รายละเอียด : กลรักกับดักวิวาห์

ดื่มฉลองอยู่ดีๆ นที สุวรรณวาลิชย์สกุลกิจ ก็ดันถูกแม่สาวตาคมผมดำขลับคว้าดังหมับ แล้วขยับเข้ามาประกาศตัวขอเป็น "แฟน" และตอกย้ำความประหลาดใจให้กับเขาอย่างทันท่วงทีด้วยการขอ "แต่งงาน" แถมด้วยการออดอ้อนขอมี "ลูก" ภายในช่วงเวลาไม่ถึงห้านาที ก่อนจากไปโดยทิ้งเขาไว้กับความวาบหวามที่เจ้าหล่อนเป็นผู้จุด มันจะหยามหน้าหนุ่มเสน่ห์แรงที่ไม่เคยเป็นฝ่ายถูก "ทิ้ง" กันเกินไำปแล้ว ไม่ว่า "ซิลเดอเรลลา" ในค่ำคืนนี้จะเป็นใคร ชายผู้เสียหายในเกมรักอย่างเขาจะต้องตามล่าตัวเธอมารับผิดชอบต่อคำร้องขาเหล่านั้นให้ได้!
มันน่าปวดหัวยิ่งกว่าถอดสมการหาตัวแปรเสียอีก มิ่งอัญ ดิเรกนาค ไม่คิดเลยว่าการที่เธอออกไปดื่มกับเพื่อนจนเผลอไปขอชายแปลกหน้ามาเป็นแฟนจะทำให้เจอเรื่องปวดขมับ เมื่อจู่ ๆ ก็มีหนุ่มหน้าหล่อบุกเข้ามาหาถึงที่ทำงาน ฟูมฟายต่อหน้าพนักงานทั้งหลายว่าเธอ "ได้" แล้วก็ "ทิ้ง" เขาไปอย่างไม่ไยดี และเรียกร้องให้ "รับผิดชอบ" เมื่อไม่สามารถหันหน้าไปทางไหนก็คงต้องยอมตกกระไดพลอยโจนไปก่อนแล้วกัน แต่อย่าหวังเลยว่าผู้หญิงดีกรีดอกเตอร์อย่างเธอจะยอมตกล่องปล่องชิ้นกับเขาง่าย ๆ!

"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ"

"มาเป็นแฟนกันไหม"

"ฮะ!" ชายหนุ่มผู้ถูกร้องขอยังไม่อยากเชื่อหูตัวเองนัก แต่ดูเหมือนเหล่าเพื่อน ๆ ที่มาด้วยกันจะหัวเราะเสียงดังลั่นเพราะเขามีคนเมามาขอเป็นแฟน "นี่คุณเมามากแล้วนะ แล้วมากับใครเนี่ย กลับโต๊ะถูกไหม เดี๋ยวผมไปส่ง"
"ฉันถามว่าเรามาเป็นแฟนกันไหม" มิ่งอัญยังย้ำคำเดิม แต่เริ่มขึ้นเสียงด้วยฤทธิ์น้ำเมาที่พลุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือด "เรามาแต่งงานกันไหม"
"คุณจะแต่งงานกับผม แล้วคุณรู้หรือยังว่าผมเป็นใคร"
"ไม่รู้" หญิงสาวผู้ถูกแอลกอฮอล์ควบคุมตอบห้วน ๆ อย่างขัดใจ "คุณจะเป็นใครก็ช่าง! แค่ทำให้ฉันมีลูกได้เท่านั้นก็พอแล้ว"
"แล้วรู้ไหมว่าคนจะมีลูกเขาต้องทำอะไรกัน"
"รู้" เธอตอบเสียงหนักเมื่อคนร่างใหญ่ตรงหน้าถามกลับด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป "แต่แต่งงานกันก่อนไหมล่ะ แต่งงานกันไหม"