รายละเอียด : ลิขิตร้ายอุบัติรัก

ลิขิตร้ายอุบัติรัก

"คุณจะยั่วผมไปถึงเมื่อไหร่" "ฉันเปล่า ฉันไม่เคยทำแบบนั้น" "คุณทำ...ครั้งแรกคุณยั่วผมด้วยการเซล้มลงมาซบอกผม" เขาไล้ปลายนิ้วเบาๆ ตรงหว่างคิ้วของเธอที่เกิดเป็นรอยย่น "ยังมีตอนที่คุณวิ่งออกมาหาผมในสภาพเนื้อตัวเปียกปอน สวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น แล้วยังจะปฏิเสธว่าไม่ได้ยั่วผมอีกหรือ" "ฉันเปล่า" "เปล่าปฏิเสธ ก็แสดงว่ายอมรับสินะ" คนถูกกล่าวหาถึงกับหน้าเหวอ ไม่คิดว่าเขาจะบิดเบือนความจริงซึ่งๆ หน้า "ระดับการยั่วยวนของคุณเพิ่มดีกรีขึ้นมาเรือยๆ เมื่อครู่ถือว่าพัฒนาไปมากและมันก็ได้ผลดียิ่ง" เมื่อครู่?...เธอไม่ได้ทำอะไรเลย สาบานได้ "ฉะ ฉันไม่ได้...."จะปฏิเสธว่าคุณไม่ได้เจตนาหรือ ฟังไม่ึข้นหรอกนะ คุณก็อายุไม่ใช่น้อยๆ แล้ว จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าการเคลื่อนไหวแบบนั้นมันยิ่งทำให้ร่างกายสัมผัสเบียดเสียดกันมากขึ้น แล้วจะเกิดผลยังไงกับผู้ชายตามมา" นอกจากใส่ร้ายกันซึ่งหน้า เขายังหลอกด่าว่าเธอ..แก่ แถมโง่" อีกต่างหาก "ผมคือเหยื่อผู้น่าสงสาร ที่ถูกคุณยั่วยวนจนติดกับ" น้ำเสียงแทบพร่ามาพร้อมกับลมหายใจถี่ๆ "เชิญกินเหยื่อของคุณได้เลย"

คำนำ : ลิขิตร้ายอุบัติรัก

เพราะลิขิตฟ้า หรือแค่ความบังเอิญ เธอ...ก้าวเข้ามาในชีวิตเขาฐานะ "พี่เลี้ยง" ที่ต้องรับมือกับลูกสาวจอมแสบวัยเจ็ดขวบของเขา แต่ผ่านไปไม่นาน หญิงสาวก็ได้รู้ว่า การรับมือกับนักธุรกิจหนุ่มผู้เปี่ยมด้วยความลึกลับน่าค้นหา และซ่อนความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจอย่าง "พ่อของเด็ก" ต่างหาก ที่มันยากเย็นยิ่งกว่า ตำแหน่งพี่เลี้ยง ได้มาด้วยความบังเอิญหรือชะตาฟ้าลิขิตเธอไม่อาจล่วงรู้ได้ แต่ตำแหน่งเจ้าของหัวใจของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ที่หล่อกระชากใจนั้น ไม่ใช่ได้มาด้วยความบังเอิญอย่างแน่นอน มาดูกันค่ะ ว่าปรางค์รัตน์ จะต้องสะบักสะบอมแค่ไหน ในการรับมือกับเจ้านายตัวร้าย ทั้งคนพ่อและคนลูก ที่ดีกรีความแสบนั้นไม่ได้น้อยหน้ากันเสียเลย

ให้ความรักหล่อเลี้ยงหัวใจ 

สำนักพิมพ์ ทัช

เนื้อหาปกหลัง : ลิขิตร้ายอุบัติรัก

"คุณจะยั่วผมไปถึงเมื่อไหร่" "ฉันเปล่า ฉันไม่เคยทำแบบนั้น" "คุณทำ...ครั้งแรกคุณยั่วผมด้วยการเซล้มลงมาซบอกผม" เขาไล้ปลายนิ้วเบาๆ ตรงหว่างคิ้วของเธอที่เกิดเป็นรอยย่น "ยังมีตอนที่คุณวิ่งออกมาหาผมในสภาพเนื้อตัวเปียกปอน สวมใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น แล้วยังจะปฏิเสธว่าไม่ได้ยั่วผมอีกหรือ" "ฉันเปล่า" "เปล่าปฏิเสธ ก็แสดงว่ายอมรับสินะ" คนถูกกล่าวหาถึงกับหน้าเหวอ ไม่คิดว่าเขาจะบิดเบือนความจริงซึ่งๆ หน้า "ระดับการยั่วยวนของคุณเพิ่มดีกรีขึ้นมาเรือยๆ เมื่อครู่ถือว่าพัฒนาไปมากและมันก็ได้ผลดียิ่ง" เมื่อครู่?...เธอไม่ได้ทำอะไรเลย สาบานได้ "ฉะ ฉันไม่ได้...."จะปฏิเสธว่าคุณไม่ได้เจตนาหรือ ฟังไม่ึข้นหรอกนะ คุณก็อายุไม่ใช่น้อยๆ แล้ว จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าการเคลื่อนไหวแบบนั้นมันยิ่งทำให้ร่างกายสัมผัสเบียดเสียดกันมากขึ้น แล้วจะเกิดผลยังไงกับผู้ชายตามมา" นอกจากใส่ร้ายกันซึ่งหน้า เขายังหลอกด่าว่าเธอ..แก่ แถมโง่" อีกต่างหาก "ผมคือเหยื่อผู้น่าสงสาร ที่ถูกคุณยั่วยวนจนติดกับ" น้ำเสียงแทบพร่ามาพร้อมกับลมหายใจถี่ๆ "เชิญกินเหยื่อของคุณได้เลย"