รายละเอียด : ลวงใจรักจอมเถื่อน

ลวงใจรักจอมเถื่อน

ท่ามกลางท้องฟ้าซึ่งกระจ่างไปด้วยแสงดาวระยิบระยับลานตาบนดาดฟ้าเรือสำราญขนาดใหญ่ซึ่งถูกขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์สมรรถนะสูงแล่นไปตามทะเลเวิ้งว้าง รอบๆ มืดมิด ยกเว้นแค่ตัวเรือสว่างไสวมีแสงสีหลากหลายให้ความเจิดจ้าแก่ผู้คน ลานกว้างยามนี้คลาคล่ำไปด้วยสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี แต่ละคนล้วนแต่งกายด้วยชุดเรียบหรู ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ดูสวยโก้ มุมหนึ่งมีเครื่องดื่มหลากหลายชนิดวางเรียงโต๊ะยาวใกล้ๆ มีอาหารหน้าตาน่ากิน ฝั่งตรงข้าม นักดนตรีคลาสสิกกำลังบรรเลงเพลงครึกครื้น ตรงกลางถูกเว้นพื้นที่กว้างให้หนุ่มสาวตระกองกอดวาดลวดลายเต้นพัดพริ้ว มีหลายคู่ยักย้ายส่ายสะโพกอยู่จุดนั้น รวมถึงบุรุษหนุ่มผู้สวมสูททักซิโดสีดำเรียบหรูกับกางเกงเข้าชุดกัน เส้นผมสีน้ำตาลถูกปัดเป๋ให้เข้าทรง ไล่ลงมาหน้าผากช่างโหนกสัน ปื้นสีเข้มที่พาดอยู่เหนือดวงตา สีตะกั่วส่งผลให้นัยน์ตาคุ่นั้นเข้มขึ้น เห็นจมูกโด่งเป็นสันรับกับปากรูปกระจับซึ่งรอบๆ ปากปกคลุมด้วยหนวดรกครึ้ม ภายใต้เครายาวเฟื้อยเจ้าตัวกำลังคลี่ยิ้มบางให้กับสตรีรูปร่างอวบอัดเต็มไม้เต็มมือ สตีฟ วารานเญ่ คาวาร์ซอฟ หนุ่มเลือดผสมระหว่างสวิส อังกฤษ และไทย ผู้เป็นเจ้าของเรือสำราญปักอักษรย่อข้างตัวเรือ K.W.ในวัยสามสิบสี่ปี กำลังพาสาวในอ้อมแขนเริงระบำไปทั่วฟลอร์ มือของชายหนุ่มวางหมับเข้าที่เอวคอด ส่วนมือเรียวของฝ่ายหญิงวางนาบอยู่กับบ่าบึกบึนเบียดเนื้อเบียดตัวบริเวณหน้าท้องแนบชิดติดกัน ปล่อยพื้นที่ว่างในส่วนหน้าอกให้เว้นห่างเพียงเล็กน้อย สาวเจ้าอยู่ในชุดราตรีสีเนื้อขับผิวขาว มีเส้นบางๆ สองเส้นคล้องกับไหล่ คอเสื้อปาดกว้างจนมองเห็นความกลมกลึงของก้อนเนื้อ ไล่ขึ้นด้านบน ปากของเธอสีแดงเป็นมันวาวดวงตากลมโตทั้งสองข้างฉายแววชื่นชมและหลงใหลเจ้าของอ้อมแขนที่กำลังโอบไปตามจังหวะดนตรี

เนื้อหาปกหลัง : ลวงใจรักจอมเถื่อน

สตีฟ  วารานเญ่  คาวาร์ซอฟ  เจ้าพ่อเรือสำราญผู้มั่งคั่งแทบจะแดดิ้นตายวันละหลายรอบ เมื่อจู่ๆ ฟ้าก็ส่งเลขาฯ หุ่นอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมอันแสนเย้ายวนชวนลุ่มหลงมาปฏิบัติหน้าที่บนเรือ ท่ามกลางทะเลเวิ้งว้างกับบรรยากาศแสนจะเป็นใจ ทำให้เขาอยากตะครุบเลขาฯ สาวนามว่า ไอศิกา  มาเบียดแนบชิดให้คลายหนาว แต่เพราะตำแหน่งเจ้านายที่ค้ำคอ สตีฟจึงต้องวางมาดนิ่ง ทั้งที่ความจริงแล้วก้นบึ้งในหัวใจเขากำลังคิดการณ์ร้ายกาจ ชนิดที่ว่าถ้าหากเธอรู้เข้าคงอยากจะหนีกลับแทบไม่ทัน!

"นอนครับ" ปากเขาบอกแล้วขยับร่างกายขึ้นมานอนเคียง แถมยังดึงเอาผ้าห่มผืนบางขึ้นมาถึงสะโพก "แต่ว่า ฉันป่วยอยู่นะ คุณควรจะไปนอนบนโซฟาโน่นไม่ใช่หรือ" หวังเหลือเกินว่าเขาจะเห็นแก่คนเจ็บอย่างเธอบ้าง คงไม่นึกเอาเปรียบแต่เปล่าเลย เมื่อจู่ๆ เขาก็สอดแขนรองศีรษะให้ แถมยังเยี่ยมหน้าเข้าใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจสะอาดสะอ้าน "เพราะคณป่วยไงผมถึงได้นอนใกล้ๆ เวลาตัวคุณร้อนขึ้นมาผมจะรู้สึกทันที" สตีฟให้เหตุผล แถมยังเบียดตัวเข้าหา ฝ่ามือข้างหนึ่งทาบนหน้าผากเกลี้ยงเกลา "ตัวร้อนหรือเปล่า" "ไม่ร้อนหรอกค่ะ" ไอศิการีบบอกอย่างรู้สภาพตัวเองดี "จริงหรือ เมื่อกี้ไม่มั่นใจ ขอตรวจอีกรอบ เมื่อครู่ที่วัดไข้ผมยังไม่มั่ใจเท่าไร คงจะดีกว่านี้ถ้าได้ตรวจให้ลึกซึ้งขึ้น"