รายละเอียด : พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง

พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง

"....หยุดตรงนี้ที่เธอ...ไม่ไปไกลแล้วใจ..." ห้องจัดเลี้ยงกว้างประดับไฟพราว โต๊ะอาหารเรียงราย ผู้คนมากหน้าเสียงเพลงรักหวานขับขานอ้อยอิ่ง ชักพาผู้ร่วมงานให้รื่นรมย์ไปกับบรรยากาศภายในงาน ...พิธีมงคลสมรส... งานแต่งงานของสมชาตินับเป็นการรวบรวมเพื่อนสมัยเรียนมัธยมไว้ได้มากงานหนึ่ง อย่างน้อยก็สามารถทำให้ผมเดินทางมาจากต่างจังหวัดหลังจากเคยบ่ายเบี่ยงงานเพื่อนคนอื่นเสียนาน อาจรู้ตัวว่าแก่แล้ว จึงอยากพบเพื่อนฝูง นั่งฟังเรื่องเก่า ย้อนอดีตวัยเยาว์ ได้ยิ้ม หัวเราะกับวันวานที่ไม่อาจหวนคืนตลอดกาล

งานนี้อาจารย์รุ่งตะวันผู้เป็นเสมือนสายในเชื่อมโยงอดีตของพวกเราก็มาร่วมงานด้วย นั่งฟังพวกเพื่อนผมเล่นเรื่องเก่าด้วยสีหน้าอมยิ้ม ดวงตาอบอุ่น มีความสุข..

หลังจากฟังเรื่องราวเก่า ๆ มาครู่ใหญ่ อาจารย์ค่อยหันมาถามผม "ทำไมไม่ลองเอาเรื่องของเธอไปเขียนดูบ้างล่ะ แล้วยังไงครูจะเอาไปเป็นหนังสือนอกเวลาให้นักศึกษาอ่าน" ผมลืมบอกไป อาจารย์ท่านไม่ได้สอนที่โรงเรียนเดิมแล้ว แต่ไปเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่ง "อาจารย์จะเอาเรื่องที่ไอ้อ้วนชกกับเด็กข้างห้อง กับเรื่องที่พวกเราโดดเรียนยกห้องวันตรุษจีนด้วยหรือเปล่า" เพื่อนผมแกล้งยกตัวอย่างมาถาม

เนื้อหาปกหลัง : พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง

"เพื่อน" เหมือนแสงดาวประดับฟ้าในคืนแรมทำให้นักเดินทางไม่หลงคว้างในความมืดสร้างความอุ่นใจให้ผู้เดินเดี่ยวรู้สึกไม่เดียวดาย แม้ถูกลบเลือนด้วยแสงตะวันยามอรุณดวงดาวจักค้างคา...เฝ้ารออยู่ ณ ขอบฟ้าไม่เคยนึกน้อยใจหลีกลี้หนีไปไหน

รอตะวันลับเหลี่ยมโลก ดวงดาวเปล่งแสงพราวทักทายคล้ายจะบอกว่า...ไม่ต้องเป็นห่วง...ฉันยังอยู่ตรงนี้เสมอ แม้เธอจะมองไม่เห็น...มิตรภาพระหว่างผองเพื่อหนุ่มสาวหกคนห่ามกลางบททดสอบอันท้าทายพวกเขากอดคอร่วมฝ่าฟันมันมาได้ด้วยคำว่า "เพื่อนไม่ทิ้งกัน"

รีวิวโดยนักเขียน : พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง

 "ทำไมเธอไม่เอาเรื่องของเพื่อนมาเขียนบ้าง?" คำถามจากครูประจำชั้นสมัยมัธยมจุดประกายความคิดให้คนที่ชอบเขียน-อ่านนิยายแนวไซไฟ ไสยศาสตร์ แฟนตาซีเหนือจริง ต้องย้อนกลับมาระลึกถึงเรื่องราวผองเพื่อนในวัยมัธยม ผมมีหนังสือในดวงใจเกี่ยวกับเพื่อนอยู่สองเรื่อง

เรื่องแรกเป็นนวนิยายดัง นักอ่านทั่วไปรู้จักดี...เวลาในขวดแก้ว ของ ประภัสสร เสวิกุล เรื่องที่สองเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นสุดรักสุดหวงที่ได้อ่านตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม นักกี้ จอมใจจอมแก่น ของ Yoko Shoji ทั้งสองเรื่องพูดถึงความรัก มิตรภาพ ความผูกพัน น้ำใจระหว่างเพื่อนต่อเพื่อนได้อย่างจับใจ หากจะเขียนนิยายเกี่ยวกับเพื่อนสักเรื่องหนึ่ง ผมก็จะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านี้ลงไปในนิยายของตนเองเช่นกันเพียงแต่ว่า ผมคงไม่เขียนถึงชีวิตเพื่อนพ้องในตอนเรียนชั้นมัธยมความรัก ความฝัน และมิตรภาพ ที่ต้องเผชิญกับบททดสอบใหญ่ในยุคเศรษฐกิจก่อนและหลังฟองสบู่แตก บททดสอบที่จะบอกว่า...เพื่อนแท้สำคัญเพียงไร

นิยายเรื่องนี้ผมหยิบเกร็ดน้อยในชีวิตของเพื่อนหลายคนมาสร้างเป็นตัวละครกลุ่มหนึ่ง พวกเขาอาจไม่มีตัวตนจริง แต่ก็มีชีวิตโลดแล่นอย่างมีสีสันในหัวใจผม นับจากเริ่มต้นเขียนนิยายจริงจังมาจนถึงทุกวันนี้ เวลาผ่านไปยี่สิบกว่าปี พรุ่งนี้ดาวยังพราวแสง เป็นนิยายที่ผมเขียนด้วยความรู้สึกอบอุ่นและเป็นสุขใจมากที่สุดครับ

ชลนิล