รายละเอียด : วิวาห์ในม่านรัก

วิวาห์ในม่านรัก

นิยายรักหวานซึ้งว่าด้วยเรื่องของหม่อมราชวงศ์หนุ่มกับสาวน้อยอายุสิบแปดปีที่ต้องมาแต่งงานกันเพราะความจำเป็นบางอย่าง

"ถ้าเข้าใจแล้ว หม่อนแม่ก็เลิกคิดมากสักทีเถอะครับ ผมจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง แล้วก็ไม่ต้องแอบร้องไห้แล้วนะครับ ผมขอร้อง" "ขอโทษนะชาย ลูกไม่ควรมีแม่ที่ไม่ได้เรื่องแบบแม่เลย" คนปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงสั่นสะอื้น กับประโยคซ้ำๆ ที่หล่อนเฝ้าวนพูดพร่ำนับตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ ก่อนจะวางสายไป "หม่อนราชวงศ์ปราบดา พยุหะมนตรี" ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ บรรเทาความหนักอึ้ง ยอมรับ ว่าเขายังตั้งตัวไม่ติดกับ "หน้าที่" ที่ได้รับมาอย่างกะทันหันนี้ จริงๆ คงต้องบอกว่าปราบดาไม่คิดว่าตนจะได้รับมันด้วยซ้ำ ภายนอกใครๆ อาจจะมองว่าหนุ่มน้อยโชคดีที่ได้ครอบครองทรัพย์สมบัติทุกอย่างของ "พยุหะมนตรี" ทั้งๆ ที่ไม่เคยได้รับการยอมรับ แต่ภายในมันกลับไม่มีสิ่งใดใกล้เคียงกับคำว่าโชคดีเลยสำหรับเขา ทุกอย่างที่ได้รับมอบมาไม่ใช่ความยิ่งใหญ่ หรือความมั่งคั่งร่ำรวย แต่คือ "ปัญหาสะสม" ที่หนักหนาเกินกว่าเด็กวัยสิบแปดปีจะสามารถแบกรับเอกไว้ได้

เนื้อหาปกหลัง : วิวาห์ในม่านรัก

เพราะ หม่อนราชวงศ์ปราบดา ไม่เคยผิดคำสัญญาเขาจึงยอมทำตามคำสั่งของหม่อมย่า และคำขอร้องของผู้มีพระคุณด้วยการแต่งงานกับ "หลานสาวนอกไส้" ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเด็กดื้ออย่าง อินทุอร ไม่ใช่โจทย์ที่เขาจะแก้ไขง่ายๆ  "อาปราบ ไม่คิดว่าต่อไปอินจะกลายเป็นตัวปัญหาหรือคะ" "ถ้ามันจะมีปัญหา ก็ไม่ใช่เพราะเธอหรอกอินทุอรหรือถ้าเธอคิดจะทำตัวเป็นปัญหาจริงๆ ฉันก็จะแก้ไขเอง เพราะต่อไปนี้คนที่ดูแลและรับผิดชอบเธอก็คือฉัน เรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉันถึงเราจะแต่งงานกันแค่ในนามแต่เธอก็คือน้องหรือหลานที่ฉันเต็มใจจะดูแลอยู่ดี" เขาจะทำหน้าที่ "ผู้ปกครอง" ของเธอให้ดีจนกว่าจะถึงวันที่อินทุอรพร้อมและเลือกทางเดินชีวิตตัวเองได้ คงได้แต่หวัง ว่าเธอจะไม่ป่วนให้ความตั้งใจของเขาสั่นคลอนจนล้มไม่เป็นท่า

รีวิวโดยผู้เขียน : วิวาห์ในม่านรัก

แม้ว่า วิวาห์ในม่านรัก จะเป็นเรื่องราวที่ดิฉันแต่งขึ้นจากจินตนาการแต่กลับมีความหมายมากมายเหลือเกินในความรู้สึกของดิฉัน "หม่อนราชวงศ์ปราบดา กับ อินทุอร" เองก็ไม่ใช่เป็นเพียงตัวละคร แต่พวกเขาเหมือนเพื่อนแท้ที่อยู่เคียงข้างดิฉันมาตลอดระยะเวลาอันยากลำบาก ประการที่หนึ่ง นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายที่ทำให้ดิฉันค้นพบแนวถนัดของตัวเอง จนดิฉันมั่นใจว่าต่อไปนี้ ใครที่คิดถึงนามปากกา "ฉัตรเกล้า" จะต้องคิดถึงนิยายที่รสชาติแนวนี้ ประการที่สอง นิยายเรื่องนี้ใช้เวลาเขียนยาวนานที่สุดที่ดิฉันเคยเขียนมา ไม่ใช่เพราะไม่สนุก แต่ระหว่างที่เขียนนั้น ดิฉันได้พบเจอกับเรื่องราวมากมายในชีวิต และเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดดในหลายๆ แง่มุมสุดท้ายก็ฝ่าฟันและเขียนนิยายเรื่องนี้จนจบสมบูรณ์

ฉัตรเกล้า