รายละเอียด : อุ้มรักเทพบุตร

อุ้มรักเทพบุตร

เรื่องราวของ เหมมิกา สาวนักเรียนนอกที่ยอมอุ้มบุญให้เพื่อนรักชาวสเปนที่มีสุขภาพอ่อนแอตามคำขอร้องของเพื่อน เพื่อให้ครอบครัวของพวกเขาสมบูรณ์พร้อม และระหว่างตั้งครรภ์สามีของเพื่อนรักก็ดูแลเธอและลูกๆในท้องเป็นอย่างดีจนเธอยกให้เขาเป็นไอดอลสามีในอนาคตของเธอ ทว่าเมื่อใกล้คลอดเหมมิกาก็ได้รู้ความจริงว่าเพื่อนรักไม่ต้องการเด็กในท้องอีกต่อไป ทั้งยังคิดหาทางกำจัด เหมมิกาจึงต้องหอบทารกแฝดในท้องหลบหนีกลับมาเมืองไทย ทั้งที่รู้ดีว่าการทำแบบนี้จะทำให้ผู้ชายที่่แสนดีราวกับเทพบุตรอย่าง ลอเรนโซ อิเกลเซียส บาซิลิโอ สามีของเพื่อนต้องเจ็บปวดอย่างมาก แต่เรื่องราวไม่ได้จบแค่นั้น เพราะตลอดห้าปีที่จากมาเหมมิกาต้องคอยพาลูกๆ หลบหนีจากการตามล่าของเพื่อนและลอเรนโซและเมื่อเขาหาเธอและลูกๆ เจอ เหมมิกาก็พบว่าเขาเปลี่ยนจากเทพบุตรกลายเป็นจอมมารที่พร้อมพรากดวงใจของเธอไปเสียแล้ว มาดูกันว่าลอเรนโซจะจัดการกับคนที่พาลูกๆ เขาหนีอย่างไร และเหมมิกาจะรอดพ้นเงื้อมมือของเขาหรือไม่

เนื้อหาปกหลัง : อุ้มรักเทพบุตร

ลอเรนโซ  อิเกลเซียส  บาซิลิโอ  นักธุรกิจหนุ่มชาวสเปนผู้ฝากเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองไว้กับ  เหมมิกา  หญิงอุ้มบุญชาวไทย เขาวางเธอเอาไว้ในตำแหน่งของผู้หญิงเลือดเย็น ที่ต้องได้รับโทษทัณฑ์จากการบังอาจขโมยลูกๆ ของเขาหนีไปเมื่อห้าปีก่อน เหตุผลที่เธอหนีมายังเป็นปริศนา แต่ลอเรนโซยังใจเย็นที่จะรอฟังคำตอบจากปากเธอ และใช้เวลาระหว่างรอทวงคืนทุกอย่างให้คุ้มกับสิ่งที่เสียไป!

"นิ่งๆ น่าเดี๋ยวคนก็แห่กันมาดูเราที่นี่หรอก" ลอเรนโซแกล้งทำเสียงเข้มดุอย่างกับดุเด็กเล็กๆ เหมมิกาที่ได้สติว่าเธอหลงลืมตัวใช้เสียงดังเกินไปจึงสงบลงฉับพลัน ทำให้คนดุ "รางวัลอะไรของคุณ" ถามไปแล้วจึงเพิ่งนึกได้ เหมมิกาหน้าร้อนผ่าวจนจะไหม้ "อย่าหวังไปเลย คุณไม่มีวันได้ทำแบบนั้นกับฉันหรอก" "ไม่เห็นต้องหวัง มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว" "คนบ้า พูดได้ไม่อายปาก" "จะอายทำไม ผมพูดกับเมียไม่ได้พูดออกไมโครโฟนเสียหน่อย หรือว่า คุณอาย" เห็นๆ อยู่ว่าแก้มที่เข่คลอเคลียอยู่แดงก่ำไปหมดแล้ว ลอเรนโซยิ้มยั่ว "นี่ถามจริงๆ เถอะคุณลืมที่ผมเคยพูดไปหมดแล้วจริงๆ เหรอ" "เรื่องอะไร" "การแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่แค่หลอกๆ แต่มันจะเป็นการแต่งงานจริงๆ ที่จะมีความเป็นสามีภรรยาทั้งนิตินัยและพฤตินัย และทันทีที่คุณตอบตกลง ความเป็นสามีภรรยาของเราจะเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น จำได้บ้างรึยัง" ดวงตาเหมมิกาค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น กว้างขึ้นตามคำพูดมากคำขึ้นของเขา จนกว้างสุดเท่าที่จะขยายได้เมื่อเขาพูดจบประโยค "บ้า บ้าแล้ว"