รายละเอียด : ปราถนารักนางฟ้า (v)

ราวกับโลกของเมริสสาหมุนกลับตาลปัตร ร่างบางหน้าคะมำไปข้างหน้าราวกับถูกจับเหวี่ยง กว่าที่ทั้งสองจะกลิ้งลงมาบนพื้นราบ ก็ทำเอาอัลเบอโตจุกไปหมดทั้งตัว หลังของชายหนุ่มกระแทกพื้นเต็มแรง แต่ถึงอย่างนั้นสองมือก็ยังไม่ยอมปล่อยเมริสสา ชั่ววินาทีนั้นเรียวปากนุ่มละมุนก็ทาบทับลงบนริมฝีปากร้อนระอุเข้าโดยไม่ตั้งใจ เมริสสาเบิกตาโต ขณะที่อัลเบอโตเองก็ตกใจไม่แพ้กัน ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันเพียงแค่ปลายขนตา ลำตัวแนบสนิทจนรู้สึกได้ถึงความนุ่มของอกอิ่มที่กำลังเบียดชิดกับแผ่นอกกว้าง ทำเอาอัลเบอโตชะงักไปชั่วขณะ “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” เมริสสารีบขยับตัวออกห่างทันควัน แก้มเนียนร้อนวูบและเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ ขณะที่เธอกำลังตกใจและสับสน ฝ่ามือก็ฟาดลงกับแก้มของชายหนุ่มไวกว่าที่ใจคิด ทำเอาอัลเบอโตถึงกับหน้าหัน “ปล่อยฉัน” เธอร้องโวย อัลเบอโตขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ใบหน้าด้านขวาชาไปชั่วขณะ ความเจ็บส่งผลให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมาตงิด ๆ ทั้งที่เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะช่วยเธอเอาไว้ แต่กลับมาโดนตบเอาแบบนี้ แล้วจะให้ผู้ชายอย่างเขาอยู่เฉยได้ยังไง “ผมไม่ปล่อย” วงแขนแข็งแรงรัดรอบร่างบางแน่นกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่ยังนอนหงายอยู่อย่างนั้น น้ำหนักตัวของหญิงสาวไม่ได้ทำให้เขาอึดอัดเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามการตอบโต้ของเธอต่างหาก ที่ชวนโมโห “ทำอะไรของคุณ ขอโทษผมมาเดี๋ยวนี้นะ” “เพราะผมงั้นหรือ” อัลเบอโตย้อนถามเสียงไม่เบานัก นึกอยากจะจับเธอโยนลงไปอีกรอบเพื่อสั่งสอนเสียให้เข็ด แต่เมื่อเห็นดวงตาตื่น ๆ อยู่ใกล้แค่เอื้อม ชายหนุ่มก็เปลี่ยนใจรัดวงแขนแน่นยิ่งกว่าเดิม “คุณนี่มัน ไม่สำนึกบุญคุณเอาเสียเลย”