รายละเอียด : เชลยรักมาเฟียร้าย

“ร่าน!” รมณรู้เลยว่าใครคือคนที่ด่าหล่อนจากด้านหลัง “คุณดิ” “นังร่าน ตอแหล ทำดัดจริต หล่อนกล้าดียังไงยืนเทียบกับอดิรุจ” “ของนี่หล่อนอ้อนให้อดิรุจซื้อให้ใช่ไหม” “ไม่ใช่นะคะ คุณรุจให้รมณเอง” “เฮอะ! หล่อนจะบอกว่าน้องชายฉันหลงหล่อนหรือยังไง” “หนูไม่เคยคิดอย่างนั้น” “อย่าแม้แต่จะคิด” อดิศาจิ้มศีรษะรมณย้ำ ๆ แต่ไม่แรงนัก “หล่อนมันก็แค่นังฆาตกร คุณหนูที่โดนพ่อแม่ตามใจจนไม่เห็นค่าของคน” อดิศาบีบคางเล็ก รมณเจ็บ น้ำตาปริ่ม “หนูไม่เคยคิดอย่างนั้น เรื่องคุณอดิภา หนูเสียใจ” รมณร้องไห้ ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นหล่อนเองก็เสียใจไม่ต่างจากอดิศา หล่อนพร้อมจะชดใช้ด้วยชีวิต หากคนที่ตายเปลี่ยนเป็นหล่อนได้ หล่อนก็ยอม “อย่ายุ่งกับน้องชายฉันอีก ไม่งั้นฉันจะส่งหล่อนไปขาย ให้บำเรอพวกกลัดมัน” อดิศาเหวี่ยงร่างเล็ก รมณถลาไปตามพื้น “เข้าใจที่ฉันพูดไหม” “เข้าใจค่ะ” อดิศาเกลียดที่รมณกัดปาก เธอเชยคางมนขึ้น คุกเข่าแล้วบดขยี้ริมฝีปากของตนเองลงด้วยความรุนแรง ไม่ออมแรงสักนิด รมณเจ็บปากพยายามร้องขอ “คุณดิ...หนูเจ็บ” “เจ็บสิดี ฉันชอบ ชอบให้เธอเจ็บ” เสื้อผ้าถูกอดิศาฉีกขาด “กรี๊ด กรี๊ด คุณดิ!” รมณร้องด้วยความตระหนกตกใจและกลัว แม่บ้านคนอื่นต่างวิ่งมาที่หน้าประตู