รายละเอียด : ดาราร้อยเล่ห์

ดาราร้อยเล่ห์

เพราะสถานะไฮโซกำลังจะหลุดลอยไป เมื่อความล้มละลายมาเยือนเกล็ดดาว นางแบบสาวสุดแซ่บจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับธัชหมอหน้าจืดที่ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลยสักนิด แต่รวยเว่อร์จนปล่อยให้หลุดมือไม่ได้โดยหารู้ไม่ว่า ว่าที่สา (มี)...นั้นเย็นชาเลเวลล้าน หิมะเมืองฮาร์บินยังเรียกพี่

"ล้มละลาย!"

เสียตะโกนโพล่งออกจากปากหญิงสาวกลางโต๊ะอาหารเช้าทันทีที่เธอได้ยินคำพูดไม่คาดฝัน ครัวซองต์ในมือร่วงลงบนจานเปล่าตรงหน้า ก่อนจะบอกตัวเองให้ตั้งสติเพื่อทบทวนสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยินเมื่อครู่นี้ "ใช่! เรากำลังจะล้มละลาย ลูกได้ยินไม่ผิดหรอก" น้ำเสียงและแววตาของพ่อตอกย้ำให้เธอรู้ว่า สิ่งที่เข้าหูเธอเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ไม่ได้สื่อความผิดเพี้ยนไปแต่อย่างใด

เนื้อหาปกหลัง : ดาราร้อยเล่ห์

เพราะสถานะไฮโซกำลังจะหลุดลอยไป เมื่อความล้มละลายมาเยือนเกล็ดดาว นางแบบสาวสุดแซ่บจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งงานกับธัชหมอหน้าจืดที่ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลยสักนิด แต่รวยเว่อร์จนปล่อยให้หลุดมือไม่ได้โดยหารู้ไม่ว่า ว่าที่สา (มี)...นั้นเย็นชาเลเวลล้าน หิมะเมืองฮาร์บินยังเรียกพี่

ฝ่ายธัชนั้น หากจะต้องแต่งงานกับใครสักคนเพื่อให้คุณย่าสบายใจ....ก็คงไม่ยากอะไร เพราะไม่ว่ายังไง...เขาก็ไม่เหลือหัวใจ...ไว้รักใครอีกแล้ว ทว่าพ่อเจ้าประคุณคิดผิดถนัด....ภรรยาตามกฎหมายวุ่นวายอะไรเบอร์น้านนน

ที่เขาว่าเมื่อแม่เหล็กต่างขั้วมาเจอกัน มักจะดึงดูดเข้าหากันนั้นจริง...ซะเมื่อไหร่ถ้าเกล็ดดาวรอให้ธัชเข้าหา เธออาจต้องรอไปอีกสามชาติกว่าเป็นแน่ หญิงสาวผู้มีเพื่อแก๊งชะนีคุณภาพเป็นแบ็กอัป จึงออกโรงรุกอีตาหน้าจืดเสียเองงานนี้ถ้าเผด็จศึกคุณสา (มี)... ไม่ได้ เธอขอแห้งเหี่ยวตายคาบัลลังก์แคตวอล์ก

แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างที่คิด คุณหมอหน้านิ่งใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหว แล้วเธอต้องใช่เล่ห์ไหนมาหว่านเสน่ห์ใส่เขาดีเมื่อในวันนี้สิ่งที่เธออยากได้จากเขา คือหัวใต...ไม่ใช่เงิน!!

รีวิวโดยผู้เขียน : ดาราร้อยเล่ห์

การเขียนนิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากความตั้งใจ ที่มีจุดเริ่มต้นแบบงงๆ ย้อนไปเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนเรียนอยู่ชั้นปีที่สี่ จู่ ๆ อาจารย์ที่ปรึกษาโพรเจกต์จบก็สั่งให้นักศึกษาคณะวิศวะฯ คนนี้ไปลงเรียนวิชา Creative Writing ด้วยเหตุผลที่ว่า "สมาธิสั้นและสื่อสารได้ไม่ครบถ้วน" อันมีสาเหตุมาจาก "การไม่สามารถลำดับความคิดในหัวได้" และ "การเขียน" จะช่วยแก้ปัญหานี้

ในทุก ๆ คาบเรียนของวิชานั้น จะได้เขียนเรื่องสั้นหนึ่งเรื่อง พอถึงคาบเรียนสุดท้าย อาจารย์ให้เอาเรื่องสั้นทั้งหมดมาเรียงร้อยต่อกันแล้วก็ได้นิยายออกมาเรื่องหนึ่ง ที่มีเนื้อหาประหลาด ๆ แต่มันกลับเป็นความภูมิใจอย่างไม่น่าเชื่อ แถมยังจุดประกายความคิดที่เข้าข้างตัวเองว่า "ที่จริง...เราก็เขียนนิยายได้นะ" นั่นแหละค่ะ จุดเริ่มต้นของนิยายเรื่องนี้

ดาราร้อยเล่ห์ อันที่จริงแล้วเป็นนิยายที่มีพลอตเรื่องธรรมดา แต่ผู้เขียนตั้งใจเล่าในแบบที่เป็นตัวเองมากที่สุด เรื่องนี้ใช้เวลาหาข้อมูลน้อย แต่กลับต้องใช้เวลาในการวิเคราะห์การตัดสินใจและการแสดงออกต่อเหตุการณ์ต่าง ๆของตัวละครมากที่สุด เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นถึงอีกมุมมองหนึ่ง ที่ผู้เขียนรู้สึกและอยากจะนำเสนอ

ขอบคุณด้วยหัวใจ

อินเอวา