รายละเอียด : ให้ใจแล้วไม่รับคืน Love for you

นิยายรักฟีลกู๊ดที่แอบหื่น พระเอกนางเอกรักและคบกันมาตั้งแต่มัธยม เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน และจบลงด้วยการแต่งงาน ที่สำคัญคลั่งรักกันมากๆ

‘หัวใจให้ไปแล้ว ใครเขาเอาคืนกันวะ’  

ตัวอย่าง

“เป็นขนส่งรึไงรับฝากของคนอื่นไปทั่ว”
“ไม่อยากได้?”
“แล้วเธอเห็นฉันเอากลับบ้านสักครั้งมั้ยล่ะ?”
ลูกแพร์อมยิ้ม ไม่บ่อยที่ภีมจะแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ ถ้าเมื่อไหร่ที่ใช้คำนี้ก็แสดงว่าอารมณ์กำลังอยู่ในขั้นอึมครึ่ม
“ก็ไม่รู้นิว่าไม่อยากได้ ถ้าไม่อยากได้ก็บอกสิ ครั้งต่อไปจะได้ปฎิเสธ” หมายถึงของขวัญชิ้นอื่นนะ
“ก็น่าจะคิดเองได้มั้ย? นี่ไม่หวงกันเลยรึไง”
“หวง? ฐานะอะไรเหรอ?”
“ลูกแพร์เธอแม่ง...” ภีมว่าเสียงดุ หรี่ตามองลูกแพร์อย่างหงุดหงิด “คุยกันมาเป็นปียังต้องให้เราบอกด้วยเหรอว่าเธอเป็นอะไรสำหรับเรา”

“สวยมั้ย?”
“หือ? บอกแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ใช่แพร์” สายตาของภีมที่มองสบตาทำให้ลูกแพร์ต้องรีบพูด “สาวชุดแดงโต๊ะซ้ายมือไง? มองมาสี่รอบแล้วนะ”
รอบที่หนึ่งอาจจะไม่แน่ใจ รอบที่สองขอมองซ้ำเพราะความชัวร์ รอบที่สามคือเริ่มอ่อย ส่วนรอบที่สี่คือตั้งใจอ่อย
“จำไม่ได้เหรอว่าเราสายตาสั้น?”
“อือ? ไม่สั้นนะ สายตาภีมปกติ” ก็เพิ่งไปวัดสายตากันมาเมื่อเดือนก่อน ร้านที่ไปก็เป็นร้านที่พี่ลูกหม่อนแนะนำ ก็ไม่น่าจะผิดพลาด
หรือเธอจะจำตัวเลขผิด
“ใครบอกว่าปกติ สั้นมาหกปีแล้ว”
“จริงเหรอ ทำไมแพร์ไม่รู้ล่ะ” ใบหน้าจริงจังของคนพูดทำให้ลูกแพร์ลังเล หรือว่าเธอจะจำผิดจริงๆ “สายตาภีมสั้นอยู่เท่าไหร่? ต้องตัดแว่นมั้ย?”
“...”
“ว่าไง? สายตาภีมสั้นอยู่เท่าไหร่?” ลูกแพร์ถามซ้ำเมื่อคนที่บอกว่าตัวเองสายตาสั้นไม่ยอมตอบ
“สายตาฉัน(สั้น)อยู่ที่เธอ ต้องตัดแว่นมั้ย?”