รายละเอียด : แม่ปลาหลด

แม่ปลาหลด

ปีนั้น ส้มเกลี้ยงเพิ่งจำความได้ จำคน จำภาษามนุษย์ยังไม่จะแจ้งนัก จำแม่นยำอย่างเดียวตอนบ่าย น้ำทะเลที่แหลมฟานขึ้นเอ่อฝั่ง ตกเย็นและค่ำ ก็ยังไม่ลด ต่อตะวันรุ่งนั่นแหละ น้ำจึงจะกระถดถอย อวดหาดที่สกปรกด้วยเลนตมไว้ให้หมาซนๆ หลายตัวลงไปวิ่งกวดกัดกัน บางตัวหิวโหย ไม่มีเจ้าของ ก็เสาะหาเศษอาหารที่ยังค้างอยู่กับเลนเมื่อน้ำลด ชีวิตส้มเกลี้ยงตั้งต้นที่นี่ รู้จักทะเลทีหลัง รู้จักแม่เล็กน้อย รู้จักยายกับตาเกือบพร้อมๆ กับรู้จักเกาะสีชังและขามซึ่งทอดตัวอยู่กลางทะเลเบื้องหน้าโน้น เพราะตากับยายชี้บอกทุกที เวลาพาส้มเกลี้ยงออกมาป้อนข้าวที่ตีนหาดของแหลมเล็กๆ แห่งนี้ เมื่อยายเริ่มป้อนข้าวบดกับกล้วยน้ำว้าสุก ส้มเกลี้ยงไม่เคยพบเต้านมของแม่อีกเลย แม้จะร่ำร้องขอกิน แม่ก็ไม่เคยเปิดให้กินเหมือนแรกเกิดยายบอกว่า "เอ็งโตแล้ว ส้มเกลี้ยง เด็กขนาดนี้เขาหย่านมกันนานแล้ว กินข้าวดีกว่า อร่อยกว่า ตากับยายยังกินข้าวเลย" ส้มเกลี้ยงไม่อยากกิน แต่หิวขึ้นมาก็จะต้องเชื่อยายยิ่งกินยิ่งอร่อย ส้มเกลี้ยงจึงลืมนาแม่ในเวลาไม่นานนัก

เนื้อหาปกหลัง : แม่ปลาหลด

ดั่งสวรรค์โปรดให้ สัมเกลี้ยง ลายไม้ เด็กสาวจอมกะล่อน ดั่งแม่ปลาหลด แถมขี้โกหกจนติดเป็นนิสัย กลับโชคดีที่ได้ พัฒน์พงษ์ และ สุณี ธนาบาล สองสามีภรรยานึกเอ็นดูเธอ โดยขอเธอจากสองตายายแห่งแหลมฟาน ไปเลี้ยงดูเป็นบุตรบุญธรรม โดยไม่รู้เลยว่าต่อไปเธอจะสร้างความปวดเศียรเวียนเกล้าให้คนทั้งสองอย่างไม่หยุดหย่อน หนำซ้ำยังถูกพ่อแม่จริงของ "สัมเกลี้ยง" หรือ "สุภาพรรณ" มาก่อปัญหาเพิ่มขึ้นอีก และยังมี คุณเต่า ชายหนุ่มท่าทางตุ้งติ้งเหมือนกะเทยมาติดพันชอบพอ โดยไม่รู้ว่าเธอมีใจให้กับ หมอกฤษดา หนุ่มใหญ่คราวพ่อเธอหลงรักมานาน แต่ต้องเจอก้างชิ้นใหญ่ คือ นำพร ภรรยาของหมอกฤษดาที่คอยขัดขวางจนวินาทีสุดท้ายแห่งชีวิต ด้วยการเขียนจดหมายสาปแช่งไม่ให้คนทั้งสองได้สมหวังใน "ความรัก" ครั้งนี้ แล้ว "แม่ปลาหลด" คนนี้จะคิดแก้ปัญหาอย่างไร ต้องพิสูจน์เอาเอง

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : แม่ปลาหลด

แม่ปลาหลด เป็นนวนิยายประเภทเบาสมองกึ่งชีวิต (แต่ไม่รัดทน) ในยุคสมัยประมาณปี พ.ศ.2512 ขึ้นไป ฉะนั้น แนวความคิดและบรรยากาศของเรื่องออกจะดู "เชย" ในยุคปัจจุบันนี้แต่แนวความคิดและมุมมองของผู้เขียนที่สื่อผ่านตัวละครยังดู "ทันสมัย" อยู่พอสมควร สำนักพิมพ์แสงดาวมีความตั้งใจอย่างหนึ่งว่า จะพยายามนำเสนอนวนิยายของ "รพีพร" ที่ไม่ค่อยมีคนอ่านรู้จักมากนัก นำกลับมาพิมพ์ซ้ำใหม่เพื่อให้คนอ่านได้รู้จักและได้อ่านนวนิยายประเภทพาฝันในสมัยก่อนว่ามีบรรยากาศเป็นเช่นไร และที่สำคัญ อย่างน้อยก็เป็นการเชิดชูผลงานของศิลปินแห่งชาติท่านนี้อีกด้วย

สำนักพิมพ์แสงดาว