รายละเอียด : ดีไซน์ลวง มัดจำรัก

ดีไซน์ลวง มัดจำรัก

การได้มาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายเจ้าชู้ กะล่อนตัวพ่อ แถมยังขยันสร้างเรื่องให้เธอไม่เว้นแต่ละวันนั้น หญิงสาวไม่อาจนิยามได้เลยว่ามันเป็น "กรรม" หรือพรหมลิขิตกันแน่ แต่ที่รู้คือ ทุกสิ่งทุกอย่างมันคงถูกใครบางคนดีไซน์เอาไว้ให้เป็นเช่นนั้น การจะรัก และวางหัวใจไว้ในมือผู้ชายที่ไม่เคยรักไม่เคยหยุดที่ใครนั้นคงจะสะบักสะบอมไม่น้อยสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ ยามกวนเขาก็กวนเสียจนเธอปั่นป่วน ยามสร้างปัญหา เขาก็ทำเธอป่วนจนอยากจะกัดลิ้นตายวันละหลายๆ หน ยามนึกอยากจะหว่านเสน่ห์ก็เล่นเอาเธอหวั่นไหวอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ และในยามรัก เขาก็อบอุ่นและช่างปกป้องจนเธอรู้สึกว่าคนกะล่อนก็มีอ้อมแขนที่แสนอบอุ่นมั่นคงได้

เนื้อหาปกหลัง : ดีไซน์ลวง มัดจำรัก

"บ้าบอ ชั่วร้ายที่สุด เขาคิดแบบนั้นได้ยังไง ฉันไม่ยอมเป็นถ้วยรางวัลของใครหรอกนะ" เสียงเกรี้ยวกราดของเธอไม่มีผลใดๆ กับเขา ต่อให้ถลึงตาใส่ด้วย เขาก็ไม่กลัว "ผมรู้" น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนยิ่ง แววตาก็อ่อนโยนตามยามมองสบสายตากับเธอตรงๆ นัยน์ตาของเธอแดงระเรื่อ กลิ่นจางๆ จากลมหายใจขอเดาว่ามาจากไวน์ชั้นดี ผิวแก้มอมชมพูเข้มจนเกือบเป็นสีแดงบ่งบอกว่าาดื่มมาเยอะแค่ไหน ด้วยอารมณ์นึกสนุก ชายหนุ่มยื่นมือไปบีบจมูกของหญิงสาวแรงๆ เมื่อเขายอมปล่อยมือจมูกของเธอก็แดงสมใจ "กระต่ายน้อยต้องให้จมูกมีสีแดงสักหน่อย ถึงจะสวย" ถ้าเขาไม่พูดขึ้นมาเธอคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้แต่งตัวยังไง เพื่อใครและเพื่ออะไร "อยากได้ถ้วยรางวัลบ้างไหมคะ" เสียงนั้นค่อนข้างเบาไม่ต่างไปจากเสียงกระซิบ มือของเธอถึงขนาดขยับป้วนเปี้ยนอยู่บริเวณปกเสื้อ เลื่อนลงมาแกล้งเขี่ยทีเล่นทีจริงจนกระดุมเสื้อเม็ดแรกของเขาหลุดไป "ชมพู่ คุณไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังทำอะไรอยู่" "คุณอาจไม่อยากได้ถ้วยรางวัลอีกแล้ว เพราะมีสะสมไว้หลายใบ ถ้าอย่างนั้น" เธอขบกัดริมฝีปากล่าง มองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนหวานแกมเว้าวอน "ขอฉันเปนคนล่าถ้วยรางวัลบ้างสิ คุณสมควรดีใจนะที่ได้เป็นถ้วยรางวัลใบแรกของฉัน" กระดุมเสื้อเม็ดที่สองและที่สามของเขาหลุดออก สาบเสื้อถูกแยกออกสามารถยื่นมือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ของแผ่นอกบึกบึนนั่นได้