รายละเอียด : คนนอก

คนนอก

เรื่อง  'คนนอก' นี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นการเล่าข่าวประจำวัน ที่แสนธรรมดาที่สุดข่าวหนึ่งอย่างมีศิลปะ กล่าวคือเป็นเรื่องของชาวฝรั่งเศสซึ่งเกิดในประเทศแอลจีเรียได้ฆ่าชาวอาหรับตาย ทว่าคดีนี้สังคมทั้งสังคมได้ทำหน้าที่เป็นคณะลูกขุนนั่งประจำที่บนม้ายาวในรถราง* ยกเว้นก็แ่ต่นักหนังสือพิมพ์ผู้หนึ่ง ซึ่งเมอโซบรรยายลักษณะเป็นตัวผู้แต่งเอง คือ อัลแบรด์ กามูส์ ('ฉันมีความประหลาดเหมือนถูกมองด้วยตนเองฉะนั้น') ในคดีที่เราทุกคนเกี่ยวข้องอยู่ด้วยนี้ผู้ต้องหาสำคัญซึ่งเมอโซระบุนามออกมาก่อนก่อนจะมีเสียงหัวเราะขบขันตามมานั้น มิได้ปรากฏโฉมอยู่ด้วย

เนื้อหาปกหลัง : คนนอก

กามูส์ใช้เทคนิคของโศกนาฏกรรมในการที่จะสร้างความสง่างามให้แก่ตัวละครเอกของเขา แต่ก็เป็นเรื่องโศกนาฏกรรมโบราณเพราะในวรรณกรรมของกามูส์ โลกนี้เป็นโลกที่ไร้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นโลกที่ไม่มีพระเจ้ามนุษย์ต้องพึ่งตัวเอง  ในช่วงสุดท้ายของชีวิต เมอโซได้มีโอกาสเปรียบเทียบว่าคนที่มีพระเจ้ากับคนเดนตายที่ไร้พระเจ้าอย่างเขานั้น ใครจะเป็นที่พึ่งให้แก่ตนเองดีกว่ากัน

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : คนนอก

ข้าพเจ้าได้ให้ข้อสรุปเกี่ยวกับ 'คนนอก' เอาไว้นานแล้วด้วยข้อสังเกตประการหนึ่ง ซึ่งพบว่าออกจะขัดแย้งอย่างรุนแรงยิ่งกับความรู้สึกทั่วไปกล่าว คือ 'ในสังคมของเรา ใครก็ตามที่มิได้ ร้องไห้ในงานศพมารดา นับว่าสุ่มเสียงต่อการถูกพิพากษาถึงขั้นชีวิตอาจหาไม่' ทั้งหมดนี้ข้าพเจ้าหมายถึงตัวละครเอกในหนังสือเล่มนี้ได้รับชะตากรรมเช่นนั้น เนื่องเพราะเขาไม่ยึดถือตามกฎเกณฑ์แบบแผนดังกล่าว ด้วยเหตุนี้เขาจึงกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมของสังคมที่ตนสังกัด เขาท่องไปในมณฑลแห่งความสันโดษแต่ผู้เดียวโดยแท้ภายใต้สำนึกส่วนตัว และนี่เองคือต้นชนวนอันชวนให้ผู้อ่านจำนวนไม่น้อยเห็นว่า เขาเป็นเสมือนเศษสิ่งซึ่งถูกสังคมอัปเปหิ อุปนิสัยใจคอที่แท้จริงของตัวละครหรืออย่างน้อยที่สุดก็ใกล้เคียงกันเจตนาของผู้ประพันธ์จะเผยออกมา