รายละเอียด : โลกใบนี้มันช่างยีสต์

ผมเป็นผู้ติดตามอ่านไดอารี่ของนายแทนไทมาโดยตลอด เหนียวแน่น (ข้าพเจ้า bookmarkเอาไว้)เหตุเพราะมีใครบางคนบอก... ด้วยความชื่นชอบและชื่นชมกับเรื่องชวนอมยิ้ม บ่อยครั้งถึงกับส่งเสียงหัวเราะขำกลิ้งไปกับลีลาวาทะแห่งความยีสต์ อันเป็นลักษณะเฉพาะตนของผู้เขียนที่แสนพิสดาร.. หลายๆหน ผมแอบหวังและคิดในใจอยู่คนเดียวมาเนิ่นนานแล้วว่า.. วันหนึ่ง...บุคคลท่านนี้.. น่าจะถูกค้นพบ.. ยินดีและขอบคุณที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในบางวัน...
ธนชัย อุชชิน Modern Dog
นักเรียน ม.6 ไม่มีใครลืมพี่ลงหรอก พี่ก็เป้นทั้งอาจารย์ชีวะเป็นทั้งพี่ชาย เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งแม่งทุกอย่างอ่ะ (เปรียบประหนึ่งแม่ผู้มีหน้าตารูปร่างเป็นผู้ชายอ้วนดำ)
นักเรียนคนหนึ่ง
ไม่ง่ายที่ใครคนหนึ่งจะสร้าง "ทาง" แปลกใหม่เฉพาะตัวได้ขณะที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้เงาร่มไม้ใหญ่ยักษ์ถึงสองต้นและต้องแบกรับความคาดหวังอีกเป็นพะเรอเกวียน แต่แทนไททำได้อย่างหมดจดงดงามทั้ง "ทาง" ชีวิต และ"ทาง" วรรณกรรม ไม่ง่ายที่ใครคนหนึ่งจะสร้าง "ทาง" วรรณกรรม ที่มีทั้งความยีสต์ ความยวนและลีลาโฉบเฉี่ยวเปรี่ยมเสน่ห์ แต่ไม่พร่องความช่างคิดคำถามเฉียบคม ปรัชญาและอุดมการณ์ แต่แทนไทก็ทำได้ ได้ทำแล้วและ (หวังว่า)จะทำต่อไป.. เชิญทุกท่านหัวเราะไปพลาง ครุ่นคิดไปพลางกับ"โลกนี้มันช่างยิสต์" ของเขาเถิด แล้วจะบังเกิดความเข้าใจว่า ประสบการณ์แปลกใหม่ที่หาไม่ได้จากหนังสือเล่มใดในโลกเป็นอย่างไร...