รายละเอียด : ปาฏิหาริย์สามสิบ

มีคนบอกว่าชีวิตผู้ชายเริ่มต้นเมื่ออายุสามสิบ แต่ผู้หญิงน่ะตรงข้าม อายุขึ้นเลขสามเมื่อไหร่ก็เหมือนนั่งรถเมล์แล้วอีกไม่กี่ป้ายจะเข้าอู่นั่นแหละ และยิ่งหายนะไปกันใหญ่เมื่อมันเป็นรถเที่ยวสุดท้ายซึ่งทั้งคันมีเรานั่งอยู่คนเดียว (ไม่นับกระเป๋ารถเมล์กับคนขับ) จะให้มีใครหลงขึ้นรถมาคงยากกก
และเธอก็คือคนที่นั่งอยู่บนรถเมล์คันนั้น ทั้งที่เธอเป็นนางฟ้าในชุดขาวผู้แสนจะน่าหลงใหล (มองจากภายนอกน่ะนะ) แต่ไหงถึงค้างเติ่งเปล่าเปลี่ยวเอกาจนปาเข้าไปสามสิบก็ไม่รู้ ป่านฉะนี้คงหมดหวังหมดสิทธิ์จะมีแฟนกับเขาสักคนแล้วสินะ เฮ้อ...
ทว่าที่ใครๆ พูดกันนั้นช่างถูกต้องเหลือขนาด ถึงเธอจะไม่ใช่ผู้ชาย แต่ดูเหมือนชีวิต (รัก) เพิ่งเริ่มต้นเอาตอนนี้จริงๆ เมื่อชายหนุ่มซึ่งเป็นรักแรกหวนกลับเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้งราวกับ ‘ปาฏิหาริย์’
เธอไม่ใช่เด็กอย่างเมื่อสิบกว่าปีก่อนแล้ว (เรียกว่าแก่) แถมประสบการณ์การเป็นพยาบาล (?) ได้สอนเธอว่าถ้าไม่อยากแห้งเหี่ยวอยู่บนคานพร้อมรอยตีนกาพรึบบนใบหน้าก็ต้องจับให้มั่น! คั้นให้เขารักเธอให้ได้!