รายละเอียด : สุดที่เธอ เจอที่รัก

สุดที่เธอ เจอที่รัก

จบฉากรักสิบเจ็ดปีด้วยกระดาษแผ่นเดียวในวันจากลา ม่ายสาวพราวเสน่ห์พาใจที่อ่อนล้าเหินฟ้าไปไกลถึงต่างแดน โดยไม่รู้ว่ามีบางอย่าง บางคนรอเธออยู่ที่สุดปลายฟ้า หนุ่มแปลกหน้ามาดกวนที่บังเอิญเจอกันอาสาเป็นไกด์พาเธอท่องเมืองควีนส์ทาวน์ ภายใต้ข้อตกลงว่าเมื่อการเดินทางจบ ต่างคนต่างไป ทางใครทางมัน แต่ประกายระยิบบนผืนน้ำทะเลสาบวาคาติปูกลับเหมือนร่ายมนตร์สะกดใจ เพราะเมื่อถึงกําหนดจากลา พวกเขากลับไม่ต้องการลาจาก ความผูกพันลึกซึ้งทางกายคล้ายจะสานใยสายสัมพันธ์ เขาเดินทางมาตามหาเธอที่เมืองไทยจากที่อยู่ในโปสต์การ์ด และการพบกันครั้งนี้ก็ทําให้สองหัวใจได้คําตอบที่ชัดเจน แต่สุดท้ายแล้วหมาหวงก้างก็กลับมาแสดงความเป็นเจ้าของ ความรักที่เพิ่งเริ่มต้นขึ้นสะดุดลงกลางคันเมื่อเจอสองทางเลือก เธอควรกลับไปกับคนรักเก่า หรือเดินหน้าปลูกต้นรักใหม่กับรักที่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต

รีวิวโดยผู้เขียน : สุดที่เธอ เจอที่รัก

“ฉันอยากเขียนนางเอก ผ่านการหย่า” และมีเงื่อนไขสําคัญว่า “ต้องไม่กลับไปแต่งกับคนเดิม” ด้วย โจทย์นี้เรื่องคิดจะทํามันง่าย แบบฉบับตามใจฉันสุดๆ (จริงๆ ก็ตามตัวเองมาตลอดเนอะ) พอทําไปแล้วก็กดดันมากว่านักอ่านนิยายจะยอมรับกันได้ไหม มันจึงกลายเป็นความท้าทายอีกครั้งในเส้นทางการเป็นนักเขียน แต่ยิ่งกดดัน ยิ่งมีความท้าทาย ก็ทําให้กระดาษทรายแก้วมีแรงฮึดสูงมากเหมือนกัน แน่นอนว่ากระดาษทรายแก้วก็ยังคงเป็นกระดาษทรายแก้ว ถึงเปิดเรื่องมานางเอกจะเซ็นใบหย่า แต่ไม่มีดรามาน้ำตาท่วมทุ่งแน่นอน ยังคงเน้นความฟินหวาน เวลาอ่านต้องเสียหมอนหลายใบเหมือนเดิม สําหรับเรื่องนี้ จุดสําคัญก็คือพิมพ์นารา ผู้หญิงที่แม้จะผ่านการหย่า แต่เธอก็ยังสามารถเชิดหน้าใส่อดีตสามีได้อย่างสบายๆ ใครว่าผู้หญิงที่เคยหย่าจะต้องนั่งจมทุกข์ พิมพ์นารา จะแสดงให้ดูว่าความสุขไม่ได้จบที่การเลือกสามีผิดแค่ครั้งเดียว

กระดาษทรายแก้ว