รายละเอียด : เมื่อถึงเวลา ดอกไม้จะบานเอง

เมื่อถึงเวลา ดอกไม้จะบานเอง

เมื่อเรารู้สึกว่าว่างเปล่าอย่างถึงที่สุด เราจะไลฟ์เฟซบุ๊ก ในค่ำคืนเปลี่ยวเหงาของเมืองใหญ่ เราถูกแบ่งแยกเป็นหน่วยย่อย เราแก่งแย่งแข่งขัน จนเราไม่สามารถกลับคืนสู่กันและกันได้อีกเลย เราอวดโอ่ความสุข ความสำเร็จ ชีวิตหรูหรา ฯลฯ แล้วพอวันจันทร์มาถึง มันก็กลับเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องโอดครวญ รถติด หงุดหงิด เราเป็นแบบนี้กันมาปีแล้วปีเล่า เราไม่เลือกชีวิตเอาสักทาง วัยวันผ่านพ้นไปจากเลขสอง เลขสาม สู่เลขสี่ ยิ่งนานวันที่ล่วงไปโดยยังไม่เข้าใจ ยังไม่รู้ว่าชีวิตนี้ต้องการอะไร เราจะยิ่งเกลียดวันจันทร์ เพราะแท้จริงแล้วเรากำลังเกลียดตัวเอง

เนื้อหาปกหลัง : เมื่อถึงเวลา ดอกไม้จะบานเอง

แท้แล้วคือบทกวีในรูปของความเรียง แด่หนุ่มสาวของคืนวัน แด่มนุษย์เกลียดวันจันทร์ แด่บ้านของใจ และความฝันเยาว์วัย ที่ใครบางคนบอกว่ามันเหมือนกับไดโนเสาร์ คือมันใหญ่โตมหึมา และล้วนตายไปหมดแล้ว...

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : เมื่อถึงเวลา ดอกไม้จะบานเอง

ในยุคที่สงครามคอนเทนต์พลิกแพลงกลยุทธ์สารพัน บทบรรณาธิการประมาณ 2 หน้า A4 ของพี่อ๋องใน a day BULLETIN เป็นหนึ่งในไฮไลต์ที่มีคนรออ่านทุกอาทิตย์ มันดูน่าหมั่นไส้ มันดูเหมือนเขาไม่ต้องทำอะไรเลย แค่ยิ้มน้อย ๆ แล้วก็พรมนิ้วลงไป วิพากษ์โซเชียลมีเดีย วิจารณ์เด็กรุ่นใหม่ เล่าอดีตวันวาน เล่าถึงภรรยาและดอกไม้ หนังที่ประทับใจ มันดูเหมือนเรื่องทั่วไปที่ใคร ๆ ก็เขียนกัน

แต่เมื่อดิฉันนั่งอ่านมันรวดเดียวเพื่อคัดเลือกมารวมเป็นหนังสือเล่มนี้ ดิฉันก็ได้เข้าใจ การเขียนบทบรรณาธิการที่ดีนั้นยากตรงที่เรื่องราวบนโลกมันไม่มีอะไรใหม่ แต่ตัวอักษรของพี่อ๋องกลับพาเราไปสู่ความรู้สึกใหม่... ถ้าจะพูดให้ถูก ต้องบอกว่าพาเราย้อนกลับไปสัมผัสความรู้สึกนึกคิดของตัวเองใหม่

ชมพูนุท ดีประวัติ (บรรณาธิการเล่ม)