขาหรือเธอบ้าง ก่อนที่จะเสียกันและกันไป คำว่ารักเวลาพูดมันผ่านหัวใจแต่คำว่าเลิกเวลาพูดส่วนใหญ่มันผ่านอารมณ์ค่ะ

เหตุเกิดเพราะความรักมีหลายเฉด

สำนักพิมพ์ ทัช

เนื้อหาปกหลัง : เศษหัวใจซาตาน

"ถ้าจะไม่มีวันรับฟังฉันเลย แล้วให้ฉันมีชีวิตอยู่ไปทำไม" "ถ้าฉันฆ่าเธฮแล้วไม่ผิดกฎหมาย รู้ไหมฉันทำไปนานแล้ว ไม่มีวันปล่อยให้มีลมหายใจ แล้วมาเห่าหอนใส่ฉันอยู่ตอนนี้เป็นแน่ เศษขยะ!" เขาสบถเสียงต่ำ "ถ้าอยากตายก็เชิญ" ภีมเปิดลิ้นชักหยิบเชือกเส้นใหญ่ส่งให้ เมื่อหญิงสาวไม่รับเขาก็ยัดเยียดใส่ในมือที่ยังคงมีเลือดไหลอย่างไม่ปรานี "เก้าอี้อยู่ตรงนั้น ผูกเชือกเป็นไหม แล้วพวกเราจะรอฟังข่าวดี ทุกคนออกไปให้หมด" "พี่ภีม!/คุณภีม!" "ฉันสั่งไม่ได้ยินหรือยังไงออกไปให้หมด!" เสียงตวาดลั่นทำเอาชลธิดาหวาดกลัวจนตัวสั่น หญิงสาวมองเชือกในมือหลังจากที่บานประตูปิดลง เธอทรุดตัวลงกองกับพื้นหน้าเก้าอี้ที่เขาชี้แนะนำ ทำไมเธอต้องอยากตายด้วยน้ำมือของตัวเอง เธอยังอยากมีชีวิตอยู่ เธอไม่ได้อยากตายแม้ว่าเขาอยากให้เธอตายก็ตาม