ข้อดีเพียงประการเดียวของการที่เขา ‘สุ่ยเยวี่ย’ ได้เกิดมาเป็นบุตรชายท่านอ๋องคือการได้เรียนวาดภาพซึ่งเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบจากอาจารย์ผู้มากความสามารถหลายท่าน

ทว่าที่ผ่านมาผลงานของเขามักถูกวิพากษ์ว่าดูเงียบเหงา แฝงไว้ด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจและเป็นทุกข์อยู่เสมอ ก็ใครไหนเล่าจะรู้และเข้าใจว่าเขาต้องเผชิญกับเรื่องใดบ้างในวังอ๋องแห่งนี้

กระทั่งได้พบเด็กสาวคนหนึ่งที่หลงใหลในภาพวาดของเขายิ่งนัก... นับแต่นั้นทุกลายเส้นจากปลายพู่กันที่เขาบรรจงสร้างสรรค์ก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม...

ดุจชีวิตถูกเติมเต็มเมื่อมีนางเข้ามาแต้มสีสัน ทว่ารอบตัวเขาเต็มไปด้วยผู้ไม่ประสงค์ดี ใครไหนเลยจะยอมให้เขาสมหวัง ได้อยู่กับนางผู้เป็นที่รักอย่างสงบสุข!