รายละเอียด : อีเมลลับฉบับไซมอน

อีเมลลับฉบับไซมอน

มันเป็นบทสนทนาที่มีบางอย่างเคลือบแฝงอย่างน่าประหลาดจนผมแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังถูกแบล็กเมล เรานั่งอยู่บนเก้าอี้โลหะพับได้ที่หลังเวทีแล้วมาร์ติน แอดดิสันก็เอ่ยขึ้นว่า "ฉันอ่านอีเมลของนายล่ะ"  "อะไรน่ะ" ผมเงยหน้ามอง "ก่อนหน้านี้ ในห้องสมุดน่ะ ไม่ได้ตั้งใจหรอก จริงๆ นะ" "นายอ่านอีเมลฉันงั้นหรอ" "ก็ฉันใช้คอมพิวเตอร์ต่อจากนาย" เขาว่า "แล้วพอพิมพ์จีเมล มันก็ดึงบัญชีผู้ใช้ของนายขึ้นมา นายน่าจะออกจากระบบก่อนนะ" ผมจ้องเขาอย่างตกตะลึง ส่วนเขาก็เคาะเท้ากับเก้าอี้ที่นั่งอยู่ "ทำไมต้องใช้ชื่อปลอมด้วยล่ะ" เขาถาม ก็นะผมอยากจะบอกว่าสาเหตุที่ใช้ชื่อปลอมก็เพื่อไม่ให้คนอย่างมาร์ติน แอดดิสัน รู้ตัวตนลับของผมไง ซึ่งผมว่ามันได้ผลดีทีเดียวล่ะ ผมเดาว่าเขาคงเห็นผมใช้คอมพิวเตอร์เครื่องนั้น

 

เนื้อหาปกหลัง : อีเมลลับฉบับไซมอน

อันที่จริง "ไซมอน" ก็อยากเก็บเรื่องดรามาๆ ไว้เฉพาะกับละครเวทีที่เล่นอยู่หรอกนะ แต่เมื่อ อีเมลลับสุดยอด ตกไปอยู่ในมือจอมแบล็กเมลอย่าง "มาร์ติน" ที่มีเงื่อนไขการหุบปากว่า ไซมอนต้องช่วยจีบสาวเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งให้ แค่เรื่องรสนิยมลับๆ จะรู้กันทั่วก็แย่พอดูแล้ว ไหนจะเรื่องส่วนตัวของ "บลู" เพื่อนทางอีเมลที่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันจะมาถูกแฉไปด้วยอีก แย่ละสิ ชีวิตนักเรียนปีสามของไซมอนกำลังปั่นป่วนสุดๆ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องของเขาเอง ที่ต้องก้าวข้ามความกลัวไปสู่การยอมรับตัวเอง นี่ยังไม่รวมเรื่องหัวใจด้วย แล้วเขาจะผ่านพ้นวิกฤติปัญหาสารพัดนี้ไปได้ไหมนะ?

รีวิวโดยสำนักพิมพ์ : อีเมลลับฉบับไซมอน

อีเมลลับฉบับไซมอน นี้อาจจะไม่ใช่นิยายวายแบบที่เราคุ้นเคยกันสักเท่าไหร่ แต่ไทเซย์บุ๊กส์ตัดสินใจเลือกมาเพราะเชื่อว่าเมื่อได้ลองเปิดอ่านนั้นไซมอนจะนำพานักอ่านไปสู่ความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจ ไซมอนจะเชื่อเชิญให้ลองเปิดใจกับความแตกต่างทั้งกับเพศ สีผิว วัฒนธรรม ศาสนา รวมถึงชวนให้เราตั้งคำถามกับตัวเองถึง "บรรทัดฐาน" ของความรักไปด้วยกัน

กองบรรณาธิการ