รายละเอียด : รักสองเรา

วายุกับกวินค่อยๆหันหลังมามองกันทีละนิด เมื่อทั้งสองคนได้เจอหน้ากันก็มองจ้องตากันอยู่นานและภาพเหตุการณ์ทั้งหมดในอดีตชาตมันก็ย้อนเข้ามาในหัวของพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง

“นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับว่าเคยรู้จักคุณมาเมื่อหนึ่งร้อยปีก่อนเลย?” วายุพูดกับกวิน

“ผมก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน?” กวินพูดกับวายุ

“หรือว่าที่หมอดูคนเมื่อวานนี้พูดมาทั้งหมดเป็นความจริง”

“ถ้าอย่างนั้นที่เราได้มารู้จักกันที่นี่และมีทุกอย่างที่เหมือนๆกัน มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่”

“มันเป็นเพราะคำอธิษฐานของเราสองคนเมื่อชาติปางก่อนแน่ๆที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกัน”

“ต้องใช่แน่ๆกวิน”

“ถ้าอย่างนั้น เราสองคนลองมาคบกันแบบคู่รักดูมั้ย?” กวินพูดแบบเขินๆ

“จะบ้าหรือไง ผมเป็นเพื่อนคุณนะไม่พูดด้วยแล้วไปทำงานดีกว่า” วายุพูดด้วยน้ำเสียงตกใจแล้วก็เดินออกไป

“เดี๋ยวก่อนสิวายุเราพูดเล่นนะอย่าคิดมากนะ” กวินพยายามเรียกวายุแต่เขาก็ไม่หันหลังกลับมา