ในคราวที่พระองค์ทรงผนวชเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙ นับเป็นพระราชกรณียกิจทางพระพุทธศาสนาที่สำคัญที่สุด ทรงผนวชด้วยพระราชศรัทธาตั้งมั่นในพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง แม้จะผ่านการศึกษาจากต่างประเทศก็มิได้เป็นบุคคลที่เรียกว่า "หัวใหม่" ซึ่งไม่ค่อยเห็นความสำคัญของศาสนา แต่ได้ทรงเห็นคุณค่าของพระศาสนา ทรงผนวชด้วยพระราชศรัทธาประกอบด้วยพระปัญญา และได้ทรงปฏิบัติพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด...อาทิ เมื่อเสด็จฯ ไปทั้งในวัดและนอกวัดไม่ทรงฉลองพระบาท เสด็จไปด้วยพระบาท เปล่าทุกแห่งได้ทรงปฏิบัติกิจวัตรต่าง ๆ อย่างสมบูรณ์ และทรงรักษาเวลามาก เมื่อตีระฆังลงโบสถ์ในวันปกติทุกเช้า-เย็น เวลา ๐๘.๐๐ น. และเวลา ๑๗.๐๐ น. ก็จะเสด็จลงโบสถ์ทันที ทำให้พระภิกษุสามเณรทั้งวัดบวนนิเวศพากันรักษาเวลาอย่างเคร่งครัด

คำนำ : มหามงคลเหนือเกล้าฯ ธ สถิตในดวงใจ ตลอดกาล

ในวโรกาสครบ ๖๐ ปีแห่งการครองราชย์ขององค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นับเป็นห้วงเวลาที่เป็นมหามงคลยิ่งของคนไทยทุกคน

ปฐมบรมราชโองการ "เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม" เมื่อวันที่ ๕ พฤษภาคม ๒๔๙๓ ปรากฏเป็นจริงซึ่งคนไทยทุกคนทราบซึ่งกันดี

วันหนึ่งผู้เขียน (พ.สุวรรณ) และภรรยาได้ไปชมนิทรรศการเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในวโรกาสทรงครองสิริราชสมบัติครบ ๖๐ ปี ณ ตึกมนุษย์นาควิทยาทาน วัดบวรนิเวศวิหาร กทม. ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ ๙-๓๐ มิถุนายน ๒๕๔๙

ผู้เขียน (พ.สุวรรณ) ตั้งใจไปชมนิทรรศการดังกล่าวใน วันธรรมดา เพื่อหลีกเลี่ยงความแออัด เนื่องจากทราบข่าวจากหนังสือพิมพ์ว่า มีประชาชนไปชมนิทรรศการฯ กันอย่างล้นหลาม ตลอดทั้งวัยปรากฏว่าวันนั้นยังมีประชาชนมาชมนิทรรศการฯ กันอย่างเนืองแน่ พอ ๆ กับวันหยุด และเข้าคิวเพื่อลงนามถวายพระพรนั้น คนข้าง ๆ ผู้เขียนเอ่ยถามว่า "มาวัดบวรฯบ่อยไหม"