รายละเอียด : ผีเสื้อและสายรุ้ง

ผีเสื้อและสายรุ้ง

ในหุบเขาทอดยอดสูงๆ ต่ำๆ อย่างลึกลับซับซ้อนกลางป่าดงดิบ กลางเทือกเขาบรรทัดฝั่งตะวันตกและฝั่งตะวันออก ก้อนเมฆมืดดำลอยต่ำพัดผ่านผืนป่า ลมฝนพัดพาเมฆฝนแปรร่างจากรูปหนึ่งไปเป็นอีกรูปหนึ่ง ก่อนฝนแรกโปรยปราย น้ำฝนไหลหลั่งลงบนยอดเขา

หยดน้ำหยดแรก แต่ละจุด แต่ละหยด รวมเป็นสายน้ำถะถั่งไปทางป่าตะวันออก ป่าตะวันตก สายน้ำรวมน้ำไหลคดเคี้ยวตามร่องซอกหินและรากไม้ ซึมซับดูดน้ำรวมสายเป็นสายน้ำเล็ก ๆ หยดย้อยค่อยเคลื่อนตัวเป็นสายห้วย เป็นคลองก่อนไหลลงสู่ทะเลสาบด้านตะวันออก และไหลลงแม่น้ำก่อนลงทะเลฝั่งตะวันตก

ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไม่คงที่ ทุกเวลานาทีสรรพสิ่งย่อมแปลงเปลี่ยน รวมทั้งแสงสีจากตะวัน แดดที่เคยร้อนจ้ากลางวัน กลายเป็นแสงอ่อนหลากสียามเย็นก่อนดวงตะวันลับฟ้า บนทิวป่าทึมทึบมืดคล้ำ บนฟ้าสูงก้อนเมฆขาวลอยอยู่เบื้องสูง แสงสีทองเปล่งประกายอยู่รอบดวงตะวัน

คำนำ : ผีเสื้อและสายรุ้ง

"ผีเสื้อและสายรุ้ง" เป็นนวนิยายสะท้อนความเปลี่ยนแปลงของผืนป่า ในเทือกเขาบรรทัด ที่เกิดจากการรุกรานของคนนอกป่า เป็นเหตุให้ "คนป่า" ที่อาศัยอยู่ในดินแดนนั้นมานาน ต้องกระเด็นออกมาหากินนอกป่า บางคนออกมารับจ้าง มีครอบครัวกับคนนอกป่า บางกลุ่มกลายเป็นเครื่องมือหากินของคนในเมือง บริโภคหลายอย่างที่คนเมืองบริโภค มีหลายอย่างที่คนเมืองมี ยกเว้นอย่างเดียว คือ สิทธิที่มนุษย์คนหนึ่ง...พึงมี

นับตั้งแต่ล้นเกล้ารัชกาลที่ ๕ เสด็จประพาสภาคใต้เมื่อร้อยกว่าปีที่แล้ว ได้นำลูกชาวป่าคนหนึ่งชื่อ "คนัง" เข้ามาในวัง จนเป็นที่มาของวรรณคดีเรื่อง "เงาะป่า" และทำให้เรารู้จักบรรพบุรุษของคนัง เผ่าพันธุ์ของคนังอาศัยอยู่ในเทือกเขาบรรทัดในป่าแถบจังหวัดพัทลุง ตรัง สตูล เป็นผืนป่าเดียวกัน ในอดีตป่าแถบนี้อุดสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ มีทั้งสัตว์ป่าผลไม้ป่าชุกชุม ไม่มีคนนอกเข้าไปรุกราน ชีวิตชาวป่าเหล่านี้สงบ ร่มเย็นมานาน

วันเวลาผ่านไป ป่าถูกบุกรุกทำลาย คนเมืองเข้าไปล่าสัตว์ป่า ไม่เว้นแม้แต่ตัวเล็กตัวน้อย ชาวป่าต้องปรับตัว ที่ไม่เคยกินข้าว ก็ต้องหาข้าวกิน ต้องอกมารับจ้างแรงงานหลังจากของกินในป่าหมดลง คนนอกป่าทำร้ายชาวป่าทั้งทางตรงและทางอ้อม มองชาวป่าเหมือนไม่ใช่คน ชาวป่าในวันนี้บางคนเริ่มอยู่กับที่ เพราะไม่มีพื้นที่ให้หากินหมุนเวียนอย่างอดีต บางกลุ่มเริ่มเจ็บไข้ได้ป่วยเหมือนคนนอกป่า บางกลุ่มเห็นพฤติกรรมคนนอกป่าแล้วเข้าใจผิดๆ บางกลุ่มถูกคนเมืองเอาออกไปเป็นเครื่องมือเพื่อหารายได้ให้ตนเอง บางคนมีครอบครัวกับคนในพื้นที่ แต่สิทธิทั้งหลายที่มนุษย์พึงมี พวกเขายังไม่มี

ความดีงามของคนเหล่านี้ คือความเป็นมนุษย์สูงส่งไม่เข่นฆ่ากันเอง ไม่ทำลายทรัพยากรธรรมชาติ ไม่ทำลายป่า ไม่ล่าสัตว์จนสูญพันธุ์ฯ งานเขียนเรื่องนี้มีจุดประสงค์เพื่อเรียกร้องศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ให้กับชนกลุ่มน้อยเหล่านี้ หวังว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ผู้คนรอบข้างได้เข้าใจ ได้ช่วยเหลือพวกเขาต่อไป หรือห้าพันกว่าปีที่เผ่าพันธุ์เขาอยู่กันมาไร้ความหมาย

สำนักพิมพ์ศิลปวรรณกรรม

เนื้อหาปกหลัง : ผีเสื้อและสายรุ้ง

"ผี้เสื้อตัวนี้

จะไม่ยอมให้ใคร

มาทำลายความงาม

ของสายรุ้งอีกต่อไป"

"ผีเสื้อและสายรุ้ง"

ญิบ พันจันทร์

รางวัลชมเชยลูกโลกสีเขียว