รายละเอียด : พ่ายเล่ห์นักรัก

โอ๊ย! ผมเจ็บนะกัชส์” 
“ฉันจะทุบคุณให้น่วมเชียว คนบ้า! เลิกลูบก้นฉันเดี๋ยวนี้นะ!” 
“ผมก็แค่เห็นว่าคุณเหนื่อย จึงจะกล่อมให้หลับเท่านั้น” 
“ด้วยการตบก้นฉันเนี่ยนะ!” 
รีบขึ้นเสียงสูง นึกอยากจะงับใบหูของคนกะล่อนยิ่งนัก แต่ถ้าทำแบบนั้น เขาอาจจะโยนหล่อนลงพื้นให้ก้นกระแทกก็ได้ จึงต้องขบฟันกรอดๆ “คุณมันเจ้าเล่ห์ เลวร้ายที่สุด เอาเปรียบได้แม้กระทั่งคนเจ็บเท้า” 
“ผมไม่ได้ตั้งใจ” 
“ไม่ได้ตั้งใจ แต่จับซะเต็มอุ้งมือเนี่ยนะ....ใครเขาจะเชื่อ” 
“โอเค...” ในที่สุดโปรดก็หยุดเดิน ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาจนหมดเปลือก “ผมยอมรับว่าผมจับก้นคุณ...ลูบมันด้วย ก็ใช่! ในเมื่อก้นของคุณเต็มไม้เต็มมือแบบนั้นใครจะอดทนไหว ทีคุณเอานมเด้งๆ มาเบียดแผ่นหลังผม ผมยังไม่กล่าวโทษเลยสักคำ ถือว่าครั้งนี้เราเลิกแล้วต่อกันเถอะนะ” 
ราชาวดีตาโตยิ่งกว่าเดิม ‘นี่เขากำลังคิดสกปรกกับหล่อนอยู่ใช่ไหม’ 
“แต่ถ้าคุณไม่ยอมเลิกแล้วต่อกันละก็ ผมบอกตามตรงก็ได้ ว่าต่อไปนี้ไม่ใช่แค่ก้นหรอกที่ผมจะจับ อะไรบนเนื้อตัวที่คุณหวงนักหวงหนา ผมก็จะจับ เริ่มต้นด้วย...” 
จู่ๆ เขาก็วางหล่อนให้เหยียบบนพื้นถนน แล้วใช้แขนรั้งเอวคอดกิ่วมาแนบชิด ส่วนมืออีกข้างกำลังบีบคางให้เผยอปาก ก่อนหล่อนจะตั้งตัวปากหยักอุ่นจัดก็แนบเข้ากับกลีบปากนุ่มชื้นของหล่อนอย่างถนัดถนี่ แถมยังละเลงลิ้นรัวเสียจนหล่อนรับมือไม่ทัน จึงได้แต่คัดค้านการกระทำเขาอยู่ในอก ‘ไหนบอกจะเริ่มด้วยการจับไงเล่า แล้วทำไมถึงเตลิดเป็นจูบได้ล่ะ’